Η διεθνής καριέρα της ουσιαστικά ξεκίνησε το 2015, όταν διακρίθηκε σε μια σειρά σημαντικών διεθνών διαγωνισμών. Το ένα μετά το άλλο τα μεγάλα θέατρα άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες τους στη νεαρή σοπράνο από τη Νορβηγία με την πλούσια λυρικοδραματική φωνή. Η Λίσε Ντάβιντσεν εντυπωσίασε το παγκόσμιο κοινό τραγουδώντας στη σκηνή και ηχογραφώντας Βάγκνερ, Ρ. Στράους, Μπετόβεν αλλά και Βέρντι, Κερουμπίνι, Τσαϊκόφσκι, Γιάνατσεκ και Μπρίτεν. Δείγματα του πλούσιου ρεπερτορίου της φέρνει τώρα και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στις 15 Οκτωβρίου. Η 35χρονη υψίφωνος, πλαισιωμένη από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών υπό τη διεύθυνση του Κορνήλιου Μιχαηλίδη, θα ερμηνεύσει άριες από τον «Χορό μεταμφιεσμένων», τον «Ντον Κάρλο» και τον «Οθέλλο» του Βέρντι, από τον «Ελεύθερο σκοπευτή» του Βέμπερ και από τον «Τανχόιζερ» του Βάγκνερ, καθώς και το τραγούδι «Cäcilie», για φωνή και ορχήστρα, έργο 27, αρ. 2, του Ρ. Στράους. Με αφορμή την πολυαναμενόμενη παρθενική εμφάνισή της στην Ελλάδα, η Λίσε Ντάβιντσεν μίλησε αποκλειστικά στο ΒΗΜΑgazino για την πορεία της, ξεκινώντας από τα πρώτα μαθήματα κιθάρας που έκανε όταν ήταν έφηβη στη γενέτειρά της, στο μικρό Stokke της Νορβηγίας, και φτάνοντας στα χρόνια της καταξίωσης και της δημοτικότητας.
Υπήρχε μουσική στον οικογενειακό κύκλο σας, στο σπίτι όπου μεγαλώσατε; Τι σας ώθησε να ακολουθήσετε αυτόν τον δρόμο στη ζωή σας;
«Οχι, δεν μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου ασχολούνταν με τη μουσική, αλλά σε ένα σπίτι όπου ασχολούνταν περισσότερο με τον αθλητισμό. Εκανα το πρώτο μου μάθημα κιθάρας αφού προηγουμένως είχα απολαύσει το παιχνίδι στο σχολείο. Οπως, ως παιδί, είχα απολαύσει και τη συμμετοχή μου στη χορωδία της εκκλησίας μας. Αρχικά, ό,τι έκανα το έκανα επειδή με ψυχαγωγούσε και με διασκέδαζε. Επρεπε να μεγαλώσω, να γίνω είκοσι χρόνων, για να συνειδητοποιήσω πως το τραγούδι ήταν το επάγγελμα που ήθελα να ακολουθήσω. Στον δρόμο μου βρέθηκαν πολλοί άνθρωποι που με ενέπνευσαν, ανάμεσά τους ταλαντούχοι συμφοιτητές μου, όταν ακόμα σπούδαζα, οι δάσκαλοί μου και διάφοροι μαέστροι όταν άρχισα να εμφανίζομαι επαγγελματικά».
Ποιοι καλλιτέχνες σάς έχουν επηρεάσει περισσότερο; Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας;
«Δεν θα έλεγα πως είχα ποτέ κάποιον αγαπημένο καλλιτέχνη. Με ενέπνευσαν όμως και με εμπνέουν η Τζέσι Νόρμαν, η Ρενέ Φλέμινγκ, η Κίρστεν Φλάγκσταντ και η Μαρία Κάλλας. Πολύ διαφορετικές μεταξύ τους περιπτώσεις, αλλά και οι τέσσερις απολύτως υπέροχες σε αυτό που έκαναν, στην τέχνη τους, στην καθαρότητα και στην ειλικρίνεια του τραγουδιού τους».
