Λος Αντζελες : Ταξίδι στο «αμερικανικό όνειρο»

Οταν σταθείς μπροστά στο Αστεροσκοπείο Γκρίφιθ, έχεις στα πόδια σου όλο το Λος Αντζελες! Το κομψό παρατηρητήριο, το οποίο χτίστηκε στην καταπράσινη έκταση των 12,2 τετραγωνικών χιλιομέτρων που δώρισε ο συνταγματάρχης Γκρίφιθ Τζένκινς Γκρίφιθ στο αμερικανικό έθνος και που πρωτολειτούργησε το 1935, είναι εξάλλου το πιο δημοφιλές σημείο όπου οι τουρίστες σπεύδουν για να δουν την Πόλη των Αγγέλων σε όλο της το μεγαλείο, από τις παραλίες της Καλιφόρνιας μέχρι τα φημισμένα στούντιο του Χόλιγουντ, τα πολυτελή εμπορικά κέντρα και τις γειτονιές με τις αμύθητου πλούτου βίλες των επωνύμων.

Και αν ο αστικός ιστός από εκεί ψηλά το πρωί λάμπει λουσμένος στον ήλιο, το βράδυ μετατρέπεται σε μια υπερπαραγωγή φωτός με προβολείς, επιγραφές νέον, κατάφωτους κήπους και πλατείες, λεωφόρους και φωτιζόμενες πισίνες να μετατρέπουν τη νύχτα σε μέρα. Το θέαμα είναι εντυπωσιακό για τον επισκέπτη, όμως την ίδια στιγμή, και για να τα λέμε όλα, η φωτορύπανση αναδεικνύεται τα τελευταία χρόνια σε ένα από τα προβλήματα της σύγχρονης μεγαλούπολης των 13.000.000 και βάλε κατοίκων.

Οχι μόνο επειδή οι… φωταψίες είναι εξαιρετικά κοστοβόρες, αλλά και επειδή μετατρέποντας το σκοτάδι σε διαρκή φωτοχυσία και εξαφανίζοντας ακόμα και τα αστέρια από τον ουρανό δημιουργούνται προβλήματα στην πανίδα της περιοχής, που όπως έχει ανάγκη το φως του ήλιου έτσι έχει ανάγκη και τις σκοτεινές ώρες για να αναπαυθεί, για να κυνηγήσει, για να κινηθεί σε περιβάλλον διακριτικότητας και ασφάλειας.

Το δικαίωμα… στη νύχτα!

«Σας παρακαλούμε, σβήστε τα φώτα σας!» ζητούν οι «Φίλοι του Γκρίφιθ Παρκ», της φροντισμένης έκτασης που φιλοξενεί το Αστεροσκοπείο Γκρίφιθ, και εξηγούν: «Ορισμένες περιόδους του χρόνου περνούν από τις γειτονιές μας εκατομμύρια μεταναστευτικά πουλιά, πλάσματα που η φωτορύπανση τα κάνει να χάσουν τον προσανατολισμό τους και τα βγάζει από τον δρόμο τους. Γι’ αυτό, μεταξύ 15 Αυγούστου και 30 Νοεμβρίου χαρίστε στα πουλιά ένα διάλειμμα νύχτας και χαμηλώστε ή, αν γίνεται, σβήστε τα φώτα σας». Συγκινητικό το ενδιαφέρον και αξιέπαινη η προσπάθειά τους να διευκολύνουν τη ροή της φύσης σε μια εποχή που το μόνο που κάνουμε είναι να την επιβαρύνουμε με τις αλόγιστες δραστηριότητές μας, όμως ποιος τους ακούει; Πολύ λίγοι.

Το Λος Αντζελες ήταν και είναι μια πόλη προορισμένη να ζει έντονα, λουσμένη στα πιο δυνατά φώτα. Μια πόλη-υπερπαραγωγή, με λάμψη που τυφλώνει. Που εντυπωσιάζει, ακόμα και αν αυτό που κρύβει κάτω από το αστραφτερό λούστρο της επιφάνειας είναι η ακόρεστη φιλοδοξία, η δίψα για χρήμα και δόξα, η υποκρισία, η αλλοτρίωση και η μοναξιά των ανθρώπων που επενδύουν μόνο στα υλικά αγαθά και που αντιλαμβάνονται τη ζωή αποκλειστικά ως αγώνα προς την οικονομική επιτυχία και την απόκτηση δύναμης.

