Goodwod Festival of Speed: Oλα είναι δρόμος

Μακριά από τη στατικότητα των διεθνών εκθέσεων αλλά και από τον τροπαιοθηρικό ανταγωνισμό των διοργανώσεων μηχανοκίνητου αθλητισμού, το Φεστιβάλ Ταχύτητας του Goodwood αποτελεί μία από τις λιγότερο στημένες εκδηλώσεις που αφορούν τους τέσσερις και τους δύο τροχούς, όντας κάτι σαν τετραήμερο πάρτι για τους εραστές της ταχύτητας και των αυτοκινήτων κάθε είδους και εποχής. Σε αντίθεση με την περιώνυμη προσκόλληση των Βρετανών στην εθιμοτυπία και στο πρωτόκολλο, το φεστιβάλ, που διοργανώνεται ανελλιπώς από το 1993 στο ομώνυμο κτήμα και πύργο του Δυτικού Σάσεξ, δεν έχει κάποιου είδους περιορισμό ως προς τις συμμετοχές και όσους επιδιώξουν τη διάσημη ανάβαση στον λόφο του, ούτε και επιβάλλει κάποιου είδους προσδοκία ή ανταμοιβή για το αποτέλεσμα. Για αυτό ακριβώς και ενίοτε προσφέρει εντονότερες συγκινήσεις και περισσότερο θέαμα από πολύ πιο καθιερωμένες και έτι αρχαιότερες εκδηλώσεις του χώρου. Ο συνδυασμός των παραπάνω με την ημερομηνία διεξαγωγής του, καταμεσής του θέρους, το κάνει να αποτελεί πόλο έλξης για ένα μεγαλύτερο και πιο πολυσυλλεκτικό κοινό από το σύνηθες των εταιρικών τεχνοκρατών και των ακραίων «petrolheads», καθιστώντας το φεστιβάλ ένα πανηγύρι για όσους «ανώνυμους» τρέφουν εγγενή αδυναμία στο αυτοκίνητο χωρίς αυτή η αδυναμία να χρωματίζεται απαραιτήτως από το λογότυπο κάποιας φίρμας, αλλά και για εκείνους τους επωνύμους και επιφανείς εκπροσώπους του βρετανικού και διεθνούς jet set που θέλουν να γίνουν μέρος μιας διοργάνωσης με οικοδεσπότη τον Τσαρλς Γκόρντον-Λένοξ, 11ο δούκα του Ρίτσμοντ, και φόντο τον επιβλητικό πύργο του Goodwood.

Οι νίκες μπορεί να μην είναι το ζητούμενο στο Goodwood, ωστόσο ειδικά εφέτος το θέμα του φεστιβάλ, «Speed Kings – Motorsport’s Record Breakers», φρόντισε να ταράξει αρκούντως τη ράθυμη γαλήνη της αγγλικής εξοχής, τιμώντας τους ταχύτερoυς από κάθε δραστηριότητα του μηχανοκίνητου αθλητισμού υπό την πιο ευρεία έννοια και ορίζοντας ως ήρωες της διοργάνωσης όλους όσοι εξωθούν τους εαυτούς τους και τις οδηγικές μηχανές τους πέρα από τα όρια. Ενδεικτικά, μεταξύ των τιμώμενων της διοργάνωσης αυτής της χρονιάς υπήρξαν ο, ασφαλώς απών, Μίχαελ Σουμάχερ και ο σερ Τζάκι Στιούαρτ.