Το ραντεβού μας δίνεται στο σπίτι της στον Λυκαβηττό. Φοράει ένα σετ γκρι φόρμες, στο πρόσωπό της δεν υπάρχει ίχνος make-up. Μόνο λίγο μαύρο μολύβι τονίζει ανεπαίσθητα το διαπεραστικό της βλέμμα. Καθόμαστε στο ηλιόλουστο αίθριο του σπιτιού της. Σερβίρει γαλλικό καφέ. Δίπλα της βρίσκεται ακουμπισμένο ένα βιβλίο για τον Σαίξπηρ. «Δεν έχετε πάντως καταπιαστεί ποτέ με τον μεγάλο άγγλο δραματουργό» παρατηρώ. «Πράγματι. Ισως δεν έχει και τόσο πολλούς γυναικείους ρόλους, αν το σκεφτείτε» απαντά. «Αλλά, για να είμαι ειλικρινής, μάλλον τελικά δεν έτυχε. Και για Ιουλιέτα σήμερα δεν θα με έπαιρνε κανείς». Η Μπέττυ Αρβανίτη διαθέτει ένα υποδόριο χιούμορ. Θα αυτοσαρκαστεί συχνά στη διάρκεια της συνέντευξής μας, με εκείνη την allure της μεγάλης θεατρίνας που είναι ταυτόχρονα τόσο «κανονική», γήινη και προσηνής. Οπως, για παράδειγμα, όταν θα εξομολογηθεί ότι πέρασε από τρεις δραματικές σχολές. «Μα είχα κάνει κανονική περιοδεία. Πρώτα από τον Κουν, ύστερα από τον Βαχλιώτη για έναν χρόνο, καθώς η σχολή του έκλεισε έπειτα, και τελικά αποφοίτησα από τον Κατσέλη». «Από τον Κουν γιατί φύγατε;» τη ρωτώ. «Γιατί είχα ερωτευτεί και στον Κουν αυτό δεν επιτρεπόταν…». Μαθήτρια ακόμη στη σχολή του, ήταν έγκυος στον γιο της, τον γνωστό σήμερα συγγραφέα Αλέξη Σταμάτη.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
