Το αμερικανικό πολιτικό λεξιλόγιο έχει πολεμικό χαρακτήρα. Δεν επιχειρηματολογεί κανείς απλώς, «βάλλει» κατά του άλλου. Το επιχείρημα δεν είναι μόνο εύστοχο, «κατεδαφίζει» τον στόχο. Η κριτική του αντιπάλου δεν είναι μια συνήθης επίκριση, είναι μια «ομοβροντία». Οι διαφιλονικούμενες περιφέρειες είναι «πεδία πολέμου», τα ταμεία των υποψηφίων «πολεμικά θησαυροφυλάκια». Παραδόξως, ο καθιερωμένος τηλεοπτικός πολιτικός διάλογος δεν συνιστά «μονομαχία», αλλά έτσι κι αλλιώς λίγα θα πρόσθετε σε ένα τέτοιο πολεμοχαρές εκλογικό κλίμα. Ακόμη και με αυτούς τους όρους πάντως, της πολιτικής όχι ως συναινετικής διαδικασίας, ούτε καν ως παιχνιδιού μηδενικού αθροίσματος, αλλά ως αγώνα επιβίωσης, το προηγούμενο δεκαπενθήμερο έφερε κάτι ιδιαίτερο: την αναβίωση της μάχης μεταξύ των φύλων που είδαμε με τόση σφοδρότητα για πρώτη φορά το 2016 στην προεδρική εκλογή μεταξύ Χίλαρι Κλίντον και Ντόναλντ Τραμπ. Και μπορεί αυτή τη φορά διεκδικητής του θώκου να είναι ο 78χρονος Τζο Μπάιντεν, τις ημέρες όμως πριν και μετά το (διαδικτυακό) συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος ο 45ος πρόεδρος των ΗΠΑ βρέθηκε στην πραγματικότητα να αντιπαλεύει μία εύγλωττη, ετοιμόλογη και δυναμική αγία θηλυκή τριάδα: τη διάσημη ηθοποιό Σάρον Στόουν, την πρώην πρώτη κυρία Μισέλ Ομπάμα και τη νυν υποψήφια αντιπρόεδρο Κάμαλα Χάρις.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
