Τον συναντώ ένα πρωί στο lobby του νέου ξενοδοχείου Mitsis N’U Piraeus Port, στο λιµάνι του Πειραιά, και παρά το γεγονός ότι έχει σηκωθεί από τις 04.30 τα ξηµερώµατα, είναι όλο ενέργεια και χαµογελά στον φωτογραφικό φακό µε φόντο τα έργα των κορυφαίων ελλήνων καλλιτεχνών Κώστα Βαρώτσου και Κωνσταντίνου Κακανιά. Ο Ιορδάνης Χασαπόπουλος βρίσκεται στις επάλξεις της ενηµέρωσης από το 1987 – τα τελευταία 30 χρόνια, µε ένα µικρό διάλειµµα, µέσα από τον αέρα του MEGA.
Αραγε πώς ξεκίνησαν όλα; Πώς πήρε την απόφαση να ασχοληθεί µε τη δηµοσιογραφία; «Οσο και αν σας φανεί παράξενο, ήθελα από παιδί να γίνω δηµοσιογράφος. Ηµουν στην πέµπτη δηµοτικού όταν µας ζήτησαν να γράψουµε έκθεση µε θέµα «τι θέλεις να γίνεις όταν µεγαλώσεις;». Είχα γράψει δύο επαγγέλµατα που µου άρεσαν τότε, το ένα ήταν αυτό του δηµοσιογράφου. Από τότε ήθελα να µαθαίνω το παρασκήνιο και να το λέω στους ανθρώπους. Μου άρεσε πάρα πολύ να ψάχνω, να βρίσκω τι υπάρχει από πίσω και να το µεταφέρω» αφηγείται ο δηµοσιογράφος.
Μετά το λύκειο πήγε στο εργαστήριο δηµοσιογραφίας. «Τότε που τελείωσα το λύκειο δεν υπήρχαν πανεπιστηµιακές σχολές δηµοσιογραφίας, υπήρχε µόνο το εργαστήρι δηµοσιογραφίας και ακόµα µία ιδιωτική σχολή. Οι περισσότεροι µάθαιναν δηµοσιογραφία σε πρακτικό επίπεδο. Εγώ βιαζόµουν να µπω στη δηµοσιογραφία. Τότε υπήρχαν τέσσερις εφηµερίδες και η ΕΡΤ.
Μέσω ενός γνωστού ξεκίνησα στην «Αυγή» και µετά στην «Επικαιρότητα». Ξεκίνησα να γράφω και σιγά-σιγά τα πράγµατα πήραν τον δρόµο τους. Ακολούθησε το ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ, η τηλεόραση του ΣΚΑΪ και έπειτα το MEGA, όπου συµπλήρωσα 30 χρόνια, µε ένα διάλειµµα 2 ετών όταν το κανάλι είχε κλείσει».
Με ποιες λέξεις θα περιγράφατε τη µέχρι στιγµής πορεία σας στα media;
Η πολλή δουλειά και οι πολλές στερήσεις µε χαρακτηρίζουν. Θυµάµαι πάντα τον εαυτό µου να δουλεύει πολύ. Αυτό είναι και ένα µήνυµα που θέλω να περάσω στις νεότερες γενιές, γιατί για να εξελιχθεί κάποιος, για να διατηρηθεί σε αυτόν τον χώρο και να είναι αξιόπιστος, χρειάζεται πολύ κόπο. Η δηµοσιογραφία δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Εχει πολλές στερήσεις γιατί απαιτεί πάρα πολλές ώρες ρεπορτάζ, πολλές ώρες ορθοστασίας και επίπονης προσπάθειας. Είδηση δεν σηµαίνει αντιγράφω τους άλλους και βγαίνω και τα λέω στο γυαλί, τα γράφω στην εφηµερίδα ή στο site. Πολλοί τα έχουν παρεξηγήσει τα πράγµατα. Χρειάζεται πρωτογενές ρεπορτάζ και αποκλειστικές πληροφορίες. Αυτό απαιτεί πολλή δουλειά και έχει µεγάλη πίεση.
Οπότε επενδύσατε περισσότερο στη δουλειά και στερηθήκατε κοµµάτια της κοινωνικής και προσωπικής σας ζωής;
Ακριβώς. Δεν µετανιώνω όµως. Απλώς ήµουν συνεχώς µε µια βαλίτσα στο χέρι, έτρεχα σε αποστολές και ξεχνούσα να γυρίσω, µε αποτέλεσµα να έχω χάσει ορισµένες περιόδους του γιου µου. Δεν τις έζησα όταν µεγάλωνε το παιδί.
