Γιατί αξίζει να γνωρίσει κανείς τον Ζακ Ανρί Λαρτίγκ (1894-1986) αν δεν γνωρίζει το όνομά του και το έργο του; Μα ήταν ένας από τους πρωτοπόρους φωτογράφους του 20ού αιώνα, ο άνθρωπος που ερήμην του έδειξε ότι μπορούν να υπάρχουν και νέοι, περιπετειώδεις ή και αστείοι τρόποι για να αποτυπώνεις τον κόσμο γύρω σου. Ακόμη και όταν ζεις στο κατώφλι μιας νέας εκατονταετίας (ή ίσως ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο), ακόμη και αν η ηλικία σου όταν φωτογραφίζεις όσα βλέπεις δεν αντιστοιχεί σε διψήφιο αριθμό. Ο Ζακ Ανρί Λαρτίγκ ήταν μόλις οκτώ ετών όταν ο πατέρας του τού δώρισε μια Jumelle box camera, καθώς είχε ήδη διαβλέψει ότι ο φιλοπερίεργος μικρός θα την αξιοποιούσε κατάλληλα. Και βέβαια ο «μικρός» όχι μόνο δεν τον διέψευσε αλλά εντυπωσιάζει με τη σπινθηροβόλα ματιά του ακόμη και σήμερα.
Από την πρώτη στιγμή, ο Λαρτίγκ άρχισε να φωτογραφίζει τον κόσμο γύρω του, τη θαλπωρή του σπιτιού και του οικογενειακού περιβάλλοντος. Το δωμάτιό του, τον αγαπημένο μεγαλύτερο αδελφό του Zissou, τις θείες και τα εξαδέλφια, το πιστό υπηρετικό προσωπικό. Ηταν 1902 και ο αιώνας που χάραζε θα αξιοποιούσε με φόρα τις προοπτικές του. Μέχρι δηλαδή να συναντήσει το πρώτο εμπόδιο στον δρόμο του, το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και να σημειωθεί το πρώτο μελανό σημείο στη «διαγωγή» του. Στη Γαλλία, γενέτειρα του Ζακ Ανρί Λαρτίγκ, αυτή η αισιόδοξη περίοδος που τελείωσε απότομα το 1914 είχε χαρακτηριστεί ως Μπελ Επόκ.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
