Λίγο από διαστροφή, λίγο από περιέργεια, κοιτούσα τα πρωτοσέλιδα που είχαν οι εφημερίδες ακριβώς έναν χρόνο πριν τέτοιες μέρες. Λένε ότι πλέον ο χρόνος τρέχει γρήγορα, οι εποχές αλλάζουν ξαφνικά και μαζί και οι αντιλήψεις και οι άνθρωποι. Ποτέ όμως έναν μόλις χρόνο πριν δεν έμοιαζαν όλα τόσο διαφορετικά.
Πριν ακριβώς από έναν χρόνο οι ειδήσεις των πρωτοσέλιδων αφορούσαν τα αναδρομικά των συνταξιούχων, τις αντικειμενικές αξίες των κατοικιών, τις φοροαπαλλαγές που θα έρχονταν, την ταχύτητα της υλοποίησης της μεγάλης επένδυσης στο Ελληνικό. Μια εφημερίδα που δεν υπάρχει πια έγραφε ότι το πρόβλημα του 2020 θα ήταν η υπογεννητικότητα. Υπήρχαν ακόμα πρωτοσέλιδες απορίες για το ποιος θα είναι ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας και αναφορές στους καβγάδες των κομμάτων για το πώς θα ψηφίζουν οι Ελληνες του εξωτερικού. Πολλοί αναρωτιούνταν ποιος θα δεχτεί να κατεβεί υποψήφιος των Δημοκρατικών για να ηττηθεί από τον Ντόναλντ Τραμπ! Και αν αυτά μας άφηναν κομμάτι ασυγκίνητους, είχαμε πάντα τις μικρές ειδήσεις της καθημερινότητας που λατρεύουμε. Τις αναφορές στην πληρότητα των ξενοδοχείων στην Αράχοβα, στο Πήλιο και στην Αρκαδία όλα τα Σαββατοκύριακα του Δεκεμβρίου. Τις συμβουλές για χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν. Τα ρεπορτάζ για τα αθηναϊκά θέατρα όπου δυσκολευόσουν να βρεις εισιτήρια (αλλά μόνο σε τρεις-τέσσερις παραστάσεις). Τη χαρά των κριτικών κινηματογράφου γιατί ο κόσμος έτρεχε για να δει την «Ευτυχία», την κινηματογραφημένη βιογραφία της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, η οποία είχε αυτό το «έθνικ μπαρόκ» που ως χώρα λατρεύουμε.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
