Μια κουκκίδα στον ορίζοντα

Το πρωί στην παραλία µάς περίµενε ένας µαύρος κύκνος. Ηταν όµορφος και σκιαχτικός την ίδια στιγµή, όπως ο µαύρος κύκνος στην τσαϊκοφσκική «Λίµνη». Καθόταν ακίνητος στο ένα πόδι µέσα στη δική του µικρή και ρηχή λιµνούλα που σχηµατιζόταν από το θαλασσινό νερό στην άµµο και έµοιαζε σαν κάποιος να τον είχε τοποθετήσει εκεί όπως τοποθετούµε τα µπιµπελό στα σαλόνια µας. Τόσο απόλυτη ήταν η ακινησία του. Επιβλητική ήταν την ίδια στιγµή η οµορφιά του. Στην αρχή νοµίζαµε πως ήταν τραυµατισµένος. Μια κυρία όµως που σύχναζε εκεί µας είπε πως είναι υγιέστατος και πως έρχεται συχνά από την απέναντι, πιο ερηµική ακτή, για να περάσει µερικές ώρες µε τους ανθρώπους. Και για να τους ποζάρει. Εκείνος εξακολουθούσε να µας κοιτάζει ατάραχος, ισορροπώντας µε επιδεξιότητα και βγάζοντας πότε-πότε µικρές φωνούλες. Οσο περνούσε η ώρα και η παραλία γέµιζε κόσµο, γύρω του σχηµατιζόταν ένας κύκλος από παιδιά αλλά και από ενηλίκους που τον περιεργάζονταν µε ενδιαφέρον. Ενας µικρός τού πέταξε πατατάκια, για να προκαλέσει την άµεση αντίδραση ενός κυρίου που είπε πως του κάνουµε κακό προσφέροντάς του κακής ποιότητας τροφές. «Το στοµάχι του δεν έχει µάθει να τις αλέθει και να τις χωνεύει». Ούτως ή άλλως, ο µαύρος κύκνος αγνόησε και τα πατατάκια και το ψωµί που του πέταξε κάποιος άλλος. Οπως τον παρατηρούσαµε, έτσι µας παρατηρούσε και εκείνος. Κάθε φορά που κάποιος επιχειρούσε να τον πλησιάσει αντιδρούσε, σηκώνοντας ελαφρά τα φτερά του και παίρνοντας στάση µάχης. «Μην πας κοντά, θα σε δαγκώσει!». «Δαγκώνουν οι κύκνοι;», ρώτησε το παιδί µε απορία. «Φυσικά», απάντησε η µαµά και άρχισε να διηγείται µια ιστορία για έναν κύκνο, σε ένα πάρκο κάπου στη Γαλλία, που την είχε πάρει στο κυνήγι όταν ήταν νέα και που τη δάγκωσε δυνατά στον πισινό ενώ αυτή έτρεχε για να ξεφύγει. Τα παιδιά άρχισαν να γελάνε, ο µαύρος κύκνος έδειξε να ενοχλείται από τη φασαρία. Ενας-ένας αρχίσαµε να αραιώνουµε για να του αφήσουµε χώρο. «Πριν από µερικούς µήνες ήταν δύο», µου είπε η κυρία που είχε απλώσει δίπλα µου την πετσέτα της, «τον έναν όµως τον σκότωσαν». Αλήθεια; Πώς; Διηγήθηκε µια φριχτή ιστορία, την οποία ένας άλλος κύριος διέψευσε, παρουσιάζοντας τη δική του εκδοχή για την εξαφάνιση του µαύρου κύκνου νούµερο δύο. Αλλη κυρία σχολίασε πως «οι κύκνοι είναι κακά ζώα!». Πόσο κακό µπορεί να είναι ένα ζώο; Εκείνη τη στιγµή ο µαύρος επισκέπτης, ξυπνώντας από την ακινησία του, άνοιξε διάπλατα τα φτερά του και τέντωσε τον λαιµό του, σαν να ήθελε να ξεπιαστεί. Ξαφνικά έµοιαζε τεράστιος. Με πριγκιπική µεγαλοπρέπεια διέσχισε το πλήθος των λουοµένων, µπήκε στο νερό και άρχισε να αποµακρύνεται, γλιστρώντας, µε απίστευτη πάντα οµορφιά, ανάµεσα στον κόσµο που τον θαύµαζε. Γρήγορα ήταν µια κουκκίδα στον ορίζοντα. Μια περαστική υπενθύµιση της αρµονικής οµορφιάς της φύσης που σε αφήνει άφωνο όταν για λίγα έστω λεπτά επιβάλλεται στον άναρχο και θορυβώδη κόσµο µέσα στον οποίο ζεις.