Σαν κεραυνός εν αιθρία έσκασε πριν από λίγο καιρό η είδηση πως οι ζωντανοί θρύλοι Depeche Mode επέλεξαν να συνεργαστούν με μια ελληνίδα μουσικό, την Kid Moxie, για το επίσημο ρεμίξ του κομματιού τους «Wagging Tongue». «Ακόμη δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι έχει συμβεί» λέει στο BHMAgazino η νεαρή καλλιτέχνιδα. «Οι Depeche Mode για μένα δεν είναι απλώς μια μπάντα που άκουγα στην εφηβεία μου, ήταν οι πιο αγαπημένοι μου, τα τραγούδια τους λειτουργούσαν σαν σάουντρακ της ζωής μου, τα έχω ταυτίσει με πολύ σημαντικές στιγμές και έχουν αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τη δική μου μουσική. Είναι κάπως σαν πυξίδα για μένα το έργο τους. Οταν πριν λίγους μήνες έστειλαν ένα e-mail στον μάνατζέρ μου λέγοντας ότι τους άρεσε το άλμπουμ μου «Better Than Electric» και προτείνοντάς μου συνεργασία ένιωσα σαν οι προσωπικοί μου ήρωες να μου δίνουν το χέρι. Αισθάνθηκα σαν παιδί, σαν να συνέβη κάτι μαγικό και άπιαστο. Μου έδωσαν την ελευθερία να κάνω ό,τι θέλω, μου έδειξαν φοβερή εμπιστοσύνη». Τη ρωτάω από ποιον άλλον θα ήθελε να λάβει άλλο ένα τέτοιο e-mail. «Θα ήθελα να το λάβω από έναν σκηνοθέτη, από τον Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν (σ.σ.: που είναι γνωστός κυρίως χάρη στο «Drive»). Οι ταινίες του έχουν υπάρξει σημείο αναφοράς για μένα. Θεωρώ πως όταν καταφέρνεις να συνεργάζεσαι με αυτούς που σε έχουν εμπνεύσει δεν είναι μόνο επαγγελματική η επιτυχία, είναι και προσωπική. Εχεις επενδύσει συναισθηματικά σε αυτή τη σχέση και είναι σαν να ολοκληρώνεται ένας κύκλος».
Πέρυσι ακούστηκε πολύ η διασκευή που έκανε στο «Creep» των Radiohead για τη σειρά του Χριστόφορου Παπακαλιάτη «Maestro». Αυτό το διάστημα ετοιμάζει κι άλλα τέτοια covers για τον δεύτερο κύκλο της μεγάλης τηλεοπτικής επιτυχίας, το σάουντρακ της οποίας γράφει ο Κώστας Χρηστίδης. H Kid Moxie γράφει κομμάτια και για το σίριαλ «Milky Way» του Βασίλη Κεκάτου (σ.σ. και οι δύο αυτές πολυαναµενόµενες παραγωγές θα προβληθούν την προσεχή σεζόν από τη συχνότητα του MEGA), «ένα μέρος του σάουντρακ το γράφω εγώ κι ένα άλλο μέρος του ο Κωστής Μαραβέγιας. Το ωραίο με αυτές τις συνεργασίες είναι το ότι παίζεις μπάλα σε ένα γήπεδο όπου δεν θα πήγαινες ποτέ από μόνος σου. Στην αρχή βρίσκεσαι σε μια terra incognita αλλά βλέπεις μετά ότι υπάρχουν κι εκεί δικά σου στοιχεία και τα χρησιμοποιείς. Γράφω επίσης μουσική για μια ταινία στην Αμερική, πρόκειται για ένα θρίλερ. Δημιούργησα και το νέο ηχητικό σήμα της εταιρείας παραγωγής Orion. Αυτή η πρόταση ήρθε ουρανοκατέβατα από το στούντιο MGM. Περάσαμε πολύ καιρό δουλεύοντας πάνω σε αυτό το εγχείρημα, χρειάστηκε ενάμισης χρόνος για 15 δευτερόλεπτα, 132 διαφορετικές εκδοχές φτιάξαμε συνολικά. Είδα όμως και πώς δουλεύουν τα μεγάλα στούντιο. Πρέπει να είσαι πολύ καλός στη διαχείριση των politcs, διατηρώντας φυσικά την ταυτότητα και την προσωπικότητα σου. Πήρα το εξής μεγάλο μάθημα: Είδα ότι στον corporate κόσμο θα σου συγχωρήσουν την απειρία αλλά όχι την έλλειψη αυτοπεποίθησης».
