Ο Ανδρέας Φιλιππόπουλος-Μιχαλόπουλος – πληθωρικός ακόμα και στο ονοματεπώνυμό του – δεν είναι ο average καθηγητής Νομικής, όπως θα έλεγαν και οι Αγγλοι. Για παράδειγμα, όταν δεν διδάσκει Θεωρία και Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο του Westminster ή δεν παραδίδει κάποια διάλεξη ή περφόρμανς σε πανεπιστήμια, ακαδημαϊκά ινστιτούτα αλλά και χώρους τέχνης του εξωτερικού (Statens Museum for Kunst στην Κοπεγχάγη, Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Inhotim στη Βραζιλία, Royal Academy of Arts στο Λονδίνο) μπορεί να διοργανώνει ακόμα και μία συμμετοχική performance στην Μπιενάλε της Βενετίας, ως παράπλευρη εκδήλωση του εφετινού Dallas Pavilion και της εικαστικής πρωτοβουλίας «Βρετανία στη Βενετία», ή να εκθέτει φωτογραφίες και κείμενά του, τα λεγόμενα «picpoems», σε γκαλερί του Λονδίνου.
Η τελευταία φορά που βρεθήκαμε στην Αθήνα ήταν επ’ αφορμή της παρουσίασης του «Βιβλίου του νερού» (εκδόσεις Θίνες) στην οικία Κατακουζηνού. Ενα βιβλίο που βασίζεται στην τεχνική της «φωτοποίησης» ή «pic poetry», όπως λέγεται το είδος γραφής που συνδυάζεται με φωτογραφίες τραβηγμένες αυθόρμητα με το κινητό προκειμένου «να πιάσεις την ατμόσφαιρα της στιγμής και ταυτόχρονα εκείνη τη στιγμή να γράψεις ένα κείμενο – σχεδόν σαν αυτόματη γραφή -, προκειμένου να βγάλει άλλα επίπεδα νοήματος από την εικόνα». Στην περίπτωσή του τα κείμενα είναι πιο εκτεταμένα και το ίδιο βιβλίο αναμένεται να κυκλοφορήσει και στα αγγλικά αυτό το φθινόπωρο, σε μετάφραση Σάκη Κυρατζή.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
