«Βγήκες από τα σωθικά της βροντής/ Ανατριχιάζοντας μες στα μετανιωμένα σύννεφα/ (…) Θαλασσοξυπνημένη, αγέρωχη/ Oρθωσες ένα στήθος βράχου/ Κατάστιχτου απ’ την έμπνευση της όστριας/ Για να χαράξει εκεί τα σπλάχνα της η οδύνη/ Για να χαράξει εκεί τα σπλάχνα της η ελπίδα/ Με φωτιά με λάβα με καπνούς…».
Μια τέτοια Σαντορίνη, τραχιά και ποιητική, γήινη και υπερβατική, εμβληματική και γνήσια, σαν αυτή που περιγράφει ο Οδυσσέας Ελύτης («Ωδή στη Σαντορίνη») βρίσκουμε και στην αφιερωματική έκδοση με τίτλο «Σπύρος Μελετζής – Σαντορίνη» που κυκλοφόρησε το Αρχείο Θηραϊκών Μελετών – Συλλογή Δημήτρη Τσίτουρα. Μέσα από την παράθεση αθησαύριστου υλικού από τα αρχεία ενός σπουδαίου φωτογράφου, ζωντανεύει στα μάτια του αναγνώστη ένας τόπος μοναδικού φυσικού κάλλους και ιδιαίτερης ιστορικής σημασίας. Αποκαλύπτεται η άγνωστη στους πολλούς Θήρα της δεκαετίας του ’50 αλλά και του ’70, αρκετά χρόνια προτού γίνει το διάσημο στα πέρατα του κόσμου νησί και ο δημοφιλέστερος μαζί με τη Μύκονο αιγαιοπελαγίτικος τουριστικός προορισμός της χώρας. Η Σαντορίνη του Σπύρου Μελετζή, του καλλιτέχνη φωτογράφου που συνέδεσε το όνομά του με την Εθνική Αντίσταση αλλά και που αποτύπωσε μοναδικά τα τοπία της χώρας μας, μοσχοβολάει Ελλάδα και συγκινεί. Είναι παρθένα και ανέγγιχτη από τις ορδές των τουριστών. Είναι ένας παράδεισος της νησιωτικής παράδοσης, αλλά και ένας τόπος που με την ανοικοδόμησή του (οι φωτογραφίες αφορούν και την περίοδο μετά τον μεγάλο καταστροφικό σεισμό του 1956) πλούτισε το τοπικό αρχιτεκτονικό ιδίωμά του με τις εφαρμογές της μοντέρνας αρχιτεκτονικής – πρόκειται για μία ακόμη παράμετρο που κάνει τη Σαντορίνη διαφορετική από τα άλλα νησιά.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
