«Η ζωή μετριέται με επιτεύγματα, όχι μόνο με χρόνια» υποστήριζε ο Μπρους Μακλάρεν, οδηγός αγώνων και ιδρυτής της ομώνυμης ομάδας πολύ πριν φύγει από τη ζωή, τον Ιούνιο του 1970, σε ηλικία μόλις 32 ετών. Είχε προλάβει να εκπληρώσει πολλές από τις φιλοδοξίες του φεύγοντας από τη γενέτειρά του Νέα Ζηλανδία για την Αγγλία το 1958 αλλά δεν πρόλαβε να δει κάποιες από τις μεγαλύτερες στιγμές της McLaren Racing, όπως τον ερχομό στην ομάδα του Αϊρτον Σένα, ο οποίος με τα «δικά του» μονοθέσια κέρδισε τα τρία παγκόσμια πρωταθλήματά του, το 1988, το 1990 και το 1991.
«Εχασε» επίσης την είσοδο της εταιρείας του στο πάνθεον της αυτοκινητοβιομηχανίας το 1992, όταν παρουσιάστηκε η θρυλική McLaren F1 που αν και μοντέλο παραγωγής κυριάρχησε στον 24ωρο αγώνα αντοχής τού Le Mans το 1995, στην πρώτη της εμφάνιση στη γαλλική πίστα. Ηταν η πρώτη φορά που η McLaren GTR συμμετείχε σε αγώνα με διάρκεια μεγαλύτερη από τέσσερις ώρες, αν και ποτέ στο παρελθόν η, βασισμένη στην «απλή» F1, αγωνιστική GTR δεν είχε ανταγωνιστεί σπορ πρωτότυπα σαν αυτά που κυριαρχούσαν στις 24 ώρες του Le Mans. Οι 608 ίπποι του V12 κινητήρα των 6.064 κ.εκ. που εξόπλιζε καθεμία από τις επτά GTR εκείνου του Σαββατοκύριακου του 1995 «οδήγησαν» στο βάθρο τις δύο από αυτές και στην πρώτη πεντάδα τις τέσσερις. Ηταν Ιούνιος, ακριβώς 25 χρόνια μετά το δυστύχημα του Μπρους Μακλάρεν στην πίστα του Γκούντγουντ στη Βρετανία, όπου δοκίμαζε τότε την αγωνιστική M8D Can-Am.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
