Eνα πολύ ωραίο ντεμπούτο άλμπουμ, που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις RnB κυκλοφορίες του εξωτερικού, παρουσίασε πριν από λίγο καιρό η Irene Parginos, η οποία κάνει καριέρα χρησιμοποιώντας μόνο το μικρό της όνομα. Πολύ πρόσφατα ερμήνευσε μάλιστα ζωντανά τη συγκεκριμένη δισκογραφική δουλειά, με τίτλο «Time2Love», σε έναν ιδιαίτερο χώρο, ένα από τα πιο γνωστά strip clubs της πόλης. Το BHMAgazino μίλησε με τη νεαρή τραγουδίστρια για αυτή την αναπάντεχη επιλογή, για το νόημα των τραγουδιών της και για τις φωνές που την καθόρισαν.
Πείτε µας λίγα λόγια για το άλµπουµ σας «Time2Love». Πιστεύετε πως εκφράζει σε µεγάλο βαθµό την καλλιτεχνική σας ταυτότητα;
«Η μουσική μου αντικατοπτρίζει την προσωπικότητά μου. Το άλμπουμ αυτό έχει ειλικρίνεια. Υπάρχουν αρκετά μελαγχολικά στοιχεία, με τραβάει αυτό, γενικά το βρίσκω πολύ όμορφο. Είμαι αρκετά συναισθηματική και για αυτό πολύ δύσκολα στη ζωή μου εξωτερικεύω τα αληθινά μου συναισθήματα, τις σκέψεις μου. Αν κάποιος θέλει να με γνωρίσει στ’ αλήθεια ας ακούσει τον δίσκο μου, γιατί όταν μιλάμε για τη μουσική μου, εκεί ξεγυμνώνομαι εντελώς και γι’ αυτό νιώθω πολύ εύκολα μια ιδιαίτερη σύνδεση με το κοινό».
Τι σηµαίνει ο τίτλος για εσάς;
«Επέλεξα τον τίτλο αυτόν για τον δίσκο γιατί θεωρώ πως το ομώνυμο κομμάτι τον αντιπροσωπεύει περισσότερο από κάθε άλλο. Το «Time2Love» ξεκινά με την αφήγηση κάποιων εμπειριών μου, με το πόσο αξιοθαύμαστο θεωρώ το να είσαι δυνατός και να διαχειρίζεσαι καταστάσεις στη ζωή χωρίς αυτές να σε λυγίζουν ψυχολογικά, μιλάει για τον έρωτα, τις τοξικές σχέσεις. Ωστόσο στο τέλος, περνώντας από όλες τις δυσκολίες, πάντα νιώθεις πως ήρθε η ώρα να αγαπήσεις ξανά. Αυτό φυσικά για τον καθένα από εμάς ερμηνεύεται διαφορετικά. Κάποιος αισθάνεται την ανάγκη να ξαναερωτευτεί έντονα. Αλλος θέλει να αγαπήσει ξανά τον εαυτό του. Κάποιος ίσως επιθυμεί να βρει γαλήνη και να αγαπήσει τα «γιατί» που έχει μέσα του τα οποία δεν θα λάβουν ποτέ μια αληθινή απάντηση. Εχει να κάνει με την αποδοχή και τη θετική σκέψη. Εχω λοιπόν συνδέσει τα τραγούδια με συγκεκριμένες αναμνήσεις. Θα ήθελα να λειτουργούν έτσι και για τους ακροατές».
Ποιες είναι οι πιο έντονες µουσικές αναµνήσεις που έχετε από τα παιδικά σας χρόνια;
«Με επηρέασαν, και ίσως με έκαναν να θέλω να γίνω τραγουδίστρια, καλλιτέχνες όπως η Γουίτνεϊ Χιούστον, η Μαράια Κάρεϊ, ο Πρινς, ο Στίβι Γουόντερ, κάποιοι από τους πιο σπουδαίους. Μεγαλώνοντας και ακούγοντας περισσότερη soul και hip hop, νομίζω πως οι στίχοι από κάποια κομμάτια της Λόριν Χιλ με ενέπνευσαν και ξεκίνησα να γράφω όλο και πιο πολύ».
Υπάρχει κάποιο άλµπουµ που έχετε ακούσει πολύ τελευταία;
«Ακούω αρκετά τελευταία το «Never Enough» του Ντάνιελ Σίζαρ».
Εχετε ζήσει στη Νέα Υόρκη. Μιλήστε µας για τη ζωή και τις εµπειρίες σας εκεί.
