Ηταν ο παράκλητος του αμερικανικού θεάτρου που εμφανίστηκε ξαφνικά, σχεδόν από το πουθενά, «σαν αγροτόπαιδο με τα κυριακάτικά του ρούχα», στις 31 Μαρτίου 1945, το βροχερό βράδυ που σηκώθηκε η αυλαία του «Γυάλινου κόσμου» στο θέατρο Πλέιχαουζ της 48ης Οδού. Από τους μεγάλους θεατρικούς συγγραφείς της προηγούμενης δεκαετίας, ο Κλίφορντ Οντετς είχε αποσυρθεί στο Χόλιγουντ σε καθεστώς ημισυνταξιοδότησης, ο Γουίλιαμ Σαρογιάν είχε χάσει την ευκαιρία του, ο Ευγένιος Ο’ Νιλ απαξίωνε πλέον το «σόου» του Μπρόντγουεϊ. Στη θέση τους ήρθε ο 33χρονος γιος ενός αλκοολικού και μιας καταπιεστικής μητέρας, ο Τομ Γουίλιαμς, γνωστός έπειτα ως «Τενεσί», ο οποίος είχε δει ελάχιστες επαγγελματικές παραστάσεις προτού ασχοληθεί με το θέατρο, μέσα σε μια «θύελλα χειροκροτημάτων», 24 ανκόρ και ευφορία τέτοια που θύμιζε «τον τελικό του πρωταθλήματος μπέιζμπολ, όταν κατεβαίνουν από τις εξέδρες για να πανηγυρίσουν». Στη μνημειώδη βιογραφία του με τίτλο «Tennessee Williams. Mad Pilgrimage of the Flesh» (W.W. Norton and Company) ο Τζον Λαρ περιγράφει με φρενίτιδα τον άνθρωπο και την εποχή του, όταν η δημιουργική μανία ενός καλλιτέχνη εξέφρασε τη μεταπολεμική δίψα για ζωή μιας ολόκληρης κοινωνίας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
