Ηρωίδες και πρωτοπόροι στην ελληνική ναυτιλία

Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, η Μαντώ Μαυρογένους και η Δόμνα Βισβίζη, η καθεμία με τον δικό της τρόπο, καθόρισαν τον ναυτικό αγώνα των Ελλήνων το 1821 αλλά και τη θέση της γυναίκας στην ελληνική ναυτιλία. Κατέδειξαν ότι η γυναικεία παρουσία στη θάλασσα μόνο καλό μπορούσε να φέρει, αρκεί βέβαια να μην ήσουν υποχρεωμένος να τις αντιμετωπίσεις ως αντιπάλους.

Σύμφωνα με έναν από τους πιο διαδεδομένους ναυτικούς θρύλους η γυναικεία παρουσία πάνω σε πλοίο φέρνει εξαιρετικά κακή τύχη. Ετσι, ιστορικά στην παγκόσμια ναυτιλία ο κανόνας ήθελε τις γυναίκες να είναι ανεπιθύμητες σε ταξίδια στρατιωτικών και εμπορικών πλοίων, με την αιτιολογία ότι η παρουσία τους εξόργιζε τους θεούς της θάλασσας και των ανέμων και προκαλούσε καταστροφικής έντασης θαλασσοταραχή.

Η πραγματικότητα βέβαια είναι ότι οι καπετάνιοι γνώριζαν καλά πως σε ένα μακρύ ταξίδι, όπου οι ναύτες θα έμεναν για πολύ καιρό μακριά από τη στεριά, η γυναικεία παρουσία θα μπορούσε να αποδειχθεί ιδιαίτερα επιβαρυντική για την προσήλωση του πληρώματος στα καθήκοντά του. Ενώ τυχόν ζήλιες και έριδες που θα μπορούσαν να προκληθούν μεταξύ των ναυτών ήταν εύκολο να ανατρέψουν τις έτσι κι αλλιώς ευαίσθητες ισορροπίες στις σχέσεις μεταξύ τους.

Περιεχόμενο για συνδρομητές

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω

Ακολούθησε το Βήμα στο Google news και μάθε όλες τις τελευταίες ειδήσεις.