Photo Credits: Νίκος Βαρδακαστάνης
Σας εξέφρασε ποτέ παράπονο ότι λείπατε από δίπλα του;
Το παράπονο δεν το εξέφρασε. Το καλό είναι ότι πήρε παράδειγµα από εµένα. Αρχικά δεν ασχολήθηκε µε τη δηµοσιογραφία και αυτό είναι καλό. (σ.σ.: γελάει) Oµως δουλεύει και εκείνος πολλές ώρες.
Το θέµα είναι ότι µε πληρώνει µε το ίδιο νόµισµα τώρα. Πολλές φορές πηγαίνω να τον επισκεφθώ και δεν τον βλέπω γιατί µου λέει «ξέρεις, έχω δουλειά σήµερα και αύριο, δεν µπορώ να τα πούµε». Χαίροµαι, όµως, γιατί έχει µπει στους ρυθµούς της σκληρής δουλειάς.
Ποιες θα λέγατε ότι ήταν κάποιες µεγάλες σας στιγµές σε αυτή τη διαδροµή;
Είναι πολλές, αλλά αν πρέπει να ξεχωρίσω κάποιες, γιατί αν τις αναφέρω όλες θα µιλάµε για µέρες, θα αναφέρω τις πρώτες κρίσεις µε την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, όταν ήµουν νέος δηµοσιογράφος, τότε που τα Βαλκάνια φλέγονταν. Ηταν άπειρες οι ηµέρες που πηγαίναµε αποστολές.
Επειτα ήρθε το πολιτικό ρεπορτάζ, που και πάλι ήµουν µε µια βαλίτσα στο χέρι. Δεν θα ξεχάσω που έχω επιστρέψει από αποστολή στην Κρήτη, ήταν κάτι κλεµµένα αρχαία και είχαµε γυρίσει όλο το νησί µέσα σε τρεις ηµέρες, και µου λέει ο αρχισυντάκτης να πάω την εποµένη στο Μιλάνο µαζί µε έναν εισαγγελέα ο οποίος ψάχνει µια υπόθεση. Ηταν το σκάνδαλο της ΑΓΕΤ Ηρακλής και ο εισαγγελέας Τζανακάκης.
Πηγαίνω στο Μιλάνο και µένουµε σε ένα ξενοδοχείο που ήταν δίπλα στου Τζανακάκη. Το επόµενο πρωί η «17 Νοέµβρη» σκοτώνει τον Μιχάλη Βρανόπουλο για την υπόθεση της ΑΓΕΤ Ηρακλής. Τότε οι καραµπινιέροι παίρνουν τον εισαγγελέα Τζανακάκη και τον εξαφανίζουν.
Μετά µάθαµε ότι πήγαινε σε διάφορα µέρη και έπαιρνε καταθέσεις. Σε µία από αυτές τις περιοχές που πήγε µαζευτήκαµε όλοι απ’ έξω και έτυχε να γνωρίσω τον άνθρωπο που του έκανε τη µετάφραση, αυτός µου είπε όλο το ρεπορτάζ.
Εφυγα για ένα τυπικό θέµα το Σάββατο και την Τρίτη το απόγευµα είχε γίνει πρώτο θέµα σε όλα τα δελτία. Πού θέλω να καταλήξω: µπαίνεις σε ένα ρεπορτάζ και δεν ξέρεις πού θα σε βγάλει. Επειτα ακολούθησαν πολλές αποστολές στο πολιτικό ρεπορτάζ και µε τον Ανδρέα Παπανδρέου, ως πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΠαΣοΚ που κάλυπτα, και µε τους µετέπειτα πρωθυπουργούς.
Οπου υπήρχε αποστολή εκτός έδρας, εγώ πήγαινα. Μου άρεσε κιόλας. Μετά ήρθε η εποχή των µνηµονίων που είχε πάρα πολύ «ξύλο», γιατί είχε πολλές ώρες ορθοστασίας έξω από το ξενοδοχείο όπου βρισκόταν η τρόικα, έξω από το Μέγαρο Μαξίµου, έξω από τη Βουλή, από τις συνεδριάσεις, µε κρύο, µε ζέστη κ.τ.λ.
Σας λείπει αυτό το τρέξιµο του ρεπόρτερ;
Για να είµαι ειλικρινής, όχι, δεν µου λείπει. Νοµίζω ότι το χόρτασα. Δεν ξέρω αν θα µπορούσα να το κάνω ξανά.
