«Υπήρχε κάποτε ένα δέντρο στην ταράτσα εκείνου του ξενοδοχείου» λέει η Μαριόν Κοτιγιάρ κοιτάζοντας με βλέμμα κάπως απλανές το κτίριο απέναντι από το Marriott, στου οποίου την ταράτσα βρισκόμαστε. «Δεν ξέρω τι το έκαναν. Ολα πλέον αλλάζουν. Ερχομαι στις Κάννες εδώ και ούτε θυμάμαι πόσα χρόνια και πάντα κάτι είναι διαφορετικό… Αλλά γι’ αυτό τον λατρεύω αυτόν τον θεσμό και είμαι πάντα ευτυχής όταν βρίσκομαι εδώ. Οι Κάννες είναι ένα φεστιβάλ που δεν γερνά ποτέ». Υπάρχει κάτι το μελαγχολικό στη χροιά της φωνής της βραβευμένης με Οσκαρ – για την ταινία «Ζωή σαν τριαντάφυλλο» του 2007 – ηθοποιού, σαν να έχει για ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα μεταφερθεί κάπου «αλλού». Επανέρχεται αμέσως, όμως, έτοιμη να μιλήσει για τη νέα ταινία όπου πρωταγωνιστεί και η οποία επελέγη για το διαγωνιστικό τμήμα του τελευταίου Φεστιβάλ των Καννών: το «Frère et soeur» (Αδελφός και αδελφή) του Αρνό Ντεπλεσέν. Στην ταινία, που θα προβληθεί εν καιρώ στις ελληνικές αίθουσες σε διανομή Cinobo, η Κοτιγιάρ υποδύεται την Αλίς, μια φτασμένη ηθοποιό που για κάποιον λόγο βρίσκεται σε μεγάλη αντιπαλότητα με τον αδελφό της Λουί, δάσκαλο και ποιητή (Μελβίλ Πουπό). Η σχέση τους βρίσκεται σε τόσο άσχημο σημείο που αντιλαμβάνεσαι ότι το μόνο συναίσθημα το οποίο τους συνδέει πλέον είναι το μίσος. Και από το μίσος θα αρχίσει αυτή η συνέντευξη.
Μαριόν Κοτιγιάρ και Μελβίλ Πουπό σε στιγμιότυπο από την ταινία του Αρνό Ντεπλεσέν «Frère et soeur».
© why not productions
Πώς επεξεργάζεται ένας ηθοποιός το μίσος, πώς το δουλέψατε εσείς στο «Frère et soeur»;
«Με τον ίδιο τρόπο που δουλεύω την αγάπη, στ’ αλήθεια. Οταν διάβασα το σενάριο του Αρνό κατάλαβα ότι αφορούσε μια δυσλειτουργική σχέση ανάμεσα σε μια γυναίκα και τον αδελφό της. Για να είμαι όμως ειλικρινής, στο σενάριο διάβασα μια ιστορία αγάπης. Μια παράξενη, λοξή ιστορία αγάπης, μια ιστορία αγάπης απαγορευμένη. Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι αγάπη και μίσος έχουν την ίδια ενέργεια. Η δυναμική της ενέργειας είναι που κάνει τη διαφορά».
Βλέποντας την ταινία, ένας θεατής αντιλαμβάνεται ότι αυτή η οικογένεια έχει πολλά άλυτα ζητήματα, προβλήματα που πιθανώς πηγαίνουν δεκαετίες πίσω. Ομως δεν ξέρει τι ακριβώς έχει συμβεί σε αυτή την οικογένεια. Εσείς οι ηθοποιοί το ξέρατε; Χρειάστηκε να δημιουργήσετε κάποιο πλαίσιο, ίσως, ώστε να μπορείτε να είστε πιο κοντά με τους ήρωές σας;
«Προσωπικά, ναι, ένιωσα ότι έπρεπε να γεμίσω τα κενά και, για να σας πω την αλήθεια, ως ηθοποιός λατρεύω να γεμίζω τα κενά. Οποτε προετοιμάζομαι για μια ταινία και βλέπω ότι χρειάζομαι περισσότερα από όσα είναι γραμμένα στο σενάριο, φτιάχνω τις δικές μου ιστορίες, δημιουργώ τα δικά μου σύμπαντα, πάντα σε σχέση με την ηρωίδα που υποδύομαι».