Ετσι, σαν να ξεφυλλίζουμε σενάριο κινηματογραφικής ταινίας που διαδραματίζεται στους κατάφωτους δρόμους του, με πρωταγωνίστριες την Γκλόρια Σουάνσον της «Sunset Boulevard», τη Φέι Ντάναγουεϊ και τον Τζακ Νίκολσον της «Chinatown», την Τζούλια Ρόμπερτς και τον Ρίτσαρντ Γκιρ από το «Pretty Woman» ή την Εμα Στόουν και τον Ράιαν Γκόσλινγκ στο πιο πρόσφατο «La La Land», περιπλανιόμαστε και εμείς στις απλόχωρες λεωφόρους του Λος Αντζελες από τις πρώτες πρωινές ως τις μεταμεσονύκτιες ώρες, με τα πολύχρωμα φώτα τους να μας ζαλίζουν.

Για να ξεχαστούμε για λίγο σε μια πόλη που συνδυάζει με έναν πολύ δικό της τρόπο το παραδοσιακό και το κλασικό με το μοντέρνο. Που προσφέρει καινοτομία, πολιτισμό, διασκέδαση, ανεμελιά, πολυτέλεια και χλιδή, αλλά και που σου δημιουργεί σκέψεις, όχι πάντα αισιόδοξες, για τη φύση του ανθρώπου, που ενίοτε απαρνιέται το ουσιαστικό για να επενδύσει στο εντυπωσιακό αλλά την ίδια στιγμή και ρηχό και κάλπικο.

Βρισκόμαστε εξάλλου σε ένα από τα πιο κοσμοπολίτικα μέρη στον κόσμο, στη γη του ατελείωτου καλοκαιριού, που ακόμα και στην εποχή που μιλάμε για το τέλος και για την κατάρρευση του «αμερικανικού ονείρου» εκείνη εξακολουθεί να υπόσχεται μια πραγματικότητα πασπαλισμένη με γκλίτερ και χρυσόσκονη και επενδεδυμένη με τη μουσική των πιο φαντασμαγορικών μιούζικαλ.

Ψηλά στους λόφους

Γιατί Λος Αντζελες σημαίνει μεγαλειώδες θέαμα, σημαίνει Hollywood! Από εκεί λοιπόν ξεκινάμε και εμείς, συγκεκριμένα από τη Λεωφόρο της Δόξας (Walk of Fame), τον δρόμο (ή μάλλον το πεζοδρόμιο) όπου ο επισκέπτης μπορεί να δει τα αστέρια που φέρουν τα ονόματα διάσημων ηθοποιών, σκηνοθετών και άλλων προσωπικοτήτων της βιομηχανίας του θεάματος.

Πρόκειται για τμήμα της Hollywood Boulevard, η οποία φιλοξενεί και το περίφημο Chinese Theatre, την αίθουσα όπου παραδοσιακά πραγματοποιούνται πολλές πρεμιέρες ταινιών. Πάνω, ψηλά στους λόφους που στεφανώνουν την περιοχή, βρίσκονται, μεταξύ άλλων, το προαναφερθέν Αστεροσκοπείο Γκρίφιθ, το υπαίθριο Greek Theatre, η οδός Μαλχόλαντ (βλέπε «Mulholland Drive» του Ντέιβιντ Λιντς) και η διάσημη πινακίδα στον λόφο Mount Lee που υπενθυμίζει πως βρίσκεσαι στο Hollywood, ο συναυλιακός χώρος Hollywood Bowl με τη χαρακτηριστική σκηνή του και πιο πίσω ο Ζωολογικός Κήπος του Λος Αντζελες. Το Griffith Park, εκτός από ιδανικό σημείο για να παρατηρήσεις την πόλη από ψηλά, αποτελεί επίσης παράδεισο για τους λάτρεις της φύσης, καθώς προσφέρει άφθονο πράσινο, μονοπάτια για πεζοπορία και ιππασία, καθώς και χώρους για πικνίκ.

