Οι εφημερίδες έδιναν χρόνια τώρα πολλά και διάφορα, αλλά εγώ ομολογώ ότι δεν θυμάμαι γιατί τα μάζευα. Καλά-καλά δεν θυμάμαι και πότε η μόδα πρωτοξεκίνησε: μιλάω για τη μόδα των προσφορών των εφημερίδων. Αρχικά έδιναν κουπόνια για ηλεκτρικές συσκευές, κάποια στιγμή κινητά τηλέφωνα, μετά πλούσια δώρα όπως αυτοκίνητα και μηχανές – μια εφημερίδα, πολλά χρόνια πριν, έδινε δώρο στους αναγνώστες της έναν μύλο(!) μετά από κλήρωση, όχι από τους μικρούς με τους οποίους τρίβουμε το πιπέρι, αλλά έναν κανονικό ανεμόμυλο, ένα οικοδόμημα περίπου 80 τετραγωνικών, που ένας Θεός ξέρει τι το έκανε αυτός που τον κέρδισε. Μετά όλα αυτά πήγαν στην άκρη και οι εφημερίδες άρχισαν να δίνουν DVD με ταινίες και βιβλία, πολλά βιβλία. Τα οποία μάζευα και εξακολουθώ να μαζεύω. Χωρίς ποτέ μέχρι τώρα να τα δω ή να τα διαβάσω. Και μετά ήρθε η πανδημία και η καραντίνα. Και όλα έγιναν χρήσιμα.
Παρότι η ζωή μου είναι μια συνεχής και ατελείωτη ανακατωσούρα, ανήκω στην κατηγορία των πρακτικών ανθρώπων. Οταν οικειοθελώς κλειστήκαμε σπίτι το πρώτο που έκανα ήταν να οργανώσω την ημέρα μου. Στα απαραίτητα της ημέρας έβαλα ένα δίωρο το βράδυ, αφιερωμένο στις τηλεοπτικές σειρές που μας κατακλύζουν. Το να παρακολουθείς μια σειρά, έχοντας άπλετο χρόνο, χωρίς προσκλήσεις για να βγεις έξω και χωρίς να έχεις στο μυαλό σου τι ώρα πρέπει να φύγεις το επόμενο πρωί, μου φάνηκε απολαυστικό. Αλλά κάθε τηλεοπτική σειρά παραμένει δημιούργημα για την τηλεόραση και όταν έχεις ήδη δει προηγουμένως την ενημέρωση του κ. Σωτήρη Τσιόδρα και το δελτίο ειδήσεων του MEGA, πόση ακόμη να δεις; Την πρώτη κιόλας εβδομάδα οι σειρές μού φαίνονταν καταπιεστικά επαναλαμβανόμενες και (άδικα) όμοιες. Αν τηλεόραση έπρεπε να δω χρειαζόμουν κάτι άλλο: όχι παρακολούθηση, αλλά προβολή. Κάτι που να θυμίζει τις χαμένες (εξαιτίας της πανδημίας) βραδιές στα σινεμά. Αρχισα να ψάχνω ταινίες στο Netflix και στη συνδρομητική, αλλά ήταν όλες πρόσφατες και στο μυαλό μου καταγεγραμμένες στη λεπτομέρειά τους: ομολογώ ότι όχι, δεν είχα όρεξη για επαναλήψεις. Και τότε θυμήθηκα τα DVD με τα οποία ήταν γεμάτη μία από τις βιβλιοθήκες μου. Και η καραντίνα ομόρφυνε από τη γοητεία του κλασικού.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
