Η Μαντώ με μαλλί κομμωτηρίου

Την ιστορία μού τη λέει ένας φίλος μου και τη λατρεύω. Η γιαγιά του ήταν και παρέμεινε μια φανατική θαυμάστρια της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Η γιαγιά από τον παππού του είχε μόνο ένα παράπονο: δεν την είχε ακολουθήσει ποτέ στο θέατρο για να δει μαζί της την κάποτε εθνική μας σταρ. Ο παππούς δεν ήθελε να ακούει. Η Αλίκη έπαιζε το «Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα» με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και τον παρακαλούσε να την ακολουθήσει – ο παππούς, που την είχε ανάγκη, λύγισε. Βρήκαν εισιτήρια στις πρώτες σειρές – η γιαγιά έλαμπε. Οταν ο Παπαμιχαήλ έκανε την εμφάνισή του στη σκηνή, υποδυόμενος τον μεθυσμένο καθηγητή, ο παππούς σχεδόν δάκρυσε. «Πώς κατάντησες έτσι, μεγάλε Παπαφλέσσα!» του φώναξε. Πιθανότατα ήταν η μοναδική στιγμή που όλο το θέατρο ξεράθηκε στα γέλια.

Ενας από τους πιο διασκεδαστικούς δημόσιους καβγάδες που θυμάμαι ήταν εκείνος που είχε ξεσπάσει πριν από μερικά χρόνια, όταν ένα τηλεοπτικό κανάλι μετέδωσε μια σειρά από ντοκιμαντέρ για τα γεγονότα της Επανάστασης του ’21. Οι συντελεστές της σειράς είχαν κατηγορηθεί (αδίκως…) για παραποίηση της Ιστορίας μας, μόνο και μόνο γιατί αρνήθηκαν την αναπαραγωγή κάποιων εθνικών μύθων και παρουσίασαν μια ιστορική έρευνα. Ξεκίνησε μια συζήτηση που αφορούσε τα σχολικά βιβλία της Ιστορίας, τον τρόπο με τον οποίο διδάσκεται το μάθημα αυτό σε δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια, τη μεθοδολογία των ιστορικών κ.τ.λ. Ομολογώ ότι με εξέπληξε η ψυχραιμία ανθρώπων όπως ο καθηγητής Θάνος Βερέμης ή ο Πέτρος Τατσόπουλος, οι οποίοι προσπαθούσαν να απαντήσουν με επιστημονικά επιχειρήματα σε διαφόρους που κραύγαζαν. Ηθελα να τους πω ότι ματαιοπονούν: η χώρα μας έχει τη δική της αντίληψη για την Ιστορία. Εδώ και καμιά τριανταπενταριά χρόνια, τουλάχιστον, η εικόνα που έχει ο μέσος Ελληνας για την Ελληνική Επανάσταση του ’21 δεν έχει διαμορφωθεί ούτε από τα βιβλία της Ιστορίας, ούτε από τα διδάγματα των καθηγητών: έχει διαμορφωθεί αποκλειστικά από τις ταινίες για την Ελληνική Επανάσταση που η τηλεόραση προβάλλει τέτοιες μέρες. Οι πιο πολλές από αυτές γυρίστηκαν επί δικτατορίας για να ισχυροποιήσουν διάφορους εθνικούς μας μύθους. Και το κατάφεραν κυρίως γιατί είναι απλοϊκές, σχεδόν καρτουνίστικες.