Το «χρώμα» που ο καθένας μας επιλέγει να δώσει στις γιορτές των Χριστουγέννων είναι αποκλειστικά και μόνο θέμα διάθεσης, από τα χιλιοτραγουδισμένα, ρομαντικά «Λευκά Χριστούγεννα», τα πολυτελή ολόχρυσα φώτα και δώρα, μέχρι τα παιδικά πρασινοκόκκινα στολίδια και φωτάκια του δέντρου. Ενα «festive red» (γιορτινό κόκκινο), όπως το αποκαλεί, ήταν η επιλογή που έκανε η Εμιλυ Βαφειά για την εφετινή χρονιά και το θέμα της είναι κάπως εναλλακτικό. Προσπέρασε ελαφάκια, αστέρια, έλκηθρα, καμπάνες, αγγελάκια και γέμισε το εντυπωσιακών διαστάσεων χριστουγεννιάτικο δέντρο της με αμέτρητα σαρκώδη χείλη. Αλλα χαμογελούν, άλλα στέλνουν φιλιά, άλλα βγάζουν γλώσσα. Ολα όμως δίνουν μια παιχνιδιάρικη και σίγουρα ποπ ενέργεια στον χώρο αυτές τις γιορτές.
Η αλήθεια είναι πως αρχικά το concept δεν περιελάμβανε τους στολισμούς, αλλά ξεκίνησε με τον σχεδιασμό πιάτων. Η καλλιτέχνις άλλωστε συνηθίζει να αποτυπώνει τα πρωτότυπα σχέδιά της σε χρηστικά αντικείμενα για το σπίτι – πιάτα, βάζα, καθρέπτες, σουπλά – και όχι μόνο σε πίνακες ή οθόνες. Το αρχικό στάδιο της δημιουργίας της μας το περιγράφει η ίδια: «Επειδή ήθελα κάτι αρκετά πιο ιδιαίτερο σκέφτηκα τα χειλάκια. Στην αρχή έκανα τα πιάτα. Τέσσερα διαφορετικά σχέδια, τα οποία επαναλαμβάνονται. Το ένα στόμα γελάει, το άλλο δαγκώνεται, ένα βγάζει γλώσσα και ένα άλλο απλώς χαμογελάει. Τα πιάτα φτιάχνονται στη Γερμανία, όπου η εκτύπωση γίνεται με λέιζερ, μια τεχνική που κάνει το σερβίτσιο πιο ανθεκτικό, για να μπορεί να μπει άνετα και στο πλυντήριο πιάτων χωρίς να χαλάσει καθόλου. Το αστείο είναι ότι όταν τοποθετείται το φαγητό πάνω τους, τα χείλη μοιάζουν σαν να είναι έτοιμα να το φάνε. Το βρίσκω πολύ χαριτωμένο. Ολο το σκεπτικό με τις διαφορετικές εκφράσεις του στόματος θυμίζει κάπως το έργο που είχα κάνει με τα emojis, όπου επίσης έπαιξα με τα συναισθήματα που αποτυπώνονταν στα πρόσωπα».
©Νίκος Κόκκας
Το έργο στο οποίο αναφέρεται είναι ουσιαστικά το πρώτο της project, που εκτέθηκε στην Image Gallery στην Αθήνα και αργότερα στο Μονακό, και το οποίο είχε γνωρίσει μεγάλη επιτυχία. Στάθηκε μάλιστα η αφορμή ώστε να προχωρήσει σε κάποιες πολύ σημαντικές συνεργασίες. Στην ουσία έφτιαχνε emojis, τα γνωστά σε όλους μας ψηφιακά εικονίδια που χρησιμοποιούμε στις διαδικτυακές μας συνομιλίες για να εκφράσουμε σύντομα και χωρίς λόγια την κατάσταση, τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας, και τα προσέθετε σε διάφορους, διεθνώς αναγνωρίσιμους χώρους, ιστορικές τοποθεσίες, αξιοθέατα και τοπόσημα. Ολο αυτό βέβαια ηλεκτρονικά, στον κόσμο της εικονικής πραγματικότητας. Τα emojis της γέμισαν εμβληματικά spots αντικαθιστώντας το ανθρώπινο στοιχείο και βρίσκονταν σε διάφορες καταστάσεις – το ένα, για παράδειγμα, βαριόταν, το άλλο κοιμόταν, κάποιο άλλο φαινόταν να είναι ερωτευμένο, ένα άλλο μάλλον απολάμβανε αυτό που συνέβαινε μπροστά στα μάτια του, άλλο πάλι έδειχνε νευριασμένο.
Για να επανέλθουμε στο σημερινό project, μετά τα «εκφραστικά» πιάτα, ακολούθησαν τα σουπλά. Οπως περιγράφει η δημιουργός, «τα σουπλά είχαν βασικά ως στόχο τους να αναδείξουν τα πιάτα. Τα έφτιαξα κόκκινα και αυτά και τους έδωσα χεράκια για να πιάνονται και να γίνονται κάπως σαν παζλ που πηγαίνει γύρω-γύρω στο τραπέζι. Μετά έκανα το βάζο για το κέντρο του τραπεζιού, το οποίο ήθελα και αυτό να ενώνεται με όλα τα υπόλοιπα. Ανάλογα με το μέγεθος που έχει το τραπέζι σου επιλέγεις ένα, δύο ή ακόμη και περισσότερα βάζα. Στο τέλος όλο αυτό μαζί γίνεται σαν ένα μεγάλο φίδι».
