Κοίτα ποιος μιλάει

«Εσύ συμφωνείς με τον Αντώνη Καφετζόπουλο ή με τον Χρήστο Χωμενίδη για το θέμα των καταγγελιών στον χώρο του ελληνικού θεάτρου;» ρώτησα πριν από λίγες ημέρες έναν φίλο, όταν ήταν επίκαιρος ο καβγάς των δύο στα social media. Πρέπει να πω ότι ο άνθρωπος που ρώτησα δεν ήταν τυχαίος. Είναι κι αυτός «άνθρωπος του χώρου», ταγμένος σε μια Αριστερά που κάποτε ονομάζαμε «ανανεωτική», opinion maker και influencer – το λέω για να θυμώσω κι εγώ τον καθηγητή Μπαμπινιώτη. «Κοίτα», μου είπε, αφού έτριψε τα χέρια του με τη χαρά του ανθρώπου που μπορούσε να αγορεύσει, «θέλω να είμαι δίκαιος». «Ο Καφετζόπουλος είναι δικό μας παιδί. Ηταν στην Αριστερά, ερωτοτρόπησε με το ΠαΣoΚ, κάπου έμπλεξε με το Ποτάμι, αλλά τον αισθάνομαι άνθρωπο του προοδευτικού χώρου. Τον Χωμενίδη δεν τον καταλαβαίνω. Εχει πολλές φορές ασκήσει κριτική στα λαϊκά αιτήματα, είναι αυτό που λέμε «αιρετικός», δεν ξέρω τι και πώς σκέπτεται. Επομένως είμαι πιο κοντά στην άποψη του Καφετζόπουλου». Ημουν έτοιμος να ρωτήσω τι σχέση έχει η πολιτική διαδρομή του καθενός με την αξιολόγηση μιας θέσης που έχει να κάνει με καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση ή κακοποίηση, αλλά δεν πρόλαβα. Ο φίλος μου, του οποίου το όνομα δεν αποκαλύπτω γιατί η συζήτησή μας ήταν ιδιωτική, προτού προλάβω να μιλήσω, με αφόπλισε. «Για πες μου, σε παρακαλώ, για ποιον λόγο αυτοί οι δύο καβγαδίσανε;» με ρώτησε. Δεν είχε ιδέα. Ηταν όμως υπέρ του ενός και εναντίον του άλλου.

Θα σας παρακαλούσα να μη σταθείτε καθόλου στο ζήτημα των ιδεολογικών καταβολών του φίλου. Την ίδια ακριβώς αξιολόγηση θα έκανε και κάποιος «φιλελεύθερος» ή κάποιος «ριζοσπάστης» ή κάποιος «συντηρητικός»: έχουμε πολλές ταμπέλες, οι οποίες μαρτυρούν τη διάθεσή μας να ανήκουμε σε κάποιο βολικό μαντρί. Οπου κι αν νομίζουμε ότι ανήκουμε, οι πιο πολλοί έχουμε αποκτήσει το συνήθειο να αξιολογούμε τις γνώμες των ανθρώπων χωρίς να τις γνωρίζουμε. Τις κρίνουμε πλέον (και συχνά αυστηρά…) με αποκλειστικό κριτήριο το «ποιος μιλάει». Αν αυτόν τον αισθανόμαστε ενοικιαστή της ιδεολογικής πολυκατοικίας μας, θα συμφωνήσουμε μαζί του κι ας μην ξέρουμε σε τι ακριβώς αναφέρεται. Ή τι ακριβώς λέει.