Η παρακαταθήκη του

«Καθεμία από τις ενέργειές μας κυβερνάται από τους νόμους της οικονομίας. Οταν πρωτοξυπνάμε το πρωί, ανταλλάσσουμε την ξεκούραση με το κέρδος. Οταν πηγαίνουμε να κοιμηθούμε το βράδυ, θυσιάζουμε ενδεχομένως παραγωγικές ώρες για να ανανεώσουμε τις δυνάμεις μας. Και κατά τη διάρκεια της ημέρας συμμετέχουμε σε αναρίθμητες συναλλαγές. Κάθε φορά που βρίσκουμε έναν τρόπο να ελαχιστοποιήσουμε την προσπάθειά μας και να αυξήσουμε το κέρδος μας, προβαίνουμε σε μια επιχειρηματική συμφωνία, ακόμα κι αν είναι με τον εαυτό μας». Ο Ερνάν Ντιάζ στην «Παρακαταθήκη» του (εκδ. Μεταίχμιο, μτφ. Κάλλια Παπαδάκη) στρέφει το βλέμμα του στον κόσμο των χρηματιστών με φόντο το πριν και το μετά του θρυλικού Κραχ του ’29, με πρωταγωνιστή, φαινομενικά τουλάχιστον, έναν άνθρωπο που είναι σε θέση να ενορχηστρώσει κοσμογονικά φαινόμενα τέτοιου είδους ή να αποφύγει τις συνέπειές τους – ας πούμε έναν επινοημένο Τζ. Π. Μόργκαν που πιστεύει φύσει και θέσει τα λόγια που ξεκινούν αυτή την παράγραφο. «Οι περισσότεροι από εμάς, αν κρίνω τουλάχιστον από τον εαυτό μου, μολονότι ασκούμε κριτική στα προνόμια των λίγων και στη δυσανάλογη συσσώρευση πλούτου, βρίσκουμε τις ζωές τους συναρπαστικές. Αντιλαμβανόμαστε την αδικία αλλά υπάρχει κάτι που μας μαγνητίζει σε αυτόν τον κόσμο. Προσωπικά, με ενδιέφερε να διερευνήσω αυτό που φανταζόμουν, ότι η ζωή με τόσο πλούτο γίνεται σε έναν κόσμο απομόνωσης και μοναξιάς» θα πει ο 45χρονος συγγραφέας από το σπίτι του στο Μπρούκλιν. Ο Ντιάζ είναι Ιταλός κατά το ήμισυ, γεννήθηκε στο Μπουένος Αϊρες, μεγάλωσε στη Στοκχόλμη, έκανε σπουδές στο Λονδίνο και ζει στη Νέα Υόρκη. Αυτή η «σπονδυλωτή» πορεία ζωής αντανακλάται στο λογοτεχνικό παζλ που στήνει τελικά στις σελίδες του: ένα μυθιστόρημα σε τέσσερα κεφάλαια που παραπέμπουν σε διαφορετικά λογοτεχνικά είδη (π.χ. μυθιστόρημα, απομνημονεύματα, ημερολογιακή γραφή) και ανασυνθέτουν μια πολύπλευρη ιστορία με τόσες οπτικές και αλήθειες όσες και οι φωνές των αφηγητών/τριών σε καθένα από αυτά.