Είμαι κι εγώ από αυτούς που θεωρούν τις πανελλήνιες εξετάσεις (όπως κι αν λέγονται…) μια φρικτή διαδικασία για τα παιδιά και αποφεύγω να ασχολούμαι με τα θέματά τους γιατί θυμάμαι τα μαθητικά μου χρόνια και με πιάνει κατάθλιψη. Ωστόσο θα περιμένω από περιέργεια τα αποτελέσματα των μαθητών αυτών που εφέτος στο μάθημα της Εκθεσης ρωτήθηκαν για την αγάπη τους στο διάβασμα και ειδικά για το αν η ποίηση ασκεί μια κάποια επιρροή στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους. Το θέμα ήταν χαοτικό. Ο μαθητής μπορεί να υποστηρίξει πολλά και διάφορα. Να ισχυριστεί π.χ. ότι διαβάζει μόνο κόμικς ή ότι δεν διαβάζει τίποτα. Να περιγράψει την πρώτη του εμπειρία με ένα βιβλίο ή την πιο αποκαρδιωτική. Να παραδεχτεί ότι αναρωτιέται για ποιον λόγο κάποιος να γίνει ποιητής ή να αποκαλύψει ότι έχει γράψει ποιήματα και ο ίδιος. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπάρχει η ανάγκη σχολιασμού ενός προκαθορισμένου συμπεράσματος (όπως έχει συμβεί ένα σωρό άλλες χρονιές), αλλά από τον μαθητή υπάρχει ανάγκη τεκμηρίωσης μιας προσωπικής του θέσης – ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε. Πράγμα για το οποίο πολύ αμφιβάλλω.
Οταν χρόνια πριν πήγαινα σχολείο αγαπούσα την Εκθεση και το μάθημα των Νέων Ελληνικών. Χάρη στα Νέα Ελληνικά ανακάλυψα κι εγώ την ποίηση και είμαι υπόχρεος στην καλή μου καθηγήτρια κυρία Αθηνά Καλαϊτζόγλου που μου άνοιξε πραγματικά ένα παράθυρο στον κόσμο των αισθημάτων και των μυστικών των λέξεων: το κατάλαβα χρόνια αργότερα, όταν κολύμπησα στη θάλασσα των λέξεων του Σεφέρη, του Ελύτη, του Πατρίκιου, της Δημουλά, του Χριστιανόπουλου, αλλά και του Καββαδία, του Γκάτσου και του Σαββόπουλου – δίχως τη δική της καθοδήγηση θα είχα πνιγεί. Αλλά στα 18 μου χρόνια ομολογώ ότι θα μου ήταν δύσκολο να τεκμηριώσω τον θαυμασμό μου για τη σωστή σειρά των λέξεων, για τις ρίμες και τις αλήθειες τους, για την πυκνότητα των συλλαβών και τη δύναμη των αισθημάτων που η αληθινή ποίηση προκαλεί. Από την άλλη, την Εκθεση την αγαπούσα γιατί ήταν κάτι σαν τεχνητή αναπνοή για όποιον από τα προγράμματα διδασκαλίας ασφυκτιούσε: ήμουν μόνος εγώ με το τετράδιο. Με την ψευδαίσθηση ότι θα μπορούσα να αναπτύξω κάθε θέμα όπως θα ήθελα. Αμ δε!
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