Επομένως, πώς χειριστήκατε την ηρωίδα σας σε αυτή την ταινία;
«Η Αλίς είναι μια γυναίκα που νιώθει τσακισμένη από το βιβλίο που έχει γράψει ο αδελφός της. Ομως στο σενάριο της ταινίας δεν φαινόταν τι ακριβώς είχε γράψει ο αδελφός. Και εγώ ήθελα να ξέρω. Δούλεψα λοιπόν πάνω σε αυτό. Αρχισα να γράφω πράγματα που φανταζόμουν ότι θα μπορούσαν να υπάρχουν στο βιβλίο. Δεν το έγραψα όλο, βέβαια, αλλά με αυτά που έγραψα απέκτησα έναν μπούσουλα. Είναι απαραίτητο να τροφοδοτείς με υλικό τους ήρωες που υποδύεσαι. Το κοινό δεν χρειάζεται να ξέρει τις λεπτομέρειες. Εσύ όμως θα πρέπει να τις ξέρεις. Για ποιον λόγο κάποιος είναι τόσο απελπισμένος που μπορεί να βλάψει με τον χειρότερο τρόπο τον εαυτό του; Δούλεψα επίσης σε ιδέες γύρω από την παιδική ηλικία των δύο αδελφών. Τι μπορεί να έγινε και να δημιούργησε αυτό το τραύμα που δεν έκλεισε ποτέ; Αυτό που καταλαβαίνω στη σχέση τους στην ταινία είναι ότι η αγάπη που έχουν ο ένας για τον άλλον είναι τεράστια και νιώθουν ότι πρέπει να βάλουν κάποια όρια. Ο μόνος τρόπος για να είναι φυσιολογικοί άνθρωποι είναι να μην έχουν σχέση μεταξύ τους».
Ολα αυτά τα κάνετε από μόνη σας ή ύστερα από συνεννόηση με τον σκηνοθέτη;
«Από μόνη μου. Στη συγκεκριμένη ταινία ο Αρνό μού έδωσε πολύ λίγα πράγματα. Ωστόσο μου ζήτησε ένα πράγμα: να τη σώσω. Για εμένα αυτό σήμαινε να δώσω ανθρωπιά σε μια ηρωίδα που κάνει πολλά τα οποία προκαλούν ερωτήματα. Πολλά που θα τα αποδίδαμε ως λάθη, κάτι που δεν έκανα, διότι δεν την έκρινα. Δεν συζητήσαμε, όμως, ποια θα ήταν αυτά τα πράγματα, είχα την ελευθερία που χρειαζόμουν για να δώσω από μόνη μου τροφή στην ηρωίδα».
Η συγκεκριμένη ηρωίδα νιώσατε να σας επηρεάζει κατά κάποιον τρόπο; Βρήκατε ίσως κοινά σημεία μαζί της;
«Δεν συνδέω ποτέ την προσωπική μου ζωή με τη δουλειά μου και είμαι πολύ μακριά από την Αλίς σε ό,τι αφορά τις προσωπικές σχέσεις της και τις σχέσεις της με την οικογένειά της. Το μόνο που με συνδέει μαζί της είναι ότι και οι δύο είμαστε ηθοποιοί».
Γιατί δεν συνδέετε ποτέ την προσωπική ζωή σας με την επαγγελματική – με έναν ρόλο, για παράδειγμα;
«Διότι όποτε νιώσω την ανάγκη να το κάνω, σημαίνει ότι κάτι λείπει από το σενάριο σχετικά με την ηρωίδα που παίζω. Γι’ αυτό και δεν χρησιμοποιώ ποτέ στοιχεία της ζωής μου για να δημιουργήσω έναν χαρακτήρα».