Δηµοσιογράφος ή παρουσιαστής;
Στις ενηµερωτικές εκποµπές δεν έχει, νοµίζω, διαφορά. Είσαι δηµοσιογράφος-παρουσιαστής, παρουσιαστής-δηµοσιογράφος όπως και να το πεις. Αλλά δεν γίνεται να είσαι µόνο το ένα. Για να παρουσιάσεις µια ενηµερωτική εκποµπή που είσαι 3 ώρες ζωντανά στον αέρα πρέπει να είσαι καταρτισµένος, να ξέρεις και να έχεις το ρεπορτάζ, αλλιώς εκτίθεσαι. Το ίδιο ισχύει και στα δελτία ειδήσεων. Δεν µπορείς απλά να διαβάζεις ό,τι σου δίνουν.
Τα τελευταία χρόνια η ψυχαγωγία έχει µπει στα µονοπάτια της ενηµέρωσης. Πώς το σχολιάζετε; Είναι κάτι θετικό ή πρέπει να υπάρχουν διακριτοί ρόλοι;
Το καλύτερο είναι να υπάρχουν διακριτοί ρόλοι, γιατί στην πορεία ορισµένοι έχασαν την ταυτότητά τους, ακριβώς γιατί δεν είναι όλοι για όλα. Ο κόσµος δηλαδή δεν µας εµπιστεύεται σε όλα.
Καταλαβαίνω ότι έπειτα από τα χρόνια των µνηµονίων, που ο κόσµος πέρασε πάρα πολύ δύσκολα και δεν είχε να φάει, όλο το lifestyle πήγε λίγο πίσω. Αυτό ανάγκασε τις ψυχαγωγικές εκποµπές και τους συναδέλφους να κάνουν µια µεγάλη στροφή για να προσαρµοστούν στα νέα δεδοµένα.
Τριάντα χρόνια στο MEGA. Τι σηµαίνει για εσάς αυτό το κανάλι;
Είναι µια ολόκληρη ζωή, που έχει πίκρες, αγωνίες, φωνές, ένταση, άγχος. Νοµίζω ότι ήµουν από τους τυχερούς, γιατί θήτευσα δίπλα σε µεγάλους δηµοσιογράφους και ανθρώπους που ήξεραν. Αυτό που µε ικανοποιεί πάρα πολύ είναι ότι συνδέθηκε το όνοµά µου µε ένα µεγάλο όνοµα που ήταν αυτό του MEGA και προσπαθώ καθηµερινά να ακολουθώ τις αρχές που είχα µάθει από το ξεκίνηµά µου.
Δηλαδή να υπάρχει αξιοπιστία στα λεγόµενα, να διασταυρώνω την είδηση και να µη βιάζοµαι να πω κάτι το οποίο πιθανόν να διαψευστεί. Για αυτό λέω ότι είµαι τυχερός, γιατί έµαθα όλα τα παραπάνω. Οταν λέµε MEGA, σηµαίνει αξιοπιστία.
Η «Κοινωνία ώρα MEGA» παραµένει για τέταρτη σεζόν επιτυχηµένη σε όλους τους τοµείς. Τι είναι αυτό που κρατάει τον κόσµο στη συχνότητα;
Νοµίζω ότι αν δεν το ζήσεις δεν µπορείς να το περιγράψεις. Ο κόσµος το πρωί που ξεκινάει την ηµέρα του δεν θέλει να δει κάτι που θα τον ψυχοπλακώσει. Νοµίζω ότι µε την Ανθή Βούλγαρη έχουµε καταφέρει να είµαστε ένα καλό δίδυµο, να έχουµε χηµεία µεταξύ µας, και αυτό το πράγµα να το ζούµε και να το µεταδίδουµε.
Θα µου πείτε, το ίδιο δεν θέλουν και οι υπόλοιποι συνάδελφοι; Πιστεύω ότι σε πολλά πράγµατα πρέπει να παίζει ρόλο ο αυθορµητισµός, να µην υπερβάλλεις, να είσαι τόσο όσο και γενικώς να δώσεις το στίγµα της ηµέρας µε ένα µέτρο και να κρατάς χαµηλούς τόνους, να λες όµως και τα αστεία σου.
Επίσης το πρωί ο τηλεθεατής θέλει να έχει µια σφαιρική ενηµέρωση. Να µην του δείχνεις από τα ξηµερώµατα µόνο αστυνοµικά, µόνο πολιτικά ή να έχεις µόνο συζητήσεις. Νοµίζω ότι όλα αυτά τα έχουµε καταφέρει µε την Ανθή.
