Η ζωή ήταν ωραία στον μικρόκοσμο των Ρεπουμπλικανών το 2012. Οι Δημοκρατικοί βρίσκονταν σε θέση άμυνας, είχαν απολέσει με πάταγο την πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων το 2010, πλήθος υποτίθεται ισχυρών υποψηφίων για το χρίσμα έκαναν ουρά για τις προκριματικές εκλογές και η εποχή του μισητού Μπαράκ Χουσεΐν Ομπάμα θα λάμβανε σύντομα τέλος. Βέβαια, στην πορεία η ισχυρή ομάδα εζυγίσθη και ευρέθη ελλιπής, το κομματικό ακροατήριο επέλεξε τον σίγουρο αλλά άχρωμο Μιτ Ρόμνεϊ, το ρεύμα της αμερικανικής κοινωνίας βρισκόταν σε πολύ διαφορετική συχνότητα και ο Ομπάμα επανεξελέγη πανηγυρικά με 5 εκατομμύρια ψήφους διαφορά. Fast forward οκτώ χρόνια αργότερα, για να αντικρίσουμε μια παρόμοια, αν και αντεστραμμένη εικόνα. Εχοντας κερδίσει άνετα την πλειοψηφία στη Βουλή το 2018 και έχοντας κατεβάσει κάπου 20 υποψηφίους πρόθυμους να αναμετρηθούν με τον απεχθή (και παρ’ ολίγον καθαιρεθέντα) Ντόναλντ Τραμπ, οι Δημοκρατικοί μπαίνουν στην τελική ευθεία των δικών τους προκριματικών έτοιμοι να πάρουν τη ρεβάνς της πικρής ήττας του 2016. Μόνο που στο μεταξύ το βαρύ πυροβολικό τους έχει αρχίσει να σκουριάζει: ο Μπέρνι Σάντερς προηγείται, αλλά είναι το ξαναζεσταμένο φαγητό της προηγούμενης σεζόν, η Ελίζαμπεθ Γουόρεν ακούγεται πιο αριστερή και από τον Σάντερς, ο Τζο Μπάιντεν ξεκίνησε ως λαγός και τώρα πάει σαν χελώνα, ο Πιτ Μπούτιτζατζ συγκινεί μόνο την Αϊοβα και το Νιου Χάμσιρ. Εξ ου και σε πρόσφατη δημοσκόπηση το 19% των Δημοκρατικών στράφηκε σε έναν αερόλιθο: στον 78χρονο πάμπλουτο πρώην δήμαρχο της Νέας Υόρκης Μάικλ Μπλούμπεργκ, ο οποίος προτίθεται να θέσει τον πακτωλό του στην υπηρεσία της εκδίωξης του Ντόναλντ και της ανάρρησης του εαυτού του στην προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