Εχετε τραγουδήσει αρκετούς δύσκολους ρόλους, από τη Ζιγκλίντε στη «Βαλκυρία» του Βάγκνερ, τη Λεονόρα στον «Φιντέλιο» του Μπετόβεν και την «Αριάδνη στη Νάξο» του Ρ. Στράους μέχρι τη «Μήδεια» του Κερουμπίνι. Ποιος, μέχρι στιγμής, είναι ο πιο απαιτητικός ρόλος του ρεπερτορίου σας;
«Ολοι οι ρόλοι που έχω ερμηνεύσει ήταν προκλήσεις και καθένας είχε τις ιδιαιτερότητές του. Ανάμεσά τους υπήρξαν ρόλοι όπως η Λεονόρα και η Μήδεια που χρειάστηκαν περισσότερο χρόνο για να λειτουργήσουν σωστά πάνω στη φωνή μου – αναφέρομαι στην τεχνική του τραγουδιού. Ο Ρίχαρντ Στράους είναι επίσης ένας συνθέτης με ιδιαίτερες απαιτήσεις. Οσο για ρόλους σαν την Ελίζαμπετ από τον «Τανχόιζερ» και τη Ζιγκλίντε από τη «Βαλκυρία» του Βάγκνερ, εκεί πρέπει να έχεις χτίσει τις απαραίτητες αντοχές προτού τους φέρεις στον χώρο τον προβών και τους ανεβάσεις στη σκηνή».
Ποιος από αυτούς τους ρόλους είναι ο αγαπημένος σας; Υπήρξε κάποια όπερα που σας εκφράζει περισσότερο από τις άλλες;
«Δεν μπορώ να πω πως έχω νιώσει ποτέ ταύτιση με κάποιον από τους χαρακτήρες που έχω ερμηνεύσει, μου έχουν όμως κατά διαστήματα γεννηθεί πιο έντονα συναισθήματα για ορισμένους, χωρίς να μπορώ να αναφερθώ σε έναν συγκεκριμένο ρόλο. Ούτε μπορώ να σκεφτώ αυτή τη στιγμή κάποιον πραγματικά αγαπημένο ρόλο. Συνήθως αγαπώ περισσότερο την ηρωίδα που ερμηνεύω την εκάστοτε περίοδο. Τώρα, από τους νέους ρόλους που με περιμένουν τους επόμενους μήνες, η Ελιζαμπέτα στον «Ντον Κάρλο» του Βέρντι (θα την τραγουδήσω στο Λονδίνο) και η Μαρσαλίν στον «Ιππότη με το ρόδο» του Ρ. Στράους (αυτή θα την τραγουδήσω στη Νέα Υόρκη) ήταν δύο ηρωίδες που ήθελα εδώ και πολύ καιρό να τις συναντήσω».
Βέρντι ή Βάγκνερ; Ποιον από τους δύο συνθέτες θα επιλέγατε; Και γιατί;
«Και τους δύο, με μεγάλη ευχαρίστηση! Είμαι ευγνώμων και αισθάνομαι εξαιρετικά τυχερή που δεν είμαι υποχρεωμένη να επιλέξω μεταξύ τους».
Τελικά στην όπερα πόσο σημαντική είναι η μουσική και πόσο η θεατρική πράξη; Πού επικεντρώνετε κυρίως όταν μελετάτε έναν καινούργιο ρόλο;
«Η όπερα είναι μουσικό θέατρο, οπότε, κατά τη δική μου πάντα άποψη, μουσική και θέαμα και υποκριτική πηγαίνουν χέρι-χέρι. Το ένα δεν λειτουργεί χωρίς το άλλο. Η αλήθεια είναι πως στο τέλος εμείς οι μουσικοί περισσότερο δουλεύουμε πάνω στο τραγούδι και στη μουσική, αυτό όμως είναι απολύτως λογικό, αφού το τραγούδι είναι το πιο δύσκολο κομμάτι σε αυτή τη σύνθετη διαδικασία όπου συμμετέχουμε».
Πέρα από τον κατάλληλο φωνητικό εξοπλισμό, από την καλή τεχνική, τι χρειάζεται για να κάνει κάποιος διεθνή καριέρα;
«Στη δική μου περίπτωση εκείνο που με βοήθησε ώστε να γίνει η αρχή της διεθνούς καριέρας μου ήταν οι μεγάλοι διαγωνισμοί στους οποίους συμμετείχα το 2015. Νομίζω πως θα τα είχα καταφέρει και χωρίς αυτούς, όχι όμως τόσο γρήγορα. Η σκληρή δουλειά θα αποδώσει πάντα, αλλά την ίδια στιγμή ο σωστός συγχρονισμός και λίγη τύχη είναι πάντα ευπρόσδεκτα! Και εγώ είχα τύχη, αισθάνομαι πως υπήρξα πραγματικά τυχερή. Τόσο με τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάστηκα και συνεργάζομαι όσο και με τις δουλειές που μου πρότειναν και που αποδέχθηκα».
