Mont – Saint – Michel

H μεσαιωνική καστροπολιτεία της Νορμανδίας προσελκύει εκατομμύρια επισκέπτες λόγω της ομορφιάς της και του ιδιαίτερου τοπίου που την περιβάλλει.

Tυλιγμένο στην ομίχλη, το Mont-Saint-Michel έμοιαζε ιδανικό σκηνικό για ιστορίες φαντασμάτων, από εκείνες τις τρομακτικές αλλά και γοητευτικές συνάμα, που μας έχουν διηγηθεί ο Εντγκαρ Αλαν Πόου και ο Χένρι Τζέιμς. Αλλά και από τις πιο ρεαλιστικές, στα όρια του σπλάτερ, ιστορίες, που διηγείται τώρα στα σίριάλ του o Ράιαν Μέρφι – έχει εξάλλου και κάτι το τρομακτικό το εν λόγω φυσικό φαινόμενο. Το σύννεφο που τύλιξε την καστροπολιτεία την ώρα που περπατούσαμε στον κεντρικό, ανηφορικό και στριφογυριστό δρόμο ο οποίος μας οδηγούσε στην κορυφή της, έκανε ιδιαιτέρως ατμοσφαιρική την ανάβασή μας, μια διαδρομή που μας οδηγούσε, θαρρείς, πολλούς αιώνες πίσω, στο παρελθόν της Γαλλίας. Επιπλέον, το μαγικό αυτό σύννεφο εξαφάνιζε τα δεκάδες μικρά τουριστικά μαγαζιά που συναντούσαμε στον δρόμο μας και μαζί τους οτιδήποτε θύμιζε 21ο αιώνα, κάνοντας ακόμα πιο έντονη την ψευδαίσθηση: Ξαφνικά βρεθήκαμε στον 11ο αιώνα, τότε που μέσα σε αυτή την αιώνια ομίχλη η οποία ακόμα μας περιέβαλλε, εκατοντάδες εργάτες δούλευαν νυχθημερόν για το χτίσιμο της τεράστιας εκκλησίας που στεφανώνει με την επιβλητική παρουσία της τον μικρό οικισμό. Οι άνθρωποι περνούσαν δίπλα μας βιαστικά και αθόρυβα, σε μια σιωπηλή παρέλαση σαν αυτή που περιγράφει σε ένα ποίημά του ο Αλφρέ ντε Μισέ: «Ξάφνου θωρώ στης νύχτας το σκοτάδι/ κάτι που αθόρυβα γλιστρά/ περνά μπροστά μου σαν σκιά, σαν χάδι…». Κάτι ο καιρός, κάτι το δραματικό τοπίο
– ένας βράχος ο οποίος χάρη στην έντονη παλίρροια που παρατηρείται στην περιοχή μία γίνεται (σαν) νησί, μία ενώνεται με τη στεριά -,
κάτι ο πέτρινος διατηρητέος οικισμός που έχει χτιστεί πάνω στον βράχο και εντυπωσιάζει με την παλιομοδίτικη ομορφιά του… νιώσαμε σαν ποιητές για λίγο εκείνη τη στιγμή, στην επίσκεψή μας σε ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα του γαλλικού Βορρά. Σιγοψιθυρίσαμε στίχους από γαλλικά τραγούδια, έπειτα σταθήκαμε σιωπηλοί για να θαυμάσουμε το τοπίο, δηλαδή ό,τι μπορούσαμε να διακρίνουμε πίσω από το σύννεφο, και νιώσαμε για λίγο την καρδιά μας να γεμίζει από τη συγκίνηση που προκαλούν μέρη σαν αυτό.

Το φαινόμενο της παλίρροιας

Περιεχόμενο για συνδρομητές

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω

Ακολούθησε το Βήμα στο Google news και μάθε όλες τις τελευταίες ειδήσεις.