Διατηρώντας τα διακριτικά DBX με τα οποία είχε αρχικά γίνει γνωστή αντί της ρομανικής προέλευσης λέξης «Varekai» που σημαίνει «οπουδήποτε» και θεωρήθηκε σημειολογικά πολύ επιτυχημένη, η Aston Martin (για τους φίλους ΑΜ) ετοιµάζεται να λανσάρει το πρώτο εξάµηνο του 2019 το δικό της SUV, τέσσερα χρόνια µετά την εµφάνιση του πρωτότυπου µοντέλου. Ουσιαστικά πρόκειται για µια από τις σπάνιες αλλά υπαρκτές περιπτώσεις που µια εταιρεία εκτίθεται παρουσιάζοντας concept cars χωρίς νόηµα, δικαιώνοντας εκείνους που υποστηρίζουν ότι δεν µετράει τι λες αλλά τι µπορείς να κάνεις. Πίσω στην άνοιξη του 2015, όταν η Aston Martin παρουσίασε στην έκθεση της Γενεύης το πρωτότυπο DBX, προκάλεσε έκπληξη όχι µόνο µε τον σχεδιασµό του αλλά κυρίως µε τα χαρακτηριστικά του.
Αµιγώς ηλεκτροκίνητο, µε έναν κινητήρα σε κάθε τροχό, τετρακίνητο και αντισυµβατικό σε µια σειρά από λεπτοµέρειες όπως η ετικέτα «family friendly GT» ή το τρίθυρο αµάξωµα που γρήγορα «ακυρώθηκε» προς όφελος µιας πρακτικότερης πεντάθυρης υλοποίησης, το DBX αποδείχθηκε ριζοσπαστικότερο από ό,τι η βρετανική φίρµα µπορούσε να αντέξει. Δεν υπήρχαν άλλωστε οι απαιτούµενες εγγυήσεις ούτε για τον ρυθµό παραγωγής των ηλεκτροκινητήρων και των µπαταριών που θα χρησιµοποιούσε, ούτε καν για τη δυνατότητα του νέου εργοστασίου της στην Ουαλία να κατασκευάζει µε όρους κερδοφορίας ένα αµιγώς ηλεκτροκίνητο SUV. Σε αυτό το πλαίσιο, οι προτεραιότητες άλλαξαν άρδην, φέρνοντας την Aston Martin πολύ πίσω, αν και µπαίνει προτελευταία στο παιχνίδι των «ultra luxury SUV», λίγο πριν από την πολυαναµενόµενη αντίστοιχη Ferrari.
Προ µερικών εβδοµάδων, όταν η ΑΜ παρουσίασε σε επιλεγµένο κοινό το τελικό πεντάθυρο µοντέλο, ο ίδιος ο Αντι Πάλµερ, διευθύνων σύµβουλος της εταιρείας, τόνισε ότι οι δυνητικοί αγοραστές της DBX θα πρέπει να αρκεστούν σε δύο βενζινοκίνητες επιλογές – µία µε τον δικό της V12 turbo και µία µε τον V8 της Mercedes-AMG, µε την οποία η Aston Martin διατηρεί µια προνοµιακή πελατειακή σχέση. «Το diesel έχει πεθάνει» επισήµανε ο Πάλµερ όταν χρειάστηκε να δικαιολογήσει τη µονοδιάστατη προσέγγιση της εταιρείας του στο πεδίο των µηχανικών συνόλων της DBX. Στο δε επιχείρηµα ότι οι πιθανοί ιδιοκτήτες του αυτοκινήτου θα πρέπει να αγνοήσουν αρκετά αντίστοιχα µοντέλα – όπως οι Lamborghini Urus, Bentley Bentayga, Porsche Cayenne, Maserati Levante ή την Rolls-Royce Cullinan -, κάποια εκ των οποίων διατίθενται και σε plug-in υβριδικές εκδόσεις, o Πάλµερ τόνισε ότι «…µε αυτόν τον τρόπο το αυτοκίνητο επωµίζεται το βάρος και το κόστος δύο τεχνολογιών. Είναι, ίσως, ένα βολικό µεταβατικό στάδιο αλλά όχι αυτό που χρειαζόµαστε».
Στην Aston Martin διατείνονται ότι µπορούν να το προσπεράσουν κινούµενοι κατευθείαν στα µονοπάτια της ηλεκτροκίνησης, την οποία θα εφαρµόσουν για πρώτη φορά στην περιορισµένης παραγωγής Rapide E
και µετά στα µοντέλα της Lagonda, του πολυτελέστερου σκέλους της εταιρείας, που θα εµφανιστούν µετά το 2020. Ο χρόνος θα δείξει αν θα τα καταφέρουν.