Ποια είναι τα καλλιτεχνικά όνειρά σας; Ποιους ρόλους θα θέλατε να τραγουδήσετε στο μέλλον;
«Οπως σας έχω ήδη πει, ανυπομονώ για τη Μαρσαλίν και για την Ελιζαμπέτα που πλησιάζουν. Επίσης θα ήθελα τα επόμενα χρόνια να έρθουν στον δρόμο μου περισσότεροι ρόλοι από το ιταλικό ρεπερτόριο».
Εχετε κάνει μερικές πολύ επιτυχημένες ηχογραφήσεις. Σας αρέσει να τις ακούτε; Σας αρέσει η φωνή σας; Θεωρείτε ότι στους δίσκους αποτυπώνεται με όλη την ομορφιά που έχει μέσα στο θέατρο; Γιατί υπάρχουν και μεγάλες φωνές οι οποίες στα στούντιο αδικούνται.
«Τι να σας πω… Οταν τραγουδάω πάνω στη σκηνή, δεν βρίσκομαι ταυτοχρόνως και στην πλατεία ώστε να ξέρω πώς ακούγεται η φωνή μου (γελάει). Πάντως, η αλήθεια είναι ότι δεν ακούω τις δικές μου ηχογραφήσεις μετά την κυκλοφορία τους. Οχι επειδή δεν το θέλω, αλλά επειδή τις έχω ακούσει πολύ πριν ολοκληρωθούν, ως μέρος της δουλειάς, οπότε όταν τελειώνω με μια ηχογράφηση προτιμώ να απολαμβάνω άλλους τραγουδιστές ή μουσικούς».
Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στη μουσική βιομηχανία, ποιο θα ήταν αυτό;
«Δεν ξέρω τι θα ήθελα να αλλάξω αυτή τη στιγμή, αλλά θέλω η μουσική βιομηχανία να συνεχίσει να εξελίσσεται, να διαδίδει όσο γίνεται περισσότερο τον πολιτισμό και να μη σταματήσει ποτέ να γίνεται καλύτερη μέσα από νέες παραγωγές και δοκιμάζοντας νέα πράγματα. Θεωρώ, γενικότερα, πως δεν πρέπει να εφησυχάζουμε, δεν πρέπει να θεωρούμε πως γνωρίζουμε τα πάντα. Αντιθέτως, για να προσεγγίζουμε τους νέους πρέπει να ενημερωνόμαστε διαρκώς σχετικά με το τι συμβαίνει γύρω μας και ποιος το κάνει».
Είστε αισιόδοξη για το μέλλον της όπερας;
«Ναι, είμαι. Αν συνεχίσουμε να εξελισσόμαστε και να βελτιωνόμαστε όσοι ασχολούμαστε και όσοι αγαπάμε το είδος, τότε, ναι, δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από μια υπέροχη παραγωγή όπερας. Είμαι, όπως καταλαβαίνετε, θετικά προκατειλημμένη υπέρ της όπερας, τολμώ να πω πως μεροληπτώ συνειδητά (γελάει)».
Είστε πολύ νέα ακόμη, έχετε όμως ήδη διαγράψει λαμπρή πορεία. Τι συμβουλή θα δίνατε, από τη μέχρι σήμερα εμπειρία σας, σε νέους τραγουδιστές που ακολουθούν τα βήματά σας;
«Υπομονή! Κάνετε υπομονή και γνωρίστε τη φωνή σας. Μάθετε ποιους ρόλους μπορείτε πραγματικά να τραγουδήσετε και μελετήστε τους. Βρείτε ανθρώπους που να εμπιστεύεστε και αφήστε τα πράγματα να κυλήσουν. Η σκληρή δουλειά θα αποδώσει, είμαι σίγουρη!».
Τραγουδάτε για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Eχετε επισκεφθεί ποτέ τη χώρα μας στο παρελθόν, έστω για διακοπές;
«Ναι, είχα έρθει το 2016 για μερικές ημέρες παραθερισμού, αλλά τώρα είναι η πρώτη φορά που έρχομαι για δουλειά. Ειλικρινά είμαι ενθουσιασμένη που θα τραγουδήσω για το κοινό της Αθήνας!».
ΙNFO
«Λίσε Ντάβιντσεν, Γκαλά Οπερας»: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στις 15 Οκτωβρίου.