«Περίπου στα 18 μου το έκανα αυτό και τώρα που το σκέφτομαι συνειδητοποιώ πόσα πράγματα έγιναν εκείνα τα δύο χρόνια. Είχα μια πολύ όμορφη θεατρική συνεργασία τότε εκεί και παράλληλα συζητούσα με μια δισκογραφική εταιρεία. Πέρα από τη δραματική σχολή στην Αθήνα και τις σπουδές μονωδίας στο Εθνικό Ωδείο, αυτές ήταν οι δραστηριότητές μου μετά το σχολείο. Τον περισσότερο χρόνο μου στη Νέα Υόρκη τον περνούσα γράφοντας στο στούντιο ή κάνοντας κάποια πρόβα. Αργότερα, πηγαίνοντας στο Λονδίνο, έπαιξα αρκετή μουσική live, γνώρισα καλούς συνεργάτες και μουσικούς, χωρίς όμως πραγματικά να έχω βρει τη μουσική μου ταυτότητα. Ηταν ένα πολύ αρχικό στάδιο για εμένα. Πιστεύω πολύ πως όλα παίρνουν σχήμα και μορφή με βάση αυτά που βιώνεις στη ζωή. Για εμένα ήταν αρκετά δύσκολο να ξεπεράσω κάποιες ανασφάλειες και να κάνω το επόμενο βήμα και σε αυτό με βοήθησε το ότι βρήκα τη σωστή ομάδα συνεργατών. Χρόνια αργότερα, άτομα όπως ο RSN και ο Αλέξανδρος Λιβιτσάνος αλλά και η εταιρεία μου, η Mind The Wax, κατάλαβαν το πραγματικό μου όραμα και έτσι γεννήθηκε ο ήχος που με εκφράζει πιο πολύ από όλους τους προηγούμενους».
Το είδος της µουσικής που τραγουδάτε δεν έχει τόσο µεγάλο κοινό εντός Ελλάδας όσο στο εξωτερικό. Σας απασχολεί αυτό; Προωθείτε τη δουλειά σας και εκτός συνόρων;
«Χαρακτηρίζω τη μουσική μου ως εναλλακτική RnB, με αρκετά κινηματογραφικά στοιχεία. Εχει σημασία για εμένα να μπορώ να υποστηρίζω με κάθε κύτταρό μου αυτό που τραγουδάω. Αυτό είναι το μόνο που με απασχολεί και το βρίσκω καταπληκτικό που δεν έχω μπει στο τριπάκι να σκέφτομαι διαφορετικά. Η βάση της δισκογραφικής μου είναι στο εξωτερικό, αυτό σημαίνει πως η μουσική μου έχει παρουσία σε όλες τις χώρες της Ευρώπης κυρίως. Το βινύλιό μου, ας πούμε, υπάρχει στα δισκοπωλεία αρκετών χωρών, όπως η Γερμανία, η Πολωνία, η Δανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, ακόμη και η Ιαπωνία. Προσπαθώ γενικώς να κάνω ό,τι έχω οραματιστεί και να το κάνω όσο καλύτερα μπορώ με όσα κατέχω. Το πραγματικό εμπόδιο για εμένα είναι να μπει ένας καλλιτέχνης στην παγίδα να νιώσει εγκλωβισμένος και περιορισμένος επειδή ζει στην Ελλάδα. Αν μπεις σε αυτόν τον δρόμο δεν βγαίνεις εύκολα, είναι κινούμενη άμμος, σε τραβάει κάτω αντί να σε αφήνει να δημιουργήσεις χωρίς όρια, που αυτό είναι και το ζητούμενο. Δεν είμαι σίγουρη πως η απήχηση θα πρέπει να είναι ο στόχος. Είναι κάτι που κάποια στιγμή θα έρθει και θα φύγει. Και μετά θα έρθει ξανά, γιατί έτσι πάει αυτό. Αυτό που κάνω δεν είναι κάτι ευκαιριακό, οπότε επιλέγω να μη νιώθω έτσι, χρειάζεται προσωπικό όραμα και συνέπεια».
Γιατί αποφασίσατε να παρουσιάσετε live το άλµπουµ σας σε γνωστό strip club της Αθήνας; Θελήσατε να δείξετε ότι µπορούν τέτοια stages να λειτουργούν ενδυναµωτικά για µια γυναίκα performer;
«Η ιδέα αυτή ήρθε από έναν πολύ καλό μου συνεργάτη, τον Χρήστο Καρυώτη. Η αισθητική της RnB, ιδιαίτερα το 2023, προσεγγίζει πολύ την αισθητική του pole dancing, στο ύφος και στο γεγονός πως η γυναικεία σεξουαλικότητα είναι στο απόγειό της, χωρίς περιορισμούς σε μεγέθη και χρώματα – και όλο αυτό στα μάτια μου βγάζει κάτι υπέροχα αισθησιακό. Τόσο που απορώ πώς δεν είχε ξαναγίνει κάτι αντίστοιχο στην Αθήνα στο παρελθόν. Σε τέτοιες σκηνές ακούγονται τα πιο ερωτικά, «ψαγμένα» και φρέσκα RnB κομμάτια που υπάρχουν».
