Hσασταν από μικρή αυτό που ονομάζουμε παιδί-θαύμα;
«Ημουν μια καλή μαθήτρια. Δεν ήμουν ποτέ άριστη. Δεν χρειαζόταν να διαβάζω πολλές ώρες. Πρόσεχα όμως ιδιαίτερα στην παράδοση. Πέρασα τελικά στο Τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ, από όπου αποφοίτησα στα τέσσερα χρόνια με διάκριση. Και συνέχισα με διδακτορικό στην Πυρηνική Φυσική».
Και το Διάστημα πώς προέκυψε;
«Πάντα ήταν από τις μεγάλες μου αγάπες. Και στο διδακτορικό μου το κύριο αντικείμενο ήταν οι ακτινοβολίες. Τα τελευταία δέκα χρόνια δραστηριοποιούμαι στον τομέα του Διαστήματος και συγκεκριμένα στην προστασία των αστροναυτών από αυτές. Το φάσμα ακτινοβολιών στο Διάστημα είναι μεικτό (περιλαμβάνει όλα τα είδη ακτινοβολιών, σε μεγαλύτερο ποσοστό όμως έχει πρωτόνια). Οι ακτινοβολίες δρουν αθροιστικά και προκαλούν σοβαρές βιολογικές επιπτώσεις στα όργανα των αστροναυτών, αλλά και στα ηλεκτρονικά συστήματα μιας αποστολής. Πρόκειται για μια αόρατη απειλή που μπορεί να προκαλέσει ανεπανόρθωτες ζημίες στην υγεία των αστροναυτών, αλλά και να βλάψει συνολικά την επιτυχία ακόμη και μιας μη επανδρωμένης αποστολής».
Πώς μια Ελληνίδα βρέθηκε να δουλεύει σε έναν τομέα τόσο άγνωστο για τη χώρα μας;
«Το 2007, σε ένα συνέδριο στο οποίο συμμετείχα γνώρισα τον ιρλανδό καθηγητή Ντένις Ο’Σάλιβαν στο Δουβλίνο. Hταν ένας από τους πρώτους ανθρώπους που ασχολήθηκαν με τον τομέα της δοσιμετρίας ακτινοβολιών στο Διάστημα, με συμμετοχή μάλιστα στο διαστημικό πρόγραμμα Απόλλων. Aκουσε την παρουσίασή μου, με κάλεσε στο Trinity College, ξεκίνησε μια συνεργασία και έτσι γνωρίστηκα με διευθυντικά στελέχη από όλους τους μεγάλους διαστημικούς οργανισμούς. Τελικά, σε ένα συνέδριο που διοργάνωσε ο ίδιος το 2009 στην Ιρλανδία, μετά την παρουσίασή μου ήρθε η ομάδα της NASA και μου είπε «καλωσόρισες». Eπιπλέον συνεργάζομαι με τoν Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA), το Γερμανικό Κέντρο Αεροδιαστημικής (DLR), τη Ρωσική Διαστημική Υπηρεσία (Roskosmos), την Καναδική Υπηρεσία Διαστήματος, την εταιρεία Lockheed Martin και άλλους οργανισμούς».
Επειτα, τι ακολούθησε;
«Το μεγάλο βήμα έγινε το 2012, όταν το πρώτο σύστημα μέτρησης ακτινοβολιών που δημιουργήσαμε στάλθηκε στο Διάστημα με τον δορυφόρο Foton. Προηγήθηκαν φυσικά επί τρία χρόνια δοκιμές του στη Γη. Είχαμε μεγάλη αγωνία. Και αυτή μεγάλωσε όταν λάβαμε το σύστημά μας πίσω μετά από 60 ημέρες που ολοκληρώθηκε η αποστολή και ο δορυφόρος επέστρεψε. Θα είχε συλλέξει αποτελέσματα; Δεν θα είχε; Ευτυχώς όλα είχαν πάει κατ’ ευχήν και μάλιστα τα αποτελέσματά μας ήταν συγκρίσιμα με της ΝΑSA».
