Δεν υπάρχει εφέτος πιο πολυαναμενόμενη τηλεοπτική παραγωγή από το «Milky Way» του Βασίλη Κεκάτου, του μοναδικού έλληνα σκηνοθέτη που έχει βραβευτεί με τον Χρυσό Φοίνικα για καλύτερη ταινία μικρού μήκους στο Φεστιβάλ των Καννών («Η απόσταση ανάμεσα στον ουρανό κι εμάς», 2019). Η υπόθεσή της έχει ως εξής: Σε μια ανώνυμη ορεινή πόλη, η 17χρονη Μαρία, τελειόφοιτη Λυκείου, ονειρεύεται να γίνει χορεύτρια και να ζήσει το «αθηναϊκό όνειρο» μακριά από το ασφυκτικό περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει. Οι ονειροπολήσεις της σταματούν απότομα όταν μένει έγκυος από τον φίλο της, τον Τάσο, έναν νεαρό που έχει περάσει όλη του τη ζωή δουλεύοντας στο μοναδικό βενζινάδικο της πόλης και δεν έχει φανταστεί ποτέ να ξεφύγει από τον μικρόκοσμό του.
Η οικογένεια και οι φίλοι αγκαλιάζουν το απρόσμενο νέο της εγκυμοσύνης της, πολύ γρήγορα όμως η ίδια συνειδητοποιεί ότι οι περιορισμοί αυξάνονται επικίνδυνα. Πρόσωπο-κλειδί και καταφύγιό της ο Τζο, ο νέος συμμαθητής της – ένα αγόρι που ξεχωρίζει από το συντηρητικό περιβάλλον της τοπικής κοινωνίας. Οι δυο τους ξεκινούν ένα ταξίδι γεμάτο περιπέτειες στον δρόμο προς την ενηλικίωση. Αντιμέτωπη με το μεγάλο της δίλημμα, η Μαρία θα βρεθεί ανάμεσα σε αυτό που πραγματικά είναι και σε αυτό που θέλουν οι άλλοι να γίνει.
Η σειρά θα αρχίσει να προβάλλεται από τη συχνότητα του Mega στις 2 Νοεμβρίου και το καστ της είναι γεμάτο ολόφρεσκα πρόσωπα. Στον ρόλο της Μαρίας ένα κορίτσι που ξεχωρίζει χάρη στην αέρινη εμφάνισή της, η Κορίννα Ντουλλάαρτ. Το ΒΗΜΑgazino συστήνει για πρώτη φορά επί της ουσίας τη νεαρή ηθοποιό στο ευρύ κοινό με μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης.
Κορίννα, δεν γνωρίζουμε πολλά για εσένα. Πες μου λίγα λόγια για την παιδική σου ηλικία.
«Γεννήθηκα στην Αθήνα, είμαι μισή Ολλανδέζα, έχω ζήσει κυρίως εδώ. Νομίζω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν περάσει εύκολα παιδικά χρόνια. Τα παιδιά μπορούν να γίνουν σκληρά και να σου κάνουν bullying κι εγώ ήμουν μοναχική και κλειστή, ίσως και λίγο αντικοινωνική, αλλά και κάπως αγοροκόριτσο, κάτι που δεν έκανε εύκολη τη σχέση μου ειδικά με τα άλλα κορίτσια».
Διέξοδο πού έβρισκες λοιπόν;
«Ασχολιόμουν με τη μουσική, ζωγράφιζα κιόλας. Ηθελα να ασχοληθώ με την ηθοποιία από πολύ μικρή αλλά δεν με άφηνε η μαμά μου και έθαψα αυτή την επιθυμία πολύ βαθιά μέσα σου, ήταν σαν να μην υφίσταται καν ως επιλογή. Είχα έφεση στην όπερα και παρόλο που τα πήγαινα καλά δεν ήταν αυτό που ήθελα να κάνω, διότι φανταστείτε πως σε εκείνη τη φάση άκουγα πανκ. Επειδή ωστόσο ένιωθα ότι υπήρχε αποδοχή, συνέχισα. Στη Γ’ Λυκείου συνειδητοποίησα ότι δεν ήθελα να δώσω Πανελλαδικές, ήθελα να φύγω από την Ελλάδα και αποφάσισα να δώσω εισαγωγικές εξετάσεις στο Κονσερβατόριο του Αμστερνταμ για σπουδές στο λυρικό τραγούδι, μονωδία, όπου και πέρασα. Την ημέρα της πτήσης κυριολεκτικά κατέβηκα από το αεροπλάνο βρίσκοντας μια δικαιολογία και ανακοίνωσα στην κολλητή μου, τον πατέρα μου και τη γιαγιά μου που με είχαν πάει στο αεροδρόμιο ότι θα ασχοληθώ με αυτό που θέλω, με το θέατρο δηλαδή».
