Το άγαλμα του Αφανούς Ναύτη, έργο του Θανάση Απάρτη, αν και έχει τοποθετηθεί στην παραλία του Βροντάδου της Χίου, κοιτάζει προς τη στεριά, συμβολίζοντας τη νοσταλγία για το σπίτι και το όνειρο της επιστροφής. Το άγαλμα του καρδαμυλίτη ναυτικού, έργο του ίδιου γλύπτη, τοποθετημένο στην παραλία των Καρδαμύλων, κοιτάζει αντιθέτως προς τη θάλασσα, τη μεγάλη ερωμένη των ναυτικών, που όσο και αν αγαπούν τις γυναίκες και τις οικογένειές τους, πάντα θα θέλουν να ξαναπάνε κοντά της απαντώντας στο κάλεσμά της, πάντα θα την ονειρεύονται. Λίγο πιο πέρα, η «Καρδαμυλίτισσα», ένα ακόμη γλυπτό, αυτό της Μαίρης Παπακωνσταντίνου, αναπαριστά τη μάνα, τη σύζυγο, την κόρη που αγναντεύει το πέλαγος μήπως φανεί το καράβι που έχει πάρει μακριά τους αγαπημένους της.
Νησί που γεννάει ναυτικούς, η Χίος δεν θα μπορούσε παρά να στήνει τα αγάλματά της, ιερές προσφορές μνήμης και αγάπης, εκεί που σκάει το κύμα. Την ίδια βεβαίως στιγμή, είναι και η γενέτειρα μερικών από τις μεγαλύτερες εφοπλιστικές οικογένειες – και αυτή και οι γειτονικές Οινούσσες -, με τα διαπρεπή παιδιά της να ταξιδεύουν το όνομα της Ελλάδας στα πέρατα του κόσμου. Αλλά και να βάζουν συχνά το χέρι στην τσέπη για να αποδείξουν εμπράκτως στην ιδιαίτερη πατρίδα τους την αγάπη και την αδυναμία που της έχουν.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
