Αν ο Νίκι Λάουντα, ο οποίος έφυγε από τη ζωή μόλις τον περασμένο Mάιο, υπήρξε το πρότυπο του εμμονικά στοχοπροσηλωμένου και υπολογιστή οδηγού τον οποίο τίποτα, ούτε ένα σχεδόν… θανατηφόρο ατύχημα δεν μπορούσε να σταματήσει, ο εξίσου ταλαντούχος σύγχρονός του, και «πρόσκαιρα» μεγάλος του αντίπαλος, Τζέιμς Χαντ, υπήρξε το ιδανικό διονυσιακό όσο και ευειδές αντίβαρο, στιγματίζοντας ανεπανόρθωτα την αγωνιστική δράση σε μία από τις πιο συναρπαστικές περιόδους της F1 αλλά και ακτινοβολώντας πολύ πέρα από αυτήν – χωρίς ουσιαστικά να δίνει δεκάρα για τίποτα. Ή σχεδόν για τίποτα. Oι γυναίκες και οι παροιμιώδεις καταχρήσεις που τελικά θα τον οδηγούσαν στον θάνατο σε ηλικία μόλις 45 ετών ήταν ίσως οι μοναδικές σταθερές ενασχολήσεις σε μια αλλοπρόσαλλη ζωή την οποία ξόδεψε ακριβώς με τον τρόπο με τον οποίο γεννιούνται οι σύγχρονοι μύθοι, αφήνοντας πίσω μόνο αστρόσκονη, όπως ακριβώς ένας κομήτης που συγκρούεται με την ατμόσφαιρα. Και η αλήθεια είναι ότι ο Χαντ δεν άφησε κάτι κατεστημένο με το οποίο να μη συγκρουστεί, επιδεικνύοντας επιεικώς ανάρμοστη συμπεριφορά.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