Ηταν μια απόφαση που πήρατε κάποια στιγμή στη ζωή σας ή το είχατε ως όρο από την αρχή;
«Δεν είναι μια απόφαση που πήρα. Ξέρω ότι πολλοί ηθοποιοί χρησιμοποιούν στοιχεία της προσωπικής ζωής τους στους ρόλους που αναλαμβάνουν, όμως ανέκαθεν πίστευα ότι μια ηρωίδα δεν είμαι εγώ, επομένως δεν βλέπω τον λόγο να ανατρέξω σε προσωπικά μου στοιχεία για να την υποδυθώ. Δεν θέλω να το κάνω και, όπως είπα, αν βρεθώ σε αυτή την ανάγκη σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά με την ηρωίδα στο σενάριο».
Αντιστρέφοντας κάπως την ερώτηση, έχει τύχει ποτέ να «πάρετε» κάτι από μια ταινία και μέσω αυτού να δείτε καλύτερα θέματα που αφορούν την προσωπική ζωή σας ή την οικογένειά σας; Εχοντας παίξει την Αλίς, για παράδειγμα, σκεφτήκατε αργότερα με διαφορετικό ίσως τρόπο δικές σας οικογενειακές συγκρούσεις;
«Σε κάθε οικογένεια υπάρχουν άλυτα ζητήματα και είμαι βαθιά γνώστρια αυτού που λέω. Ωστόσο, έχω υπάρξει αρκετά τυχερή, γιατί μεγάλωσα με μια οικογένεια της οποίας τα μέλη δεν σταμάτησαν ποτέ να στοχεύουν στη βελτίωση, στην καλυτέρευση. Δουλεύουν πάνω στα θέματά τους και μοιράζονται τις ανησυχίες τους. Επίσης έχω μια φανταστική σχέση με τους αδελφούς μου και ακριβώς λόγω της καλής σχέσης μου μαζί τους μού είναι δύσκολο να καταλάβω πώς είναι δυνατόν κάποιοι άνθρωποι να απομακρύνονται από την οικογένειά τους για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα».
Γενικά μιλώντας, από πού συνήθως αντλείτε έμπνευση;
«Από τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι είναι η μεγαλύτερη έμπνευση. Συνήθως η δημιουργία μιας ηρωίδας που υποδύομαι έχει προκύψει από το ανακάτεμα στοιχείων παρμένων από διαφορετικούς ανθρώπους. Γι’ αυτή την ταινία δεν είχα συγκεκριμένους ανθρώπους στο μυαλό μου, μπορώ να πω όμως ότι με ενέπνευσαν πάρα πολλές ηθοποιοί. Πήρα από αυτές τις γυναίκες μικρά πραγματάκια και τα πρόσθεσα σε αυτό που ουσιαστικά είχα ήδη φτιάξει μέσα μου από τις κουβέντες που είχα κάνει με τον Αρνό Ντεπλεσέν. Γιατί στη ουσία ο Αρνό είναι και οι δύο ήρωες της ταινίας, ο αδελφός και η αδελφή».
Τελικά είναι ευκολότερο για μια ηθοποιό να υποδυθεί μια ηθοποιό συγκριτικά με άλλες ηρωίδες;
«Δεν ξέρω αν είναι ευκολότερο. Βεβαίως ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει να είσαι ηθοποιός, ξέρω τι χρειάζεται για να είσαι ηθοποιός και ξέρω επίσης την υπερβολική ευαισθησία που διακρίνει κάθε ηθοποιό. Αλλά αυτό είναι το μόνο κοινό στοιχείο μεταξύ των ηθοποιών, διότι κάθε άνθρωπος είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα. Οπως και η Αλίς είναι μια μοναδική προσωπικότητα».
