«Θα κάνουμε όλοι ένα μεγάλο πάρτι». Μικροί, μεγάλοι, με ή χωρίς χορευτικές ικανότητες, φίλοι του ποτού ή σθεναρά νηφάλιοι, όλοι και όλες συμπεριλαμβάνουμε στα πλάνα τής μετά COVID-19 εποχής τον συγχρωτισμό μετά μουσικής και πολύ χαλαρής διάθεσης. Οπως γινόταν κάποτε – αιώνες μοιάζουν να έχουν περάσει – δίχως να κοιτάμε το ρολόι και τον απέναντί μας με έντονη καχυποψία.
Μας το θυμίζουν τα απροσποίητα ενσταντανέ από πάρτι που έχει αποτυπώσει με τον φακό του ο αμερικανός φωτογράφος Λάρι Φινκ, καθώς αυτόν τον καιρό παρουσιάζεται μια μεγάλη αναδρομική έκθεση αφιερωμένη στη δουλειά του στην Galerie Bene Taschen στην Κολωνία. Σύμφωνοι, λίγοι είχαν το προνόμιο να είναι παρόντες στα πάρτι του «Vanity Fair», τα οποία διεξάγονται παραδοσιακά μετά τις τελετές απονομής των βραβείων Οσκαρ από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών, και λίγοι θα εξακολουθήσουν να το εξασκούν ή να το αποκτούν στο μέλλον. Ομως η χαρά και η ελαφρότητα, δύο συναισθήματα που απουσιάζουν μέχρι νεωτέρας από τη ζωή μας, είναι παρούσες με τρόπο απόλυτα μεταδοτικό χάρη στη μαεστρία του σπουδαίου αυτού φωτογράφου. Στα 65 χρόνια της καριέρας του ο Φινκ «έπιανε» επιδέξια εκείνες τις φευγαλέες στιγμές στις οποίες οι σταρ έριχναν τις άμυνές τους και αδιαφορούσαν για το λούστρο της βιτρίνας που τόσο επιμελώς γυάλιζαν στις δημόσιες εμφανίσεις τους, απασχολημένοι όπως ήταν με αυτό που λέμε «ζωή» στην πιο ευφρόσυνη και μεθυστική εκδοχή της. Αυτή η αποτύπωση των στιγμών που συνήθως μένουν εκτός κάδρου ή εστίασης ήταν ούτως ή άλλως η φωτογραφική προσέγγισή του. Είτε έστρεφε τον φακό του σε συνομηλίκους του από τη λεγόμενη γενιά Μπιτ (Beat Generation) είτε σε στιβαρούς μποξέρ επί το έργον, ή σε καθημερινούς ανθρώπους από ξεχασμένα χωριά της Πενσιλβάνια.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
