«Κακόβουλη μούσα» ή «παθιασμένο πνεύμα»; «Υπερμεγέθης Βαλκυρία» ή «ζωοδότρια»; «Υστερική» ή «ενθουσιώδης»; «Αληθινή βασίλισσα της εποχής μας» ή «μεγάλη κυρία και οχετός ταυτόχρονα»; Ο Ελίας Κανέτι την απεχθανόταν. Ο Τέοντορ Αντόρνο την αποκαλούσε «τέρας». Ο Τόμας Μαν την έβρισκε διασκεδαστική. Η Αλμα Μάλερ υπήρξε από μόνη της σημείο των καιρών – εμβληματική νεανική παρουσία της αυτοκρατορικής Βιέννης του τέλους του 19ου αιώνα, ερωμένη υπέρλαμπρων αστέρων του καλλιτεχνικού στερεώματος, διχαστική προσωπικότητα για οικείους, φίλους και διανοουμένους σε Αυστροουγγαρία, Γαλλία και Ηνωμένες Πολιτείες. Υπήρξε διαδοχικά σύζυγος του Γκούσταβ Μάλερ, ερωμένη του Βάλτερ Γκρόπιους, ερωμένη του Οσκαρ Κοκόσκα, σύζυγος του Βάλτερ Γκρόπιους, σύζυγος του Φραντς Βέρφελ. Μια πρόσφατη βιογραφία της από τον γερμανό συγγραφέα Ολιβερ Χίλμες την καταδικάζει ως «φιλόνικη και αμφιλεγόμενη», μία ακόμη πιο πρόσφατη από τη Βρετανίδα Κέιτ Χέιστ την υπερασπίζεται ως «σύγχρονη γυναίκα που έζησε πριν από την εποχή της».
Κόρη του ζωγράφου Εμιλ Γιάκομπ Σίντλερ, διάσημου καλλιτέχνη της εποχής που είχε ελκύσει την προσοχή της αυλής των Αψβούργων, η Αλμα γεννήθηκε στη Βιέννη το 1879. Η τότε αυτοκρατορική πρωτεύουσα της αυστρο-ουγγρικής Δυαδικής Μοναρχίας βάδιζε προς το απόγειό της στις τέχνες και τη λογοτεχνία: ονόματα όπως αυτά του φιλοσόφου Λούντβιχ Βίτγκενσταϊν, του αρχιτέκτονα Αντολφ Λος, του μουσικού Αρνολντ Σένμπεργκ, των συγγραφέων Αρθουρ Σνίτσλερ, Στέφαν Τσβάιχ, Καρλ Κράους, Ρόμπερτ Μούζιλ θα αποκτούσαν πανευρωπαϊκή φήμη στα νεανικά χρόνια της Αλμα. Οταν ο πατέρας της θα πέθαινε ξαφνικά από σκωληκοειδίτιδα στην ηλικία των 50 ετών, το 1892, η μητέρα της θα παντρευόταν τον Καρλ Μολ, συνιδρυτή του περίφημου κινήματος της Sezession, των πρώιμων μοντερνιστών της Βιέννης. Και η ίδια θα έδειχνε από νωρίς την κλίση της προς τη μουσική μαθαίνοντας πιάνο και συνθέτοντας λίντερ υπό την καθοδήγηση του γνωστού συνθέτη Αλεξάντερ φον Τσεμλίνσκι. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, παρέμενε μια ματαιόδοξη νεαρή κοπέλα στο μπελ επόκ πνεύμα των ημερών: «Οι άνδρες συνωστίζονταν γύρω μου σαν κουνούπια γύρω από λάμπα κι εγώ αισθανόμουν σαν βασίλισσα» αντιγράφει από το ημερολόγιό της τον Μάρτιο του 1900 ο Ολιβερ Χίλμες στο βιβλίο του «Malevolent Muse: The Life of Alma Mahler» (εκδ. Northeastern University Press). «Απρόσιτη και υπερήφανη, δεν έλεγα παρά τρεις ψυχρές λέξεις στον καθένα» υπερηφανευόταν. «Ή θα συνθέτεις ή θα πηγαίνεις σε πάρτι» της απαντούσε την επόμενη χρονιά ο Τσεμλίνσκι. «Διάλεξε αυτό που θέλεις – πήγαινε στα πάρτι».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
