Μπαίνοντας στον ισόγειο χώρο του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα αντικρίζει κάποιος τρεις πήλινες κατασκευές μεγάλης κλίμακας. Μέσα τους βρίσκονται τρεις ερμηνεύτριες-performers που λειτουργούν ως ηχεία για τη σύνθεση που έχει δημιουργήσει η Μαρία Λουίζου. Η έκθεσή της «Εξι ανάσες το λεπτό» είναι πράγματι πιστή στην εικαστική γλώσσα που έχει δημιουργήσει τα τελευταία χρόνια. Μια εικαστική γλώσσα όπου η γλυπτική συναντά τη μουσική σύνθεση και τη φωνητική παράσταση. «Η έκθεση «Εξι ανάσες το λεπτό» προσφέρει μια ανάσα στον θεατή. Μια ανάσα που ενεργοποιεί όλο του το σώμα καθώς το έργο αυτό τον προσκαλεί να το δει, να το ακούσει, να το ακουμπήσει, να το αγκαλιάσει και τέλος να γίνει ένα με τις ζωντανές φωνές που ενεργοποιούν τον πήλινο χώρο που τις περιβάλλει» αναφέρει χαρακτηριστικά η Μαρία Λουίζου μιλώντας στο ΒΗΜagazino. Οπως πολύ εύστοχα έχει περιγράψει ο ιστορικός τέχνης και επιμελητής του κειμένου της έκθεσης Χριστόφορος Μαρίνος: «Πρόκειται για τρία γλυπτά-στολές με τη μορφή μεγάλων δοχείων που μπορούν να υποδεχτούν στο εσωτερικό τους τρεις ερμηνευτές- performers. Κάθε γλυπτό έχει διαφορετικό σχήμα και λειτουργεί σαν ανθρώπινο ηχείο. Και τα τρία μαζί δημιουργούν έναν οπερατικό χώρο φωνών, μια σκηνή (stage) για γυναικείες φωνές… O βασικός πρωταγωνιστής στην έρευνα της Μαρίας Λουίζου είναι η εικόνα-φωνή και το βασικό της μέλημα φαίνεται να είναι το πώς αυτή κατοικείται, εκπέμπεται και αλληλοεπιδρά με το κοινό – το πώς δηλαδή οι τρεις φωνές που βγαίνουν από τα γλυπτά της, φωνές απόκοσμες και αιθέριες, μπορούν να συναντήσουν, ή ακόμα και να γεννήσουν, άλλες φωνές και άλλες εικόνες».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
