«Πρέπει να πεθάνω με το σπαθί μου στη μάχη» ακούμε στην αρχή της ταινίας «Ο άνθρωπος απ’ τον Bορρά» («The Northman»), η οποία προβάλλεται αυτές τις ημέρες σε μεγάλο αριθμό αιθουσών στη χώρα μας (σε διανομή Tulip Entertainment), «να πεθάνω με τιμή!». Από νεκρούς και μάχες άλλο τίποτα στον «Ανθρωπο απ’ τον Βορρά», όμως η τιμή είναι μια εντελώς διαφορετική και πολύ πιο περίπλοκη υπόθεση. Σε αυτή τη βίαιη Βίκινγκ περιπέτεια, την τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του ταλαντούχου αμερικανού σκηνοθέτη Ρόμπερτ Εγκερς (που είχε κάνει αίσθηση με τον ασπρόμαυρο «Φάρο» με πρωταγωνιστές τους Ρόμπερτ Πάτινσον και Γουίλεμ Νταφόε πριν από μερικά χρόνια), ο θάνατος είναι κάτι σαν καθημερινή συνήθεια και όσοι τον σπέρνουν δεν φαίνεται να έχουν τιμή. Σαιξπηρικών διαθέσεων και με σκηνές που μπορούν να σοκάρουν με τον ωμό ρεαλισμό τους, αυτή η πέρα για πέρα αντιηρωική ταινία παρουσιάζει στο ζενίθ της την ανθρώπινη κτηνωδία και ανατρέπει πολλά από όσα πολύς κόσμος έχει στο μυαλό του σχετικά με τη μυθολογία των Βίκινγκς.
Αν κλασικές ταινίες ενός Χόλιγουντ περασμένων μεγαλείων όπως οι «Βίκινγκς» (1958) του Ρίτσαρντ Φλάισερ ή η «Κόκκινη Θύελλα» (1964) του Τζακ Κάρντιφ θεωρήθηκαν υπερβολικά βίαιες στην εποχή τους, μπροστά στον «Ανθρωπο απ’ τον Βορρά» θαρρείς ότι απευθύνονται σε παιδιά… νηπιαγωγείου. Η ανθρώπινη βία σε αυτή την ταινία είναι οριακά τρομακτική, γεγονός που ενδεχομένως να προέρχεται από τη γενικότερη τάση αποκατάστασης της αλήθειας για τους Βίκινγκς, που έχει αρχίζει να καλλιεργείται τα τελευταία χρόνια με σειρές που τους επανέφεραν στο προσκήνιο. Σειρές όπως οι «Vikings» (2013-2020) ή η πρόσφατη «συνέχειά» τους με τίτλο «Vikings: Valhalla» που είναι εφετινή παραγωγή και η ιστορία της τοποθετείται 100 χρόνια μετά την προηγούμενη με επίκεντρο τις περιπέτειες κάποιων ιστορικών Βίκινγκς όπως ο Λέιφ Ερικσον και ο Χάραλντ Χαρντράντα. Ωστόσο, στον «Ανθρωπο απ’ τον Βορρά» πάσα έννοια ηρωισμού απουσιάζει και η κινηματογραφική ματιά στην ταινία του Εγκερς σού δίνει την αίσθηση ενός «ταξιδιού» με παραισθησιογόνες ουσίες. Στην αφήγηση της ιστορίας οι σκοτεινοί μύθοι της Ισλανδίας, οι θεότητες του ευρωπαϊκού Βορρά και οι θρύλοι του 10oυ μ.Χ. αιώνα στη Σκανδιναβία επιδρούν καταλυτικά στο πεπρωμένο των προσώπων που βρίσκονται στο επίκεντρο, τα οποία από την πρώτη μέχρι την τελευταία σκηνή της ταινίας είναι βουτηγμένα στον όλεθρο.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
