Τραγουδώντας την παράδοση αισθάνεται πως επιστρέφει στις ρίζες της. Ξαναβρίσκει την οικειότητα που νιώθει ο άνθρωπος όταν γυρίζει στο πατρικό σπίτι. Η παράδοση είναι εξάλλου η αφορμή για το τρυφερό ταξίδι στο οποίο μάς προσκαλεί η Ηρώ Σαΐα με το νέο άλμπουμ της που θα κυκλοφορήσει σύντομα. Παράδοση όχι μουσειακή αλλά ζωντανή, «κύτταρο» που αλληλεπιδρά και συνδιαλέγεται με τη σύγχρονη μουσική, μπολιάζοντάς τη με τον πλούτο και την ομορφιά του. Τίτλος του CD «Παραδώσου» (όπως και ο τίτλος της μουσικής παράστασης από την οποία ξεκίνησε η ιδέα της ηχογράφησης) και δεύτερος τίτλος «Το απ’ αλλού φερμένο». Γιατί από αλλού, από άλλες εποχές φερμένα, μοιάζουν τα τραγούδια που έγραψε ο Νεοκλής Νεοφυτίδης πατώντας σε παλιούς δρόμους, ώστε αν και είναι σύγχρονα να μοιάζουν παλιά. Πρόκειται για δουλειά που η ερμηνεύτρια και οι συνεργάτες της ετοιμάζουν επί τρία έτη, την ευτυχισμένη αλλά και ζόρικη για την τραγουδίστρια περίοδο που περισσότερο από την καριέρα της είχε να φροντίσει το μεγάλωμα των διδύμων που απέκτησΕ με τον σύζυγό της, τον σύνθετη Σταύρο Ξαρχάκο. «Ημουν άυπνη για δύο χρόνια» λέει η Ηρώ Σαΐα. «Τώρα όμως που τα παιδιά μεγάλωσαν κάπως και που η κατάσταση είναι επιτέλους υπό μερικό έλεγχο, απελευθερώθηκα λίγο, βρίσκω πιο εύκολα χρόνο για να ασχοληθώ και με τη μουσική μου».
Ετσι ήρθε η ώρα της δισκογραφικής επιστροφής – πρόκειται για το τρίτο κατά σειρά προσωπικό άλμπουμ της μετά τα «Γυναίκα τριαντάφυλλο» και «Λευκό χαρτί» -, με την τραγουδίστρια να ανατρέχει σε παραδοσιακά ακούσματα και να μας τα επανασυστήνει, καταθέτοντας μια νέα ερμηνευτική πρόταση για το δημοτικό τραγούδι αλλά και για το σύγχρονο τραγούδι που έχει γερά θεμέλια στο παρελθόν. «Η παράδοση με ενδιέφερε ανέκαθεν και νομίζω πως η φωνή μου μπορεί να την υπηρετήσει ικανοποιητικά» λέει και θυμάται: «Ημουν ένα παιδί της επαρχίας, ένα κορίτσι που μεγάλωσε μοναχικά, γιατί το σπίτι μας ήταν μακριά από την πλατεία του χωριού, τις Αρχαίες Κλεωνές Κορινθίας. Τα ακούσματά μου, τα πανηγύρια, η ζωή στη φύση, ο πατέρας μου που ήταν ιερέας, αυτά με διαμόρφωσαν. Ως έφηβη πέρασα βεβαίως και μια φάση κατά την οποία υποτίμησα την παράδοση – ήταν λογικό να ακούω ό,τι άκουγαν οι συμμαθητές μου». Οταν ερχόμενη στην Αθήνα άρχισε να ασχολείται με τη μουσική, ανακάλυψε το ρεμπέτικο και το δημοτικό τραγούδι «και ό,τι άλλο είχα στην εφηβεία απορρίψει. Κατά τα παιδικά σου χρόνια, που όπως είναι γνωστό παίζουν τεράστιο ρόλο στη διάπλαση του χαρακτήρα σου, αγαπάς πράγματα χωρίς να το ξέρεις. Ετσι κι εγώ, αγάπησα χωρίς να το ξέρω τη βυζαντινή μουσική, γι’ αυτό πιθανώς η φωνή μου πάει σε αυτά τα μονοπάτια. Κάποια στιγμή αποδέχεσαι αυτό που είσαι, οπότε και εγώ αποδέχθηκα πως αγαπώ την παράδοση».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
