Η πανδηµία αλλάζει τα πάντα στο πέρασµά της. Η ζωή µας από εδώ και πέρα δεν θα είναι η ίδια. Θα είναι ριζικά διαφορετική και χωρίς τις σταθερές του παρελθόντος. Η επόµενη ηµέρα δεν θα περιλαµβάνει µια κανονικότητα όπως αυτή που γνωρίζαµε. Και θα περίµενε κανείς σε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες να είχαµε βάλει µυαλό από παλαιότερες κρίσεις. Αυτό που συµβαίνει το τελευταίο διάστηµα, κυρίως µέσα από τα µέσα κοινωνικής δικτύωσης, είναι τραγικό. Φανατισµός, µισαλλοδοξία, κακεντρέχεια, χολή και µίσος κυριαρχούν σε τµήµατα της πολιτικής τάξης και της κοινωνίας. Μόνο που δεν είµαστε σε κανονική περίοδο. Αλλάζει άρδην το παγκόσµιο οικονοµικό σύστηµα, γκρεµίζονται σταθερές δεκαετιών σε όλα σχεδόν τα πεδία. Ανατρέπονται δεδοµένα και διαµορφώνεται νέο τοπίο σε σειρά τοµέων και δραστηριοτήτων, και εµείς εδώ και πάλι στον κόσµο µας, µένουµε περιχαρακωµένοι στα κοµµατικά ταµπούρια. Αδυναµία κατανόησης της κρισιµότητας των στιγµών. Εν µέσω αυτής της πρωτοφανούς κατάστασης υπάρχουν πολλές στιγµές που η καθεµία και ο καθένας χάνεται στις σκέψεις του και προφανώς αδιαφορεί για τον φανατισµό διαφόρων και όσων ασχολούνται µαζί τους. Η καθεµία και ο καθένας προσπαθεί να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συµβαίνει, πώς αλλάζει η ζωή του, πώς ανατρέπονται σταθερές χρόνων, τι πολιτικό, κοινωνικό και οικονοµικό πλαίσιο θα υπάρχει µετά την υγειονοµική κρίση που θα αφήσει τη θέση της στην οικονοµική κρίση. Η κρίση προκαλεί σειρά κρίσιµων ερωτηµάτων και στην απάντηση αυτών πρέπει να επικεντρωθούµε όλοι για να συµβάλουµε σε µια παραγωγική συζήτηση για την επόµενη ηµέρα. Αρκετά είναι τα ερωτήµατα που σιγά-σιγά πρέπει να απαντηθούν στον δηµόσιο διάλογο. Ενδεικτικά αναφέρονται: Ποια είναι τα όρια των ατοµικών και κοινωνικών δικαιωµάτων και σε ποιον βαθµό γίνεται αποδοχή της περιστολής τους; Τι συνιστά προστασία του αγαθού της δηµόσιας υγείας που πήρε ρεβάνς και πώς προστατεύεται; Πού µπαίνει άνω τελεία σε συνταγµατικά κατοχυρωµένα δικαιώµατα; Πώς επηρεάζεται το Κράτος Δικαίου; Τι συνιστά Δικαιοσύνη εν µέσω κρίσης; Ποιο το νέο κοινωνικό συµβόλαιο µετά από την κρίση; Πώς ξαναγράφεται το Εργατικό Δίκαιο µε δυσµενείς συνέπειες για τους εργαζοµένους; Ποια είναι η νέα ισονοµία; Υπάρχει ισότητα εν µέσω κρίσης; Αλλοιώνεται το ηθικό περιεχόµενο της ανθρώπινης υπόστασης; Επιστρέφει το κράτος και οι δηµόσιες πολιτικές; Ο Κέινς παίρνει εκδίκηση; Τα χρήµατα αρκούν για να γλιτώσει κανείς από µια πανδηµία ή η µοίρα όλων είναι κοινή; Η ζωή µας θέλει πολλά τελικά για να είναι ωραία και για να περνάµε καλά ή τα πολλά υλικά αγαθά µάς είναι περιττά; Εγωκεντρισµός ή κοινωνική-συλλογική ευθύνη; Δοκιµάζεται η πίστη των πιστών ή ενισχύεται; Ταπεινώνεται ο άνθρωπος που ένιωθε άτρωτος ή εξακολουθεί να σκέφτεται αλαζονικά; Μέχρι να αποκατασταθεί η κανονικότητα έχουµε δρόµο και άρα χρόνο για υγιή προβληµατισµό. Μόνο µακριά από φανατισµό και συνωµοσιολογίες και ας δώσουµε υπόσταση στους όρους συλλογικότητα και αλληλεγγύη. Η κρίση δεν έχει χρώµατα και κόµµατα και δεν είναι ατοµική υπόθεση. Ας σοβαρευτούµε.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
