Ιχνηλάτηση της διαδρομής της από τα χρόνια των σπουδών της στο Παρίσι μέχρι τώρα χαρακτηρίζει η Μαρία Φιλοπούλου τη νέα (μικρή αναδρομική) έκθεσή της με τίτλο «Προσωπικοί Παράδεισοι» που φιλοξενείται στον χώρο τέχνης «16 Φωκίωνος Νέγρη» του Σωτήρη Φέλιου. Μια ιχνηλάτηση με 18 έργα μεγάλων κυρίως διαστάσεων, που έχουν φιλοτεχνηθεί από το 1986 μέχρι το 2019, και «με ενδιάμεσους σταθμούς τις ενότητες που με απασχόλησαν: εσωτερικούς χώρους, τζαμαρίες, θερμοκήπια, παραλίες, κολυμβητές, καταρράκτες», όπως επισημαίνει η γνωστή εικαστικός, εξηγώντας: «Ο τίτλος της έκθεσης παραπέμπει στη σχέση μου με την αναζήτησή ορατής ή αόρατης στέγης που με κάνει να αισθάνομαι ασφάλεια και γαλήνη. Μπορεί κανείς να δει τη διαδρομή μου, από τους προστατευμένους χώρους του εργαστηρίου μου στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού, στο ατελιέ στην Αθήνα, στο νάιλον κέλυφος των θερμοκηπίων, στην περιπλάνησή μου στην απεραντοσύνη της θάλασσας και στα ορμητικά νερά των καταρρακτών».
Είστε από τους ζωγράφους με έντονο και εύκολα αναγνωρίσιμο στίγμα. Είναι κάτι που προέκυψε φυσικά ή δουλέψατε προς αυτή την κατεύθυνση ώστε να δημιουργήσετε με απόλυτη συνείδηση τη δική σας γλώσσα;
«Η αναγνωρισιμότητα της δουλειάς μου προέκυψε από τον τρόπο που ζωγραφίζω: Παρατηρώντας το ορατό, παρουσιάζοντας τη δική μου πραγματικότητα, το πώς βλέπω τον κόσμο. Ζωγραφίζοντας χάνομαι μέσα από την περιπέτεια της δημιουργίας καθώς ανασύρονται πράγματα και δρόμοι που δεν είχα υπολογίσει ούτε φανταστεί προηγουμένως. Αυτή η περιπέτεια, περιπέτεια αυτογνωσίας, είναι που κρατάει άσβεστη την όρεξή μου για ζωγραφική».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
