«H «Ξανθιά» είναι μια πλήρως διυλισμένη «βιογραφία» σε μορφή μυθιστορήματος και παρ’ όλη την έκτασή της, η συνεκδοχή αποτελεί τον κανόνα του προσδιορισμού. Για παράδειγμα, αντί για τα πολλά θετά σπίτια στα οποία έζησε η Νόρμα Τζιν (σ.σ.: το πραγματικό όνομα της Μέριλιν Μονρόε), η «Ξανθιά» στέκεται μόνο σε ένα, και αυτό φανταστικό αντί για τους πολλούς εραστές, τις ιατρικές κρίσεις, τις εκτρώσεις, τις απόπειρες αυτοκτονίας κα τις θεατρικές παραστάσεις, η «Ξανθιά» στέκεται μόνο σε ελάχιστες επιλεγμένες και συμβολικές».
Στην εισαγωγή του «Blonde» – κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Καστανιώτη με τον τίτλο «Η ξανθιά» – η συγγραφέας Τζόις Κάρολ Οουτς, μία από τις πολυγραφότερες και πιο πολύπλευρες πεζογράφους της εποχής μας, είναι ξεκάθαρη ως προς τις προθέσεις της. Ο στόχος δεν ήταν μία βιογραφία. Γιατί τελικά η τραυματική ζωή του απόλυτου sex symbol αποτελούσε ιδανικό πεδίο για εκείνη ώστε να καταπιαστεί με θέματα που κυριαρχούν έτσι κι αλλιώς στη λογοτεχνική της παραγωγή, όπως η γυναικεία οδύσσεια και σεξουαλική κακοποίηση, σε έναν κόσμο κατά κύριο λόγο φτιαγμένο για άνδρες. Δεν είναι τυχαίο ότι η ίδια η Οουτς άρχισε να αναλογίζεται τη ζωή της Μέριλιν όταν έπεσε πάνω σε ένα τυχαίο, θολό φωτογραφικό στιγμιότυπο, στο οποίο η 15χρονη ακόμα Νόρμα Τζιν, πολύ προτού το οξυζενέ εισχωρήσει στις ρίζες των μαλλιών της, χαμογελά ακτινοβόλα και την ίδια στιγμή τόσο κενά.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