Η Kid Moxie έχει ζήσει πολλά χρόνια στο Λος Αντζελες. «Με έχει αλλάξει αυτό το μέρος με τρόπους που δεν μπορώ να τους περιγράψω γιατί δεν γνωρίζω πώς θα ήμουν αν δεν βρισκόμουν εκεί. Ξέρω ότι μένοντας συγκεκριμένα σε αυτή την πόλη σού δημιουργείται η αίσθηση ότι μπορείς να γίνεις ό,τι θέλεις, ό,τι ονειρεύεσαι. Στην Ελλάδα δεν ισχύει αυτό, σου ζητάνε να χωρέσεις σε συγκεκριμένα κουτάκια. Επρεπε να φύγω μακριά για να βρω τον εαυτό μου. Προτιμούσα την ψευδαίσθηση ίσως του «όλα είναι δυνατά και οι πιθανότητες άπειρες» παρά τον περιοριστικό ρεαλισμό ή πραγματισμό της ζωής εδώ. Και σίγουρα στο LA γνωρίζεις ανθρώπους που δεν θα τους γνώριζες πουθενά αλλού στον κόσμο».
Οσον αφορά τις μουσικές που ακούει: «Ψάχνομαι «ρετροφουτουριστικά», παρακολουθώ τις νέες κυκλοφορίες, όμως επιστρέφω συχνά στις σταθερές μου αξίες, δεν ξεπερνάω αυτά που έχω αγαπήσει, τους Joy Division, τον Vangelis, τον Αντζελο Μπανταλαμέντι, τους Duran Duran. Από εκεί και πέρα, η Grimes με έχει εμπνεύσει πάρα πολύ, ο Κλιφ Μαρτίνεζ ως συνθέτης… Μου αρέσει όμως πολύ και η ποπ με την εφήμερη φύση της, ο Τζάστιν Μπίμερ, η Αριάνα Γκράντε, ο Ντοντ Ολιβερ, ο The Weeknd, ο οποίος για μένα είναι ο μεγαλύτερος σουπερστάρ μετά τον Μάικλ Τζάκσον και είναι σημαντικό να το λέω αυτό γιατί είχα λατρεία στον Jacko. Δεν γίνεται πάντως να ανέβει κανείς στην κορυφή για κάποιο διάστημα και να μην έχει κάτι ξεχωριστό. Αγαπώ πολύ και τη Λάνα Ντελ Ρέι, θεωρώ είναι ο Τζιμ Μόρισον της εποχής μας, θα μπορούσε να είναι και αρχηγός αίρεσης».
Θαυμάζει κάποια ελληνικά ονόματα; «Οι Στέρεο Νόβα μού έρχονται πρώτοι στο μυαλό, οι στίχοι τους ζωντανεύουν εικόνες από την τσιμεντούπολη, την Αθήνα των 90s, τις οποίες δεν τις έχω ζήσει αλλά τις έχουν αποδώσει με φοβερή ακρίβεια. Μου αρέσουν πολύ, έχω δεχθεί επιδράσεις από τον ήχο τους». Θα υπάρξει ωστόσο σύντομα κι άλλη σύνδεση με το ελληνικό ρεπερτόριο καθώς η ταλαντούχα μουσικός θα κυκλοφορήσει προς το τέλος της χρονιάς το άλμπουμ «Kid Moxie: The covers», το οποίο θα περιλαμβάνει και τις πρώτες της διασκευές σε πολύ γνωστά ελληνικά κομμάτια. Αναμένουμε το πρώτο σινγκλ τον επόμενο μήνα με μεγάλο ενδιαφέρον.