Στους δρόμους με τις πολυτελείς βιτρίνες

Το Beverly Hills και η γεμάτη ζωή καρδιά του, η Rodeo Drive, φημίζονται για τα πολυτελή καταστήματα, τις μπουτίκ και τα πανάκριβα εστιατόρια. Γιατί, κακά τα ψέματα, πρέπει να έχεις πολλά χρήματα για να απολαύσεις αυτά που έχει να σου προσφέρει το Λος Αντζελες. Αν δεν έχεις, και πάλι θα ψυχαγωγηθείς, περπατώντας στους όμορφους δρόμους του και χαζεύοντας τις εκατοντάδες βιτρίνες (window shopping αγγλιστί) με τα επώνυμα προϊόντα.

Συζητώντας επίσης για τις χαρές της κατανάλωσης αλλά και για τα κακά του υπερκαταναλωτισμού, καθώς είτε συμφωνείς είτε διαφωνείς με το μοντέλο διαβίωσης που προβάλλει η Πόλη των Αγγέλων, βρίσκεις σε κάθε γωνία της άφθονο υλικό για προβληματισμό πάνω στους σύγχρονους τρόπους ζωής.

Μουσεία, συλλογές και στάδια

Λος Αντζελες δεν είναι όμως μόνο οι χολιγουντιανές ταινίες, τα ολονύκτια πάρτι με τις καταχρήσεις και οι γειτονιές με τις βίλες των εκατομμυρίων. Είναι και μια σειρά από ενδιαφέροντα μουσεία και άλλα αξιοθέατα. Το Μουσείο Τέχνης της πόλης (LACMA) ιδρύθηκε το 1961 και φιλοξενεί περισσότερα από 150.000 έργα σε ένα πανόραμα της ιστορίας της τέχνης από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας. Μπροστά στο κτίριο δεσπόζει το Urban Light, μια εγκατάσταση δρόμου με δεκάδες λάμπες που έχει μετατραπεί σε δημοφιλές σημείο για να φωτογραφίζονται οι τουρίστες – και όχι μόνο.

Το Getty Center είναι ένα από τα κορυφαία πολιτιστικά αξιοθέατα της πόλης: Βρίσκεται σε έναν λόφο της συνοικίας Μπρέντγουντ, έχει σχεδιαστεί από τον σημαντικό αμερικανό αρχιτέκτονα Ρίτσαρντ Μάιερ και διαθέτει μια τεράστια συλλογή έργων τέχνης, αρχαιοτήτων και φωτογραφιών. Υπέροχος είναι και ο κήπος που περιβάλλει το οικοδομικό σύμπλεγμα. Στο μουσείο The Broad, στο κέντρο της πόλης, έχει την τιμητική της η μοντέρνα τέχνη. Κοντά βρίσκεται και ο χώρος συναυλιών Walt Disney Concert Hall, ευφάνταστα σχεδιασμένος από τον σπουδαίο Φρανκ Γκέρι για να αποτελέσει τη στέγη της Φιλαρμονικής της πόλης.

H θορυβώδης και πολύχρωμη Chinatown απέχει πέντε λεπτά με το αυτοκίνητο και είκοσι λεπτά με τα πόδια. Το θεματικό πάρκο των Universal Studios είναι ο παράδεισος των φίλων του κινηματογράφου. Οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν ξεναγήσεις στα στούντιο παραγωγής και να δουν από κοντά τα σκηνικά διάσημων ταινιών. Το Στάδιο Ντότζερ, έδρα της ομάδας Los Angeles Dodgers από το 1962, και το Staples Center (νυν Crypto.com Arena), σπίτι των Lakers και μέχρι τη σεζόν 2024 και των Clippers, καθώς και χώρος που φιλοξενεί συναυλίες και μεγάλες εκδηλώσεις της περιοχής, αξίζουν επίσης μια επίσκεψη. Το La Brea Tar Pits and Museum φιλοξενεί απολιθώματα προϊστορικών όντων και άλλα εκθέματα για τη ζωή στην προϊστορική Καλιφόρνια. Το Japanese American National Museum εγκαινιάστηκε στο Little Tokyo το 1992 και αναφέρεται στον πολιτισμό και στην ιστορία των Ιαπώνων της Αμερικής, καλύπτοντας περισσότερο από έναν αιώνα ιστορίας.