Όταν η Ανθή Βούλγαρη σάς µίλησε σχετικά µε το ντοκιµαντέρ για τα Τέµπη, πώς αντιδράσατε; Ποιες ήταν οι πρώτες κουβέντες που της είπατε;
Περισσότερο συµβουλές σε πρακτικό επίπεδο της έδωσα. Χάρηκα πάρα πολύ όταν το ανέλαβε και της είπα κιόλας ότι ήταν µια ευκαιρία να βγάλει από µέσα της αυτό που είχε. Όλοι µας είχαµε µια θλίψη για αυτό που συνέβη. Οπότε ήταν η ευκαιρία της να µεταδώσει αυτό που αισθανόµασταν όλοι αλλά και να δώσει την πραγµατική εικόνα. Νοµίζω ότι αυτό φάνηκε στο ντοκιµαντέρ.
Βρισκόµαστε προ των πυλών των ευρωεκλογών και θέλω ένα σχόλιό σας για τα εφετινά ευρωψηφοδέλτια. Είναι το Ευρωκοινοβούλιο χώρος για παρέλαση αστέρων;
Από τη στιγµή που δεν έχει αλλάξει το σύστηµα εκλογής των ευρωβουλευτών και είναι µε σταυρό και όχι µε λίστα, θα έχουµε αυτά τα φαινόµενα. Παλιά ο αρχηγός έβαζε τους επικεφαλής και από εκεί και πέρα το κόµµα έτρεχε.
Τώρα, σου λέει, γιατί ο αρχηγός να πιέζεται; Ας τρέξουν όλοι και έτσι θα ενισχύσουν και το κόµµα. Αυτό έχει ως φυσική συνέπεια να βάζεις ανθρώπους οι οποίοι είναι ήδη γνωστοί. Οµως όταν έχεις, για παράδειγµα, δύο πασίγνωστους ηθοποιούς, δύο πασίγνωστους δηµοσιογράφους, δύο πασίγνωστους αθλητές µετά είναι λογικό να µπαίνουν σε δεύτερη µοίρα οι νέοι άνθρωποι αλλά και οι άνθρωποι που µπορεί να µην τους ξέρει το ευρύ κοινό αλλά έχουν ένα σπουδαίο έργο, όπως οι καθηγητές.
Εµένα µου κάνει εντύπωση να βλέπουµε τα λαµπερά ονόµατα στην πρώτη σειρά όταν από πίσω υπάρχουν νέα παιδιά µε ένα πραγµατικά σηµαντικό βιογραφικό. Στην εκποµπή προσπαθούµε να τους αναδείξουµε, γιατί είναι παιδιά που δουλεύουν πάνω στην τεχνητή νοηµοσύνη, που έχουν δύο-τρία µάστερ και αυτά είναι εντυπωσιακά. Θα µου πείτε, πόσες πιθανότητες έχουν αυτά τα παιδιά να εκλεγούν;
Αλλά δεν ξέρω και τι αποτέλεσµα θα φέρουν όλα αυτά τα λαµπερά ονόµατα. Στην προηγούµενη Ευρωβουλή θυµόµαστε πολύ καλά όλα τα καραγκιοζιλίκια που έγιναν, το ένα πίσω από το άλλο. Ας ελπίσουµε ότι θα είναι πιο προσεκτικοί αυτοί που θα πάνε και δεν το κάνουν για άλλον λόγο, όπως λένε πολλοί, παρά µόνο για να προσφέρουν. Ελπίζω να διαψευστούν όσοι ισχυρίζονται το αντίθετο.
Ακούστηκε και το δικό σας όνοµα, εσείς όµως σπεύσατε να το διαψεύσετε από την αρχή.
Από όταν άρχισα να κάνω ρεπορτάζ ΠαΣοΚ, το όνοµά µου ακούγεται σε κάθε εκλογική αναµέτρηση. Θυµάµαι πολύ έντονα όταν το 2009 είχε εκλεγεί πρωθυπουργός ο Γιώργος Παπανδρέου και θεωρούσαν ότι εγώ θα κατέβαινα στην ιδιαίτερη πατρίδα µου, την Ξάνθη. Την οποία αγαπώ παρά πολύ και τη φροντίζω όσο µπορώ.
Αυτό δεν έγινε ποτέ. Από τότε σε κάθε εκλογική µάχη συγκεκριµένοι άνθρωποι ξεκινούν την ονοµατολογία από εµένα. Νοµίζουν ότι θα παρατήσω ένα επάγγελµα που κάνω για 40 χρόνια και µου αρέσει για να µπω στην πολιτική.