Σήμερα πώς προχωράτε;
«Μέσω της νεοσύστατης ελληνικής startup Herado που εδρεύει στο egg, το πρόγραμμα νεανικής επιχειρηματικότητας της Eurobank, έχουμε την τιμή να συμμετέχουμε στην αποστολή του διαστημοπλοίου Orion, που σηματοδοτεί την επιστροφή της ΝΑSA αρχικά στη Σελήνη και αργότερα στην εξερεύνηση του βαθύτερου Διαστήματος. Είμαστε η πρώτη ελληνική ομάδα που έχει δημιουργήσει ένα ολοκληρωμένο hardware το οποίο θα μας στέλνει δεδομένα σε πραγματικό χρόνο για τη μέτρηση ακτινοβολιών, ώστε να μελετήσουμε τις βιολογικές επιπτώσεις σε κάθε όργανο των αστροναυτών. Οπως καταλαβαίνετε, έχουν τεθεί τα πιο αυστηρά κριτήρια για τη συμμετοχή μας και έχουμε ξεπεράσει εταιρείες-κολοσσούς που δεν μπόρεσαν να πάρουν έγκριση».
Εχει νόημα να εξερευνούμε το Διάστημα ενώ δεν έχουμε λύσει τα προβλήματά μας στη Γη;
«Μα η τεχνολογία του Διαστήματος είναι τελικά χρήσιμη στη Γη. Σκεφτείτε το πιο απλό πράγμα: το σύστημα GPS που χρησιμοποιούμε στο αυτοκίνητό μας συνδέεται με δορυφόρους, τα συστήματα πυρανίχνευσης που υπάρχουν πλέον παντού ξεκίνησαν ως διαστημική τεχνολογία. Αυτή τη στιγμή, για την αποστολή του Orion, η τεχνολογία σε επίπεδο επικοινωνιών που έχει αναπτυχθεί μπορεί να αλλάξει άρδην τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούμε».
Πώς είναι να έρχεσαι σε επαφή με αστροναύτες;
«Είναι οι πιο μορφωμένοι άνθρωποι που έχω συναντήσει. Είναι εύστροφοι, περνούν από χιλιάδες τεστ. Γνωρίζουν από μηχανική, φυσική, ιατρική, είναι πραγματικά κινητές εγκυκλοπαίδειες. Στις πρώτες συναντήσεις που είχα μαζί τους πίστευα ότι δεν έπρεπε να μπω σε πολλές τεχνικές λεπτομέρειες. Τελικά διαπίστωσα ότι σε μερικές περιπτώσεις γνωρίζουν περισσότερα και από εμάς. Ταυτόχρονα είναι πολύ απλοί».
Η Ελλάδα μπορεί να παίξει το χαρτί της καινοτομίας;
«Βεβαίως. Ομως για να πετύχει χρειάζεται σύνδεση της έρευνας με την επιχειρηματικότητα, όπως συμβαίνει στο εξωτερικό».
Εσεις έχετε σκεφτεί να φύγετε στο εξωτερικό;
«Εχω ζήσει για μεγάλα διαστήματα έξω, αλλά μου είναι πολύ δύσκολο να εγκαταλείψω την Ελλάδα. Ξέρετε, στη χώρα μας υπάρχουν εξαιρετικοί ερευνητές. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν φεύγουν έξω διαπρέπουν. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει μια οργανωμένη δομή να τους βοηθήσει. Και ως μονάδα δυστυχώς δεν μπορείς να κάνεις μεγάλα βήματα».
Ο επιστημονικός χώρος ανδροκρατείται. Εχετε βιώσει σεξισμό;
«Παραδόξως όχι. Πολλές φορές βρίσκεσαι σε συνέδρια και ανάμεσα σε 150 άνδρες υπάρχουν μόλις 20 γυναίκες. Αυτό βοηθά να σε προσέξουν πιο εύκολα, βέβαια. Φυσικά, έπειτα πρέπει να αποδείξεις ότι έχεις κάτι σημαντικό να πεις».