Ετσι παρορμητικά έδωσες εξετάσεις σε Δραματικές Σχολές;
«Με βοήθησαν οι γονείς κάποιων φίλων που είχαν σχέση με το αντικείμενο να προετοιμαστώ λίγο. Εδωσα «Αντιγόνη» που την ήξερα από το σχολείο, «Καλοκαίρι και Καταχνιά» του Τενεσί Ουίλιαμς που έτυχε να το έχω διαβάσει εκείνη την περίοδο και ένα ποίημα της Κατερίνας Γώγου. Πέρασα στο Θέατρο Τέχνης και από εκεί ξεκίνησε όλη αυτή η περιπέτεια».
Πώς είχες όμως την υποκριτική στο μυαλό σου; Εβλεπες τηλεόραση και σου άρεσαν οι ηθοποιοί;
«Η μητέρα μου δεν με άφηνε να δω τηλεόραση, δεν έχω δει καμία ελληνική σειρά, έχω δει όμως πολλές ταινίες και στο μυαλό μου η ηθοποιία ήταν ένας τρόπος να ξεφύγεις από τη δική σου πραγματικότητα, να αποδράσεις κατά κάποιον τρόπο και να ζήσεις διαφορετικές ζωές μέσα από άλλους χαρακτήρες. Το είχα μεγάλη ανάγκη αυτό».
Στη Σχολή πώς τα πέρασες;
«Στην αρχή ήταν μεγάλο το σοκ γιατί ήμουν από τα λίγα άτομα που δεν είχαν ασχοληθεί με το θέατρο πιο πριν. Οι πιο πολλοί σπουδαστές είτε ήταν παιδιά ηθοποιών και σκηνοθετών είτε είχαν φοιτήσει σε καλλιτεχνικά σχολεία είτε βρίσκονταν από πολύ νεαρή ηλικία σε θεατρικές ομάδες. Ενιωθα σαν τη μύγα μες στο γάλα, μου πήρε αρκετό καιρό για να νιώσω ασφάλεια και να μπορέσω να εκφραστώ, είχα φοβερό άγχος και μεγάλη ανασφάλεια. Δεν είχα ιδέα τι έκανα, ήμουν πάρα πολύ φοβισμένη. Μετά προέκυψε το θέμα του ανταγωνισμού. Ενιωθα ότι με απομάκρυνε αυτό από τους άλλους, έβλεπα στο τρίτο έτος ειδικά να αναπτύσσεται μια φιλοσοφία του τύπου «θα πατήσω επί πτωμάτων προκειμένου να πάρω έναν ρόλο», οπότε όταν αποφοίτησα χάρηκα που βγήκα από τον στενό αυτό κύκλο».
Το «Milky Way» πώς προέκυψε στη ζωή σου;
«Ετυχε να έρθει ο Βασίλης Κεκάτος στις διπλωματικές εξετάσεις της Σχολής μου. Μετά από λίγο καιρό με πήρε τηλέφωνο προτείνοντάς μου να συνεργαστούμε σε κάποιο από τα σποτ που ετοίμαζε για το 60ό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Είπα αμέσως «ναι» γιατί είχα ενθουσιαστεί όταν ήρθε, ήταν το μόνο άτομο που θαύμαζα από έλληνες σκηνοθέτες. Μετά από τη συνεργασία μας «έσκασε» η πανδημία. Κάποια στιγμή μοιράστηκε μαζί μου την ιδέα για τη σειρά και με ρώτησε αν θα με ενδιέφερε ο πρωταγωνιστικός ρόλος. «Είσαι σίγουρος ότι μπορώ να το κάνω; Είναι η πρώτη μου δουλειά», αυτή ήταν η αρχική μου αντίδραση. Με έκανε να νιώσω ότι πιστεύει σε εμένα και είπα ok».