Υπάρχει όµως σαν σκέψη;
Οταν ξεκίνησε αυτή η κουβέντα, το 2009, µε κολάκευε η ιδέα, γιατί ήθελα να προσφέρω στην Ξάνθη. Τώρα πέρασαν τα χρόνια και έχουν βγει και καινούργια παιδιά, τα οποία νοµίζω ότι είναι καλύτερο να µπουν στην πολιτική.
Μετά σκεφτόµουν «θα παρατήσω τώρα τη δηµοσιογραφία, έτσι όπως είµαι µε την εκποµπή που πάει πάρα πολύ καλά και µπορώ να αναδεικνύω θέµατα, να κάνω και ρεπορτάζ και γενικώς να βοηθάω όσο µπορώ την καθηµερινότητα, να τα παρατήσω όλα και να πάω να γίνω βουλευτής;». Τώρα δεν µε συγκινεί πια.
Μπορεί ο δηµοσιογράφος/παρουσιαστής, ακόµα και αν δεν εκλεγεί, να επιστρέψει στα πλατό;
Οχι, µετά την εκλογή, ακόµα και µετά την υποψηφιότητα, δεν υπάρχει επιστροφή. Οι παλιοί δηµοσιογράφοι έλεγαν κάτι πολύ σωστό: η δηµοσιογραφία είναι ένα πολύ ωραίο επάγγελµα, αρκεί να φύγεις έγκαιρα από αυτό και να κάνεις το επόµενο βήµα.
Πώς γίνεται να επιστρέψεις σε ένα πλατό όταν έχεις πάρει θέση στην πολιτική; Πώς θα συζητάς για πολιτικά και κοινωνικά θέµατα όταν έχεις υπάρξει υποψήφιος; Αφού σε ξέρει ο κόσµος, έχεις τοποθετηθεί, έχεις χαρακτηριστεί, πώς επιστρέφεις και ρωτάς; Τι δηµοσιογραφία είναι αυτή; Στην Ελλάδα τα έχουν παρεξηγήσει όλα. Γι’ αυτό λέω πρέπει κάποια στιγµή να ξανασυστηθούµε.
Εκτός από παρουσιαστής της πρωινής ενηµερωτικής εκποµπής του MEGA, είστε και διευθυντής στην εφηµερίδα «Η Βραδυνή». Τα έντυπα τα τελευταία χρόνια βιώνουν µια µεγάλη κρίση. Πιστεύετε ότι το χαρτί θα πεθάνει;
Αυτή η κουβέντα έχει αρχίσει πολλά χρόνια τώρα. Εχω ζήσει την περίοδο που υπήρχαν µόνο εφηµερίδες, την περίοδο που κυριαρχούσε η τηλεόραση και πάλι έλεγαν ότι οι εφηµερίδες θα πεθάνουν, µετά ήρθε το Διαδίκτυο και φούντωσε η συζήτηση. Παρ’ όλα αυτά, οι εφηµερίδες κρατάνε και εδώ και στο εξωτερικό. Δεν µπορώ να σας πω τι ενδεχοµένως θα ακολουθήσει.
Η τεχνητή νοηµοσύνη θα µας επηρεάσει ως κλάδο; Βλέπουµε ροµπότ σε ρόλο παρουσιαστών, κείµενα γράφονται µέσω AI εφαρµογών.
Ναι, ίσως στην αρχή µας επηρεάσει, γι’ αυτό θέλει προσοχή. Αλλά ας µην ξεχνάµε ότι όλα κάνουν τον κύκλο τους. Οταν είχε ανοίξει το Facebook έλεγαν ότι όλοι θα γράφουν εκεί ειδήσεις και κανείς δεν θα διαβάζει εφηµερίδες και sites.
Εκανε όµως τον κύκλο του, γιατί από ένα σηµείο και έπειτα τίθεται και θέµα αξιοπιστίας. Νοµίζω ότι τα ροµπότ θα γίνουν παρουσιαστές είναι κάτι το αστείο. Μπορεί ο κόσµος να εµπιστευτεί ένα ροµπότ για τις ειδήσεις; Νοµίζω ότι είναι ακόµα πολύ µακριά. Αλλά η τεχνητή νοηµοσύνη ως νέα τεχνολογία θα µας λύσει τα χέρια, θα µας βοηθήσει σε πολλά πράγµατα. Η τεχνολογία πάντα βοηθάει.
ΙΝFO: «Κοινωνία Ωρα MEGA»: Δευτέρα έως Παρασκευή, στις 05.40, στο MEGA.
Η φωτογράφιση πραγµατοποιήθηκε στο ξενοδοχείο Mitsis N’U Piraeus Port (Αριστείδου 16-20, Πειραιάς) του Οµίλου Mitsis.
