Σε μια συνέντευξή της λίγο πριν πεθάνει έκανε έναν σύντομο απολογισμό της ζωής της: «Υπήρξα γυναίκα, Εβραία, χήρα, πολύ καλή ζωγράφος που να πάρει, και παραήμουν ανεξάρτητη». Οσο ζούσε, η Λι Κράσνερ (1908-1984) έβλεπε τους κριτικούς και το κοινό να εστιάζουν στην πρώτη παράμετρο που συγκροτούσε την ταυτότητά της. «Με θεωρούσαν «dame» μολονότι ήμουν και ζωγράφος» είχε πει. Να ένας πολύ βασικός λόγος εξαιτίας του οποίου η τέχνη της μπορεί να μη σας λέει τίποτα ακόμη και αν γνωρίζετε ποιου ανδρός υπήρξε η «κυρία». Μια μεγάλη αναδρομική έκθεση αφιερωμένη στο έργο της στο Barbican του Λονδίνου αναλαμβάνει να αλλάξει τη σειρά των προσδιορισμών που αποδίδονταν στην κυρία Τζάκσον Πόλοκ. Στο κάτω-κάτω, πρώτα απ’ όλα ήταν μια ταλαντούχα ζωγράφος. «Η δουλειά της ήταν τόσο καλή που ούτε μπορούσες να φανταστείς ότι προερχόταν από γυναίκα» έλεγε ο Χανς Χόφμαν, ένας από τους πιο σημαντικούς δασκάλους τέχνης του 20ού αιώνα, στο πλευρό του οποίου μαθήτευσε. Η έκθεση αποτελεί την πρώτη μεγάλη παρουσίαση της δουλειάς της στην Ευρώπη τα τελευταία πενήντα χρόνια, απ’ όταν δηλαδή είχε παρουσιαστεί μια ρετροσπεκτίβα στην γκαλερί Whitechapel, και έχει γίνει ούτε λίγο ούτε πολύ talk of the town σε μια πόλη με ουκ ολίγες επιλογές εικαστικών εκθέσεων.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