Οταν είσαι ηθοποιός δεν πρέπει να πιστεύεις και λίγο ότι είσαι φανταστικός και μπορείς να κάνεις τα πάντα;
«Αν πιστέψεις ότι είσαι φανταστικός, πάει, τελείωσε… Η ανασφάλεια, το ότι πάντα προσπαθείς να βελτιώσεις τον εαυτό σου, το δημιουργικό άγχος, όλα αυτά σε ωθούν μπροστά. Καταλαβαίνω ότι ίσως προσωπικά είμαι πιο ανασφαλής από όσο θα έπρεπε, όμως θα ήθελα πάντα να βλέπω τι θα μπορούσα να κάνω καλύτερα».
Ο ρόλος σού φάνηκε ενδιαφέρων;
«Ο ρόλος μού άρεσε πάρα πολύ, θα το είχα συζητήσει με τον Βασίλη αν δεν με ενδιέφερε, θα ήταν δύσκολο να συμβεί όμως, γιατί είχα δει ότι με αγγίζουν οι χαρακτήρες του. Η Μαρία θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει οποιαδήποτε κοπέλα. Βιώνει την ίδια καταπίεση, την ίδια έλλειψη ισότητας που βιώνουν οι πιο πολλές από εμάς. Αισθάνεται παγιδευμένη και αυτό νομίζω ότι έχουμε νιώσει σχεδόν όλα τα κορίτσια στη ζωή μας».
Συζητάμε όμως πλέον ανοιχτά για όλα αυτά. Δεν είναι σημαντικό αυτό; Δεν θα βελτιωθούν έτσι λίγο τα πράγματα;
«Θα έλεγα ότι γίνεται μια προσπάθεια, το αν θα υπάρξει βελτίωση μόνο ο χρόνος μπορεί να το δείξει. Το να συζητάμε ανοιχτά και συνεχώς μπορεί να έχει κάποιον αντίκτυπο, όμως η πλειονότητα των Ελλήνων κουβαλάει ιδέες που είναι βαθιά ριζωμένες και δύσκολα αλλάζουν, πολύ συχνά αυτές οι συμπεριφορές είναι υποσυνείδητες, κάποιος μπορεί να κάνει «mansplaining» και να μην το αντιλαμβάνεται καν».
Τα πάει καλύτερα η δική σου γενιά στον τομέα αυτόν;
«Εξαρτάται από τον μικρόκοσμο του καθενός, στο δικό μου echo chamber, στο δικό μου περιβάλλον, δεν υπάρχουν τέτοιες συμπεριφορές, περιτριγυρίζομαι από ανθρώπους που έχουμε τα ίδια πιστεύω, την ίδια φιλοσοφία ζωής. Μόλις βγω από αυτή τη φούσκα, όμως, η πραγματικότητα κάνει αισθητή την παρουσία της».
Ας πούμε για το σινεμά. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου σκηνοθέτες;
«Από τους δύο πιο αγαπημένους μου είναι ο Κεν Λόουτς και ο Ξαβιέ Ντολάν».
Η ηρωίδα την οποία υποδύεσαι λατρεύει την Ελένη Φουρέιρα. Σου αρέσει η ποπ μουσική;
«Οχι, καθόλου. Πολύ σπάνια θα μου κολλήσει ένα τέτοιο τραγούδι που μπορεί να ακούσω κάπου. Εχω πιο indie, post-rock ακούσματα, σχεδόν αποκλειστικά ξένα. Από Ελληνες ο μόνος που ακούω πολύ τα τελευταία χρόνια είναι ο Ταφ Λάθος. Γενικώς θα ακούσω χιπ-χοπ, ενίοτε μπορεί να θυμηθώ και το πανκ της εφηβείας μου».
