Για τον Ιρβινγκ Πεν (1917-2009) η φωτογραφική μηχανή ήταν ένα όργανο. Ενα όργανο μουσικό, όπως ένα πανάκριβο βιολί Stradivarius που μπορεί να παραγάγει τους πιο θεϊκούς ήχους αλλά και ένα εργαλείο ειδικό όπως ένα νυστέρι με το οποίο μπορείς να σμιλέψεις μια πλαστική επιφάνεια. Ο ίδιος ήξερε πώς να τη χειρίζεται και στις δύο εκδοχές της δημιουργώντας θεσπέσια «μουσική» αλλά και εξόχως μοναδικά πρακτικά «αντικείμενα».
Η έκθεση «Irving Penn: Photographism» (έως τις 18 Φεβρουαρίου) στην γκαλερί Pace στη Νέα Υόρκη αναδεικνύει την ιδιαίτερη προσέγγιση που ακολουθούσε ο αμερικανός φωτογράφος, ο οποίος δόξασε όσο λίγοι το μέσο του. Στην έκθεση παρουσιάζονται φωτογραφίες απ’ όλες τις δεκαετίες της πλούσιας καριέρας του. Συγκεκριμένα από το 1939, όταν ακόμη τραβούσε ερασιτεχνικές λήψεις, έχοντας μόλις αποφοιτήσει από το Philadelphia Museum School of Industrial Art, όπου είχε θητεύσει κοντά στον θρυλικό φωτογράφο, designer και art director του «Harper’s Bazaar» Αλεξέι Μπρόντοβιτς, έως και τις αρχές τις δεκαετίας του 2000, μέχρις ότου παροπλιστεί από τη μεγάλη ηλικία του. Τα έργα του θα συνοδεύει αρχειακό υλικό που σπάνια βλέπει το φως της δημοσιότητας αλλά και τα περίφημα προπαρασκευαστικά του σκίτσα, το πρώτο βήμα για τη δημιουργία της εικόνας και της μεθόδου του που ο ίδιος αποκαλούσε «photographism». Στο κάτω-κάτω, προτού αρχίσει να δουλεύει ως φωτογράφος μόδας, ο Ιρβινγκ Πεν είχε σπουδάσει ντιζάιν και είχε εντρυφήσει στις καλές τέχνες, οπότε του ήταν δύσκολο να αποχωριστεί την πρότερη παιδεία του.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