Εκτός όμως από αυτά που μας περιγράφει και τα βλέπουμε έτοιμα στημένα στη δική της εντυπωσιακή τραπεζαρία, η συλλογή της κυρίας Βαφειά περιλαμβάνει και illustrations για τον τοίχο. Ενας καθρέφτης γεμάτος από – μερικά έντονα και μερικά άλλα πιο αχνά – κόκκινα φιλιά, τα οποία μοιάζουν σαν να δημιουργήθηκαν από κάποιον που φορούσε κραγιόν, μας μεταφέρει απευθείας στην εφηβική μας ηλικία, τότε που πειραματιζόμασταν με μακιγιάζ μπροστά στον καθρέφτη του σπιτιού.
Στο σαλόνι, μια οθόνη δείχνει ένα μεγάλο στόμα με κατακόκκινα, σαρκώδη χείλη να μιλάει. Το τι λέει δεν μπορεί κανείς να ξέρει αφού δεν υπάρχει ήχος. «Είναι ένα στόμα που μιλάει non-stop», περιγράφει η δημιουργός. «Θέλω με αυτό να πω ότι ένα τέτοιο κόκκινο, σέξι στόμα, δεν σε νοιάζει τι λέει. Θέλεις μόνο να το κοιτάς. Εστιάζεις μόνο σε αυτό». Στον διάδρομο ένας άλλος καθρέφτης με θαυμαστικά και το αγγλικό επιφώνημα «WOW», μάλλον έχει ως στόχο να ανεβάσει τη διάθεση όποιου κοιτάζει το είδωλό του μέσα σε αυτόν.
©Νίκος Κόκκας
Η sold out έκθεση
Ολόκληρη τη συλλογή της η Εμιλυ Βαφειά την παρουσίασε στις 30 Νοεμβρίου στο σπίτι της, όπου είχε καλέσει τους φίλους και αγαπημένους της ανθρώπους. Αν και εκείνη η ημέρα ήταν βροχερή, γεγονός που είχε προκαλέσει δυσχέρεια στις μετακινήσεις, οι προσκεκλημένοι της δεν πτοήθηκαν καθόλου και έτσι το event της γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Αυτό φαίνεται από το ότι όχι μόνο πουλήθηκαν εκείνη τη βραδιά όλα τα κομμάτια, αλλά υπάρχουν και παραγγελίες για επιπλέον αντικείμενα. Οι άνθρωποι που παρευρέθηκαν στην ξεχωριστή βραδιά επέλεξαν κάποια αντικείμενα για προσωπική τους χρήση, αλλά και κάποια για να τα κάνουν δώρο σε αγαπημένα πρόσωπα τις ημέρες των εορτών που πλησιάζουν.
©Νίκος Κόκκας
Από την αρχιτεκτονική στην pop art
Αν και η Εμιλυ Βαφειά ασχολείτο από πολύ μικρή με την τέχνη και αγαπούσε κυρίως να ζωγραφίζει, επηρεασμένη από τους δικούς της, ακολούθησε σπουδές αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου, και στη συνέχεια εσωτερικής διακόσμησης στη σχολή σύγχρονης τέχνης Central St. Martins College of Art and Design. Εργάστηκε στο b-group του Ηλία Μπρατόπουλου, αλλά μόλις απέκτησε το πρώτο της παιδί στα 23 της αποφάσισε να γίνει full time μητέρα.
Η ενασχόλησή της με την τέχνη αργότερα, μόλις και τα δύο παιδιά της ξεκίνησαν το σχολείο, ήταν κάτι αναμενόμενο αφού είναι κάτι έμφυτο, πηγάζει από μέσα της, από τις εσωτερικές της αναζητήσεις. Επίσης, βλέπει ότι τα έργα της έχουν «κάτι να πουν» και στους άλλους ανθρώπους, μια και κάθε της συλλογή στέφεται με επιτυχία, οπότε αυτό της δίνει κίνητρο να συνεχίσει.
Η σύγχρονη ματιά της, η χαρούμενη διάθεση, η επίκαιρη θεματολογία, το pop στοιχείο και το επιτυχημένο πάντρεμα με τις νέες τεχνολογίες είναι μόνο μερικοί από τους λόγους που οι δημιουργίες της εμπνέουν. Αλλωστε και η ίδια είναι μια νέα γυναίκα που μεγάλωσε στην εποχή των ιαπωνικών anime, των manga – ήθελε μάλιστα να κάνει και το μεταπτυχιακό της πάνω σε αυτό το αντικείμενο -, και της καθολικής επικράτησης του Διαδικτύου σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Εκφράζεται με την ψηφιακή τέχνη, σχεδιάζει χρησιμοποιώντας ειδικά προγράμματα στον υπολογιστή της και γενικά είναι εξοικειωμένη με τις νέες τεχνολογίες.
Οταν, στη διάρκεια της φωτογράφισής μας, για την οποία φόρεσε ένα κατακόκκινο πολύ εντυπωσιακό φόρεμα by Celia Kritharioti Haute Couture, τη ρωτήσαμε αν σχεδιάζει κάτι για μια επόμενη έκθεσή της, απάντησε αρνητικά και ότι ακόμη είναι εστιασμένη σε αυτό που έχει ήδη δημιουργήσει. Είναι σίγουρο όμως ότι αυτό είναι απολύτως προσωρινό και πολύ σύντομα θα μας επιφυλάξει μία ακόμη πρωτότυπη συλλογή. Αναμένουμε!
