Ιμαλάια, 27 Μαΐου. 6.620 μέτρα υψόμετρο. Camp 2, στον δρόμο για την κορυφή Μακαλού των 8.481 μέτρων. «Πέρασα την πιο δύσκολη νύχτα της ζωής μου. Ο ύπνος με έπαιρνε με δυσκολία και μόνον για λίγα λεπτά. Ηθελα να κοιμηθώ αλλά δεν μπορούσα, όχι μόνο γιατί σε αυτό το υψόμετρο δεν μπορείς να κοιμηθείς εύκολα. Αλλά γιατί ήξερα ότι όταν κάποιος πάσχει από πνευμονικό οίδημα μεγάλου υψομέτρου ο θάνατος μπορεί να έρθει ξαφνικά, εκεί μέσα στον ύπνο του. Δεν ήξερα αν είχα ξεμπερδέψει με το δικό μου πνευμονικό οίδημα. Και κάθε φορά που ξυπνούσα χαιρόμουν που ακόμη ήμουν ζωντανός. Στο μυαλό μου ερχόταν το «καθ’ ην ώραν δεν στοχάζεστε» από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (24.44)».
Ο 55χρονος έλληνας ορειβάτης Αντώνης Συκάρης, ο οποίος έχει πατήσει ήδη σε τέσσερις από τις 14 κορυφές άνω των 8.000 μέτρων, σε προηγούμενη ζωή – για όποιον πιστεύει βέβαια σε αυτές τις δοξασίες – δεν θα πρέπει να ήταν κάτι άλλο από… παγοθραυστικό. Οχι μόνον στέκεται με σιγουριά όσο και αν ο πάγος τον περικυκλώνει, είτε πρόκειται για τις Αλπεις είτε για τα Ιμαλάια, αλλά έχει περάσει χωρίς κανέναν δισταγμό, ανεβαίνοντας ή κατεβαίνοντας, οκτώ φορές τον μεγάλο και εξαιρετικά επικίνδυνο «κινούμενο» παγετώνα Κούμπου. Που έχει μήκος περίπου 2,7 χιλιόμετρα και βρίσκεται κοντά στα 5.500-6.000 μέτρα υψόμετρο. Παρόμοιοι παγετώνες βρίσκονται στον δρόμο κάθε ορειβάτη, όταν αυτός το έχει βάλει σκοπό να φθάσει σε κορυφές επάνω από 8.000 μέτρα. Είναι γεμάτοι με χάσματα μεγάλου βάθους που ανοίγουν ξαφνικά. Διότι από τη Φυσική είναι γνωστό πως η αύξηση της πίεσης μειώνει το σημείο τήξης. Ετσι και το αφάνταστα μεγάλο βάρος του παγετώνα δημιουργεί ένα πιο ρευστό υπόστρωμα που κάνει τον σκληρό πάγο στην επιφάνεια να μετακινείται αργά. Τότε οι τάσεις στο ανώτερο, ακόμη παγωμένο, στρώμα κάνουν τον πάγο να σχίζεται κυριολεκτικά και απότομα, δημιουργώντας τεράστιου βάθους χάσματα, τα γνωστά ως crevasses.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
