Η Αννα, ιδιοκτήτρια ταβέρνας στην Αλυκή της Πάρου, ακόμη δεν μπορεί να καταλάβει γιατί μια μικρή ομάδα από μάγειρες και άλλους εργαζομένους της κουζίνας που είχε προσλάβει μαζί με τον σύζυγό της Μάριο, προκειμένου να μοιραστούν μαζί τους τον μεγάλο φόρτο εργασίας στη διάρκεια του καλοκαιριού, δεν ανέβηκε ποτέ στο πλοίο που θα τους έφερνε στο νησί από την Αθήνα. «Είχαμε κάνει συνεντεύξεις μέσω Skype, είχαμε συμφωνήσει τα πάντα», μας λέει, «τους περιμέναμε συγκεκριμένη ημέρα και απλώς δεν εμφανίστηκαν. Δεν ανέβηκαν ποτέ στο πλοίο. Τους παίρναμε τηλέφωνο, τίποτα. Πραγματικά δεν ξέρω τώρα πώς θα βγει η σεζόν». Σε όποιον επιχειρηματία της εστίασης και αν μιλήσεις, ακούς το ίδιο πράγμα. Δεν υπάρχει κόσμος να καλύψει τις θέσεις εργασίας. Μια έλλειψη που γίνεται αισθητή πολλές φορές και από το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών, καθώς λιγότεροι άνθρωποι, πολλές φορές με μικρότερη εμπειρία, αναγκάζονται να δουλέψουν για δύο, ακόμη και για τρεις.
Το κλίµα αισιοδοξίας που διαµορφώθηκε από την έναρξη κιόλας της καλοκαιρινής σεζόν, κυρίως λόγω της µεγάλης πληρότητας που υπήρξε στις διακοπές του Πάσχα και της έκρηξης των κρατήσεων για τους ακόλουθους µήνες, συνοδεύεται από τις σοβαρές ελλείψεις σε επίπεδο προσωπικού και πολλοί είναι οι ιδιοκτήτες που αναζητούν τρόπους επίλυσης του προβλήµατος. Φαίνεται όμως ότι πρόκειται για ένα παγκόσμιο φαινόμενο μαζικού επαναπροσδιορισμού των σχέσεων εργασίας, της διαμόρφωσης μιας νέας νοοτροπίας και φιλοσοφίας ζωής, στην οποία πρωτοστατούν κατά κύριο λόγο οι νέοι, οι εκπρόσωποι της «Generation Z».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
