Η ιστορία της ανακύκλωσης χάνεται στο βάθος αιώνων. Αρχαιολογικές μελέτες έχουν δείξει ότι σε περιόδους της ανθρώπινης Ιστορίας που οι πόροι ήταν περιορισμένοι, τα οικιακά απόβλητα (π.χ. τέφρα, σπασμένα εργαλεία ή κεραμικά) μειώνονταν, καθώς οι άνθρωποι ανακύκλωναν περισσότερο εξαιτίας της απουσίας νέου υλικού. Στην προβιομηχανική εποχή πραγματοποιείτο συλλογή χαλκού και άλλων μετάλλων, τα οποία τήκονταν ακριβώς για να επαναχρησιμοποιηθούν, ενώ η ανακύκλωση χαρτιού για πρώτη φορά καταγράφεται στην Ιαπωνία το 1031. Στη Μεγάλη Βρετανία πάλι η στάχτη συλλεγόταν και επιστρατευόταν για την κατασκευή τούβλων.
Σαφώς, η Βιομηχανική Επανάσταση αύξησε τη ζήτηση για προσιτά, οικονομικά υλικά. Η δημιουργία των σιδηροδρόμων του 19ου αιώνα, αλλά και των χαλυβουργιών και της αυτοκινητοβιομηχανίας στις αρχές του 20ού, έφερε στο τραπέζι την έννοια της αξιοποίησης του σκραπ. Tην ίδια στιγμή, μικροπωλητές έψαχναν σε χωματερές και δρόμους των πόλεων για πεταμένα μηχανήματα, κατσαρόλες και τηγάνια και άλλες πηγές μετάλλου.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
