Οι περισσότεροι τη γνωρίζουμε στη γερμανική της εκδοχή, με το όνομα ζάουερκραουτ. Την έχουμε δοκιμάσει σε μπιραρίες ως γαρνιτούρα, σε μικρή ποσότητα δηλαδή, δίπλα σε λουκάνικα, συνοδεία άφθονης μπίρας. Η γεύση της είναι αρκετά όξινη και η μυρωδιά της πολύ έντονη. Οσοι όμως έχουν ταξιδέψει μέχρι την Αλσατία, σίγουρα έχουν δοκιμάσει την πιο φίνα εκδοχή της, καθώς αποτελεί ένα από τα πιο παραδοσιακά εδέσματα της περιοχής. Ο λόγος για τη σουκρούτ, την ιδιαίτερη παρασκευή από ψιλοκομμένο λάχανο που έχει υποστεί ζύμωση, βρασμένο σε λευκό αρωματικό κρασί ρίσλινγκ (το χαρακτηριστικό της Αλσατίας) με πατάτες. Σε αυτή την περίπτωση, η σουκρούτ είναι η απόλυτη πρωταγωνίστρια και τα λουκάνικα και τα κομμάτια χοιρινού που σερβίρονται μαζί της κατέχουν υποστηρικτικό ρόλο. Η σημασία της μάλιστα στην αλσατική γαστρονομία είναι τόσο μεγάλη που κάθε χρόνο διοργανώνεται από τους Αλσατούς που ζουν στην Ελλάδα, με επικεφαλής την κυρία Μισέλ Λεωνιδόπουλος, μια μικρή γιορτή στο κτίριο της γαλλικής πρεσβείας στην Αθήνα με σκοπό οι μυημένοι να έρθουν σε επαφή με τις ρίζες τους – η κοινότητα των Αλσατών που ζουν στη χώρα μας αριθμεί αρκετά μέλη –
και οι «νεοφώτιστοι» να λάβουν το πρώτο γευστικό βάπτισμα. Εκεί είχαμε την ευκαιρία να τη δοκιμάσουμε και εμείς χωρίς να χρειαστεί να ταξιδέψουμε στον γαλλικό Βορρά, στα σύνορα με τη Γερμανία. Και μάλιστα τη γευτήκαμε στην πιο γκουρμέ εκδοχή της, αφού η συγκεκριμένη σουκρούτ παρασκευάστηκε στην Αλσατία από βιολογικό λάχανο του αγροκτήματος Frieh στο Holtzwihr, κοντά στην πόλη Κολμάρ.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
