Ακολούθησα το μονοπάτι που μου έχει προτείνει ένας ντόπιος, πέρασα τις γραμμές του τρένου και, παρέα με ένα χαριτωμένο αδέσποτο που επιζητούσε επίμονα τα χάδια μου, βρέθηκα σε ένα μακρόστενο κομμάτι γης σαν ανάχωμα, σαν μικρό μόλο, με όλη την ομορφιά του κόσμου να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μου: Υδρόβια φυτά που είχαν ανθίσει δημιουργούσαν, με τα χιλιάδες μικρά λουλούδια τους, ένα κίτρινο χαλί στις όχθες της λίμνης. Ο ουρανός, καταγάλανος με δύο-τρία μικρά σύννεφα, καθρεφτιζόταν στην επιφάνειά της. Ζευγάρια πελαργών περνούσαν πάνω από το κεφάλι μου, μαζί τους και άλλα πουλιά από τα δεκάδες είδη που βρίσκουν καταφύγιο στην προστατευόμενη περιοχή. Ενας άνδρας που φορούσε μεγάλες γαλότσες περπατούσε αργά πάνω στο υγρό, λασπωμένο χώμα, πλησιάζοντας το κοπάδι του, μια παρέα από τεράστιους νεροβούβαλους που στέκονται ακίνητοι, μαρμαρωμένοι σαν αγάλματα μέσα στο νερό. Αν και μου είχαν πει πως η λίμνη Κερκίνη είναι ένα μέρος ιδιαίτερο, η πληθωρική γοητεία της με αιφνιδίασε.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