Οταν αρχίσει να προβάλλεται η σειρά, ο κόσμος θα σε αναγνωρίζει στον δρόμο. Είσαι έτοιμη για αυτή την αλλαγή στη ζωή σου;
«Δεν είμαι έτοιμη. Με δυσκολεύει αυτή η σκέψη, σε αντιμετωπίζουν όλοι σαν κάτι ξεχωριστό χωρίς λόγο. Μου αρέσει η ηρεμία μου και το να έχω την επιλογή να απομονώνομαι και μου φαίνεται περίεργη η ανάγκη που μπορεί να έχει στο μέλλον κάποιος να μου μιλήσει ή να μου ζητήσει να βγούμε φωτογραφία μαζί. Ακόμη και η έννοια του θαυμασμού με προβληματίζει. Υπάρχει αυτή η κουλτούρα που έχει δημιουργηθεί γύρω από τους ανθρώπους που εκτίθενται στα Μέσα. Ολοι το ίδιο είμαστε, δεν χρειάζεται να το βλέπουμε έτσι».
Εσύ ποιους θαυμάζεις;
«Για να θαυμάσω κάποιον πρέπει να τον έχω γνωρίσει και θαυμάζω τους κοντινούς μου ανθρώπους για το μυαλό τους, για την καρδιά τους, για αυτό που είναι, για όλα αυτά που έχουν πραγματικά ουσία».
Τι συναισθήματα σου προκαλεί η εξέλιξη την ανθρωπότητας όσον αφορά την κλιματική κρίση;
«Και θυμό αισθάνομαι και θλίψη και εννοείται ότι νιώθω την ανάγκη να βγω στους δρόμους και να διεκδικήσω, διότι αλλιώς δεν θα αλλάξει τίποτα. Υπάρχει μεγάλη ανοχή πια και δεν ξέρω τι θα έπρεπε να γίνει προκειμένου να αρχίσουμε να παλεύουμε για όλα αυτά που πρέπει να γίνουν. Η κατάσταση είναι φρικτή και μπορεί να γίνει και ακόμη χειρότερη».
Από όλα τα σοκαριστικά συμβάντα που έχουμε δει στην Ελλάδα τους τελευταίους μήνες τι σε αναστάτωσε πιο πολύ;
«Ολα τραγικά είναι και οι πλημμύρες και οι πυρκαγιές, όμως η περίπτωση του «Blue Horizon» με τάραξε απίστευτα. Είδαμε στο βίντεο έναν άνθρωπο να κάνει συνειδητά κακό σε κάποιον άλλον, η σκληρότητα αυτή με συντάραξε, μιλάμε για αποκτήνωση, δεν υπήρχε κανένας λόγος για αυτή τη συμπεριφορά, για αυτή την πλήρη απουσία ανθρωπιάς».
Το καλοκαίρι τι έκανες;
«Χαλάρωσα, ηρέμησα, πήγα στα Γιάννενα, σε ένα πολύ όμορφο δεντρόσπιτο στη μέση του πουθενά, κοντά στη Ζίτσα, και μετά πέρασα έναν μήνα στο Πόρτο της Πορτογαλίας».
Την πορεία σου από εδώ και πέρα πώς τη φαντάζεσαι;
«Με εξαίρεση αυτή τη δουλειά, δεν ξέρω πόσο με ενδιαφέρει η τηλεόραση, λόγω της μαζικής έκθεσης, έχω την αίσθηση ότι με το θέατρο και το σινεμά είναι λίγο πιο διακριτικά τα πράγματα. Βλέποντας και κάνοντας. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να κάνω δουλειές που μου αρέσουν. Αν σταματήσει να συμβαίνει αυτό, θα βρω να κάνω κάτι άλλο στη ζωή μου».
Τι πιστεύεις ότι θα δώσει το «Milky Way» στους τηλεθεατές;
«Μια διαφορετική ματιά στα πράγματα γενικότερα, την ελπίδα ότι πάντα υπάρχει και άλλος δρόμος ή άλλος τρόπος. Και μπορεί να είναι καλύτεροι από αυτούς που ακολουθούμε τώρα».
To «Milky Way» του Βασίλη Κεκάτου κάνει πρεμιέρα στο MEGA την Πέμπτη 2 Νοεμβρίου. Μετά το τέλος του κάθε επεισοδίου θα είναι διαθέσιμο on demand αποκλειστικά στο Vodafone TV.