Ανέμελες στιγμές με θέα τον Ειρηνικό

H παραθαλάσσια περιοχή της Σάντα Μόνικα με τη διάσημη προβλήτα της (εκεί όπου τελειώνει η Route 66, η ιστορική διαδρομή που ξεκινά από το Σικάγο και καλύπτει συνολικά 3.940 χιλιόμετρα) και με τη Venice Canal Historic District, μια γειτονιά με τεχνητά κανάλια εμπνευσμένα από την Ιταλία, είναι ιδανικοί προορισμοί για χαλαρές βόλτες.

Η Βίλα Γκετί στη συνοικία Πασίφικ Παλισέιντς λειτουργεί ως μουσείο αφιερωμένο στους πολιτισμούς των αρχαίων Ελλήνων, των Ρωμαίων και των Ετρούσκων. Το κτίριό της είναι εν μέρει αντίγραφο της Eπαυλης των Παπύρων του αρχαίου Ηρακλείου (Ερκολάνο) έξω από τη Νάπολι.

Ακολουθώντας με το αυτοκίνητο τον παραθαλάσσιο Pacific Coast Highway μπορούμε να φτάσουμε ως το Μαλιμπού, το γνωστό θέρετρο με την πολυφωτογραφημένη αμμώδη ακτή και με τα σπίτια των αστέρων του κινηματογράφου χτισμένα μπροστά στον ωκεανό. Και για να μην ξεχνιόμαστε, καθώς είπαμε πως Λος Αντζελες σημαίνει κυρίως ανεμελιά και διασκέδαση, η Ντίσνεϊλαντ βρίσκεται μισή ώρα με το αυτοκίνητο από το κέντρο της πόλης, στο Aναχαϊμ.

Μιλάμε για την original Ντίσνεϊλαντ, το πρώτο θε(α)ματικό πάρκο που άνοιξε η Walt Disney Company τον Ιούλιο του 1955 και το μοναδικό που σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε υπό την επίβλεψη του ίδιου του Γουόλτ Ντίσνεϊ. Οι τιμές των ημερήσιων εισιτηρίων ξεκινούν από τα 103 και φτάνουν τα 206 ευρώ για τους ενηλίκους και από τα 50 έως τα 104 ευρώ για τα παιδιά. Υπάρχουν βεβαίως και ξενοδοχεία για όσους θέλουν να παρατείνουν τη διαμονή τους και να επιστρέψουν για να παίξουν ξανά και ξανά.

Αν και εκεί πέρα, έξω από τον παραμυθόκοσμο του Μίκι και της Μίνι, υπάρχουν δεκάδες ακόμα αξιοθέατα που περιμένουν τον επισκέπτη να τα ανακαλύψει. Το τεράστιο Λος Αντζελες είναι σπαρμένο από εκπλήξεις, γεμάτο με θεαματικές γωνιές και γειτονιές που συχνά προσφέρουν στον επισκέπτη πρωτόγνωρες εικόνες. Το αυτοκίνητο (λόγω των μεγάλων αποστάσεων) είναι απαραίτητο σε ένα ταξίδι σαν αυτό. Το αυτοκίνητο, ένα αξιοπρεπές πορτοφόλι ώστε να μπορείς να κινηθείς με μια σχετική άνεση (εκτός από τα ακριβά εστιατόρια υπάρχει πάντα και η λύση του χάμπουργκερ στο χέρι) και η διάθεση να γνωρίσεις χωρίς προκαταλήψεις τον κόσμο του American dream. Και ας βγάλει μετά και από αυτό το ταξίδι o καθένας τα δικά του συμπεράσματα.