Green… κατοικείν

Σήμερα δεν μιλάμε για την αρχιτεκτονική δίχως να αναφερθούμε σε όρους που την καθιστούν πιο «πράσινη». Τα κτίρια επιβάλλεται να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες απαιτήσεις εξοικονόμησης ενέργειας και η αρχιτεκτονική τους να είναι «βιώσιμη» ή «αειφόρος» ή «οικολογική» ή «βιοκλιματική». Ο πρωταρχικός στόχος δεν αλλάζει, τα εκάστοτε κτίσματα πρέπει να εξυπηρετούν τις ανάγκες των χρηστών τους, αλλά επειδή και αυτοί άνθρωποι είναι και ενδεχομένως θέλουν να έχουν ένα μέλλον σε αυτόν τον πλανήτη, καλό είναι να απαιτούν όπου μπορούν, και όποτε αντέχουν το κόστος, την κατασκευή κτιρίων με τη μικρότερη δυνατή κατανάλωση ενέργειας και με τη χρήση φιλικών προς το περιβάλλον υλικών. Οπως το κάνουν οι Δανοί, για παράδειγμα. Γιατί αν υπάρχει παράδεισος στη Γη για τα πράσινα κτίρια, τότε σίγουρα περιλαμβάνει στην επικράτειά του τη Δανία και την πρωτεύουσά της Κοπεγχάγη. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, καθώς οι Αρχές της πρωτεύουσας έχουν θέσει στόχο και προσωπικό στοίχημα να την καταστήσουν έως το 2025 την πρώτη του κόσμου με ουδέτερο ισοζύγιο άνθρακα (carbon neutral). Μόνο εκεί μπορεί να φανταστεί κανείς ότι θα δινόταν το πράσινο φως για ένα κτίριο το οποίο πέρα από τα «πράσινα» διαπιστευτήριά του διαθέτει και μια… πίστα του σκι στην οροφή του, η οποία μάλιστα παραμένει ανοιχτή όλον τον χρόνο. Το CopenHill της φίρμας BIG (της οποίας ηγείται ο Δανός Μπγιάρκε Ινγκελς) διαφημίζεται ως «το πιο πράσινο κτίριο του κόσμου» και χρησιμοποιείται ως ηλεκτροπαραγωγικός σταθμός. Απ’ όταν άνοιξε πριν από περίπου έναν χρόνο μετατρέπει περί τους 440.000 τόνους αποβλήτων ετησίως σε καθαρή ενέργεια που τροφοδοτεί με ηλεκτρικό και θέρμανση 150.000 σπίτια. Αλλά πέρα από την πρωτιά όσον αφορά τις πράσινες προδιαγραφές του, το CopenHill διεκδικεί και τον τίτλο του πιο fun κτιρίου στον κόσμο, καθώς στην πρόσοψή του διαθέτει τον πιο ψηλό τεχνητό τοίχο αναρρίχησης στον κόσμο, ενώ στην οροφή του προσφέρει επιπλέον τρεις διαδρομές πεζοπορίας (hiking) για τους κατοίκους της Κοπεγχάγης πέρα από την πίστα σκι μήκους σχεδόν μισού χιλιομέτρου. Υπάρχει και ένας πυκνόφυτος κήπος για τα πουλιά και τις μέλισσες της πόλης, ο οποίος μειώνει τους ρύπους και δροσίζει την περιοχή τις ζεστές ημέρες του καλοκαιριού. Να λοιπόν πώς μπορείς να ενσωματώσεις στον αστικό ιστό ένα κτίριο η χρήση του οποίου δεν απευθύνεται στο κοινό και να δημιουργήσεις ένα πράσινο κτίριο το οποίο δεν κάνει καλό μόνο στο περιβάλλον αλλά και στην καθημερινή ζωή των κατοίκων της πόλης στην οποία ανήκει.

Οι Βρετανοί Sheppard Robson, από την άλλη, τροποποιούν ένα υφιστάμενο προπολεμικό κτίριο στην καρδιά του Λονδίνου και δημιουργούν το Citicape House με στόχο να γίνει η κατασκευή με τον «μεγαλύτερο ζωντανό τοίχο στην Ευρώπη» που θα συμβάλλει βεβαίως στη βελτίωση της ποιότητας του αέρα στην περιοχή. Η οποία περιοχή είναι το λεγόμενο Culture Mile του Λονδίνου, ένας κόμβος βαριάς κίνησης ανάμεσα στο Farringdon και το Moorgate. Οταν ολοκληρωθεί, γύρω στο 2024, το Citicape House θα διαθέτει μια πρόσοψη η οποία θα αποτελείται από 400.000 φυτά. Αν όλα πάνε καλά, θα είναι σε θέση να δεσμεύουν «πάνω από οκτώ τόνους άνθρακα τον χρόνο και να παράγουν έξι τόνους οξυγόνου». Οταν ολοκληρωθεί, το εντεκαώροφο κτίριο θα φιλοξενεί ξενοδοχείο, χώρους γραφείων, μπαρ, spa και εστιατόριο, αλλά το κυριότερο είναι ότι θα δείχνει έναν τρόπο για το πώς μπορεί το δομημένο περιβάλλον να συμβάλλει στην αντιμετώπιση της μόλυνσης του αέρα και ίσως κατ’ επέκταση και της κλιματικής αλλαγής.