Οι περισσότεροι μάθαμε την Αλεξάνδρα Σιετή χάρη στις εμφανίσεις που έκανε το 2019 στο «Αλσος» στο πλευρό του Διονύση Σαββόπουλου. Ερμήνευε με πάθος, μεταξύ άλλων, το «Cry Baby» της Τζάνις Τζόπλιν αφήνοντας άναυδους τους θεατές. Εδώ και χρόνια, ωστόσο, ανεβαίνει στη σκηνή και ως frontwoman του πενταμελούς neo-soul/funk συγκροτήματος Souled Out, με το οποίο έχει δώσει συναυλίες στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Πρόσφατα κυκλοφόρησαν μάλιστα το ωραίο άλμπουμ «Sunny Side Up». Η ταλαντούχα τραγουδίστρια θα εμφανιστεί με αυτή την μπάντα στις 20 Μαΐου στο Thessaloniki Street Food Festival 2022, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στον προαύλιο χώρο της ΔΕΘ – TIF Helexpo.
Στις 4 Ιουνίου, ωστόσο, θα βιώσει μια πραγματικά ξεχωριστή εμπειρία «ανοίγοντας» στο Θέατρο Βράχων τη συναυλία της Μπεθ Χαρτ, μια συνεργασία την οποία χαρακτηρίζει «όνειρο ζωής»: «Η Μπεθ Χαρτ είναι από τις βασικές μου επιρροές, ένα από τα είδωλά μου. Πέραν του δικού της υλικού, έχει κάνει και πολλές ωραίες διασκευές και μου αρέσουν πολύ τα covers. Τέχνη δεν είναι μόνο το να γράφεις τα δικά σου κομμάτια, όταν δίνεις τη δική σου εκδοχή σε ένα άλλο τραγούδι και αυτό τέχνη και δημιουργία θα το χαρακτήριζα. Τη Χαρτ τη θαύμαζα πάντα, για τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά της, και είναι τεράστια χαρά και τιμή για εμένα το ότι με επέλεξε. Η συνεργάτιδά μου, Χαρά Ζούμα, με πρότεινε στην παραγωγή της συναυλίας όταν έμαθε ότι έψαχναν για opening act. Αυτοί επικοινώνησαν μαζί μου και στείλαμε υλικό στην Μπεθ Χαρτ. Ανυπομονώ κυρίως να τη γνωρίσω από κοντά. Θα πήγαινα ούτως ή άλλως σε αυτό το live. Αξίζει να πω ότι θα παίξω, παρέα με τον Τάσο Κορκόβελο και τον Πάρη Παπαδόπουλο, κομμάτια των Souled Out αλλά και διασκευές σε μπλουζ/σόουλ ύφος».
Τη ρωτάω αν ονειρεύεται και κάποια άλλη σύμπραξη. «Αν μιλάμε για θρύλους που δεν βρίσκονται πια εν ζωή, θα έλεγα την Τζάνις Τζόπλιν ή την Αρίθα Φράνκλιν» απαντά. «Αν μιλάμε για πιο εφικτά πράγματα, θα αναφερθώ στην Τζος Στόουν, με την οποία παραλίγο να τραγουδήσουμε μαζί πριν από έξι χρόνια όταν ήρθε να παίξει στο Sani Festival στη Χαλκιδική. Οι υπεύθυνοι της διοργάνωσης θεώρησαν ότι θα ταιριάζαμε επειδή τραγουδάω το ίδιο είδος, όμως εκείνη ήθελε να τιμήσει την παράδοση κάθε χώρας που επισκεπτόταν κι έτσι συνεργάστηκε τελικά με τους Rebeletiko».
Στις 30 Ιουνίου, 1 και 2 Ιουλίου η Σιετή θα εμφανιστεί στο πλαίσιο εκδηλώσεων Κύκλος Τζαζ του Φεστιβάλ Αθηνών παρέα με τον Γιώργο Κοντραφούρη στο organ, τον Βασίλη Ποδαρά στα ντραμς και τον Μιχάλη Τσιφτσή στην κιθάρα, για ένα αφιέρωμα στον Ρέι Τσαρλς που θα παρουσιαστεί στην Πειραιώς 260: «Με προσκάλεσε ο φανταστικός σαξοφωνίστας Δημήτρης Τσάκας. Ηθελα πάρα πολύ να τραγουδήσω τζαζ, μου είχε λείψει. Σκέφτηκα στην αρχή να αποτίνω φόρο τιμής σε διάσημες κυρίες του είδους όπως η Eλα Φιτζέραλντ ή η Μπίλι Χόλιντεϊ, όμως αποφάσισα να κάνω tribute στον Τσαρλς που έπαιζε και μπλουζ ή σόουλ και είναι από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες».
Η θεσσαλονικιά καλλιτέχνιδα έχει σπουδάσει jazz τραγούδι στο Σύγχρονο Ωδείο της πόλης. Εκανε το δισκογραφικό της ντεμπούτο με το single «Toy», σε μουσική Παντελή Κυραμαργιού και στίχους Κώστα Μαυρογένη, Σόνιας Ροδιάδη και Παντελή Κυραμαργιού. Εχει συνεργαστεί με τον Cayetano στον δίσκο του «Melanie» (ερμηνεύει το τραγούδι «My Job is Done»), καθώς και με τον θεσσαλονικιό μουσικό Γιώργο Αβραμίδη στο άλμπουμ με τίτλο «Invented Memories». Επεται φυσικά συνέχεια. «Ετοιμάζω ένα κομμάτι με τον Quasamodo και θα ήθελα να κάνω κάτι με ελληνικό στίχο». Ολα αυτά παράλληλα με τους Souled Out, διότι «θεωρώ πολύ σπάνιο να βρεθούν άνθρωποι που μοιράζονται την ίδια αισθητική, κάνουν καλή παρέα, είναι αφοσιωμένοι στο έργο τους, έχουν μεράκι και όρεξη, αλληλοσεβασμό και κατανόηση. Θα ήθελα ιδανικά αυτή η πορεία να κρατήσει χρόνια. Το λέω πολύ ενσυνείδητα. Μας συνδέει ένα κοινό όραμα και στηρίζουμε με χαρά ο ένας τον άλλον και στα προσωπικά εγχειρήματα του καθενός».
Bruno Mars, Αγγελάκας και ρεμπέτικο
Οσον αφορά τις μουσικές των άλλων, «μου αρέσουν πάρα πολύ οι Black Pumas, καθώς και το σχήμα που έχει φτιάξει ο Bruno Mars μαζί με τον Anderson .Paak, οι Silk Sonic δηλαδή, οι οποίοι βραβεύθηκαν πρόσφατα με Grammy. Για εμένα είναι η επιτομή του ποπ, σόουλ, φανκ, Motown ήχου, έχουν μάλιστα καταφέρει να ισορροπήσουν σε απόλυτη αρμονία το παλιό με το σύγχρονο. Από την ελληνική σκηνή, έχω λατρέψει το «ANIME», τον καινούργιο δίσκο του Φοίβου Δεληβοριά, αλλά και τη νέα δουλειά του Γιάννη Αγγελάκα με τους 100°C». Τα γούστα της είναι πολυσυλλεκτικά. Ποιο είδος δεν θα τραγουδούσε ωστόσο ποτέ; «Γενικώς, δεν θέλω να είμαι πολύ απόλυτη. Μέχρι τώρα έχω υπάρξει σταθερή στις επιλογές μου και έχω βρει τι μου ταιριάζει, παρόλο που μου αρέσει να πειραματίζομαι. Στο λαϊκό τραγούδι, ας πούμε, υπάρχουν κομμάτια και ερμηνεύτριες που εκτιμώ πολύ, όμως δεν έχω εντρυφήσει σε αυτό το είδος, έχει συγκεκριμένη τεχνική και γυρίσματα, άλλη λογική και θα έπρεπε να μελετήσω πολύ για να το υπηρετήσω με αυτοπεποίθηση. Εκαστος στο είδος του. Το ίδιο συμβαίνει με το έντεχνο. Θα ήθελα ωστόσο να δοκιμαστώ στο ρεμπέτικο».
