Οταν στην αρχή της καριέρας του κλήθηκε να σχεδιάσει το M2 Building, το showroom της Mazda στην καρδιά του Τόκιο, ο σχετικά νεαρός τότε Κένγκο Κούμα βάλθηκε να συνδυάσει όλα μαζί τα αρχιτεκτονικά στυλ που είχε διδαχθεί να θαυμάσει στα φοιτητικά του βιβλία και κυρίως σε εκείνα που αναφέρονταν στην αρχαιοελληνική και ρωμαϊκή τέχνη. Το αποτέλεσμα ήταν ένα «βαρύ» design, παράταιρο με την αισθητική και την αφαιρετική κουλτούρα της ιαπωνικής πρωτεύουσας, το οποίο συνδύαζε οδοντωτά γείσα, τρίγλυφα, καμάρες σε διαφορετικές κλίμακες και κίονες ιωνικού ρυθμού, όλα κατασκευασμένα από λευκό ενισχυμένο σκυρόδεμα.
Χρειάστηκαν κάποια χρόνια εμπειρίας ακόμη και, κυρίως, περαιτέρω σπουδές στις ΗΠΑ για να καταφέρει ο ταλαντούχος κατά τα άλλα δημιουργός να βρει το ιδιαίτερο στίγμα του, να έρθει σε επαφή με την αρχιτεκτονική παράδοση της πατρίδας του και να υιοθετήσει ένα στυλ που θα τον καθιερώσει ως έναν από τους πιο αναγνωρίσιμους διεθνώς ιάπωνες αρχιτέκτονες, μαζί με τους Ταντάο Αντο (1941-), Κίσο Κουροκάουα (1934-2007), Γιόσιο Τανιγκούτσι (1937-) και φυσικά τον Κένζο Τάνγκε (1913-2005), ο οποίος σύμφωνα με τον Kούμα ήταν ο λόγος που αποφάσισε να ασχοληθεί με το επάγγελμα. Μάλιστα, ο ίδιος έχει παραδεχθεί σε συνέντευξή του ότι ντρέπεται για κάποια από τα κτίρια που είχε σχεδιάσει στα πρώτα του βήματα και επισημαίνει αυτή τη στροφή που συντελέστηκε μέσα του, ειδικά κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο Κολούμπια της Νέας Υόρκης: «Μελέτησα την ιστορία της αρχιτεκτονικής και ανακάλυψα ότι η βάση για την ευρωπαϊκή και αμερικανική αρχιτεκτονική παράδοση ήταν στην πραγματικότητα η αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή αρχιτεκτονική. Αργότερα, όταν σπούδασα στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια στη Νέα Υόρκη, κατάλαβα μέσα από συζητήσεις με αμερικανούς φίλους μου ότι πρέπει να σπουδάσω ιαπωνική αρχιτεκτονική επειδή είμαι Ιάπωνας. Στην Αμερική έχουν μεγάλη γνώση της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής, αλλά καθώς μελετούσα την ιαπωνική αρχιτεκτονική ιστορία βρήκα ένα βάθος που θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει ίσο με αυτό της ευρωπαϊκής και της αμερικανικής. Συνειδητοποίησα ότι η παραδοσιακή ιαπωνική ξύλινη αρχιτεκτονική είναι εξίσου σπουδαία με την αρχαία ρωμαϊκή αρχιτεκτονική. Και αυτό είναι στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα της αμερικανικής μου εμπειρίας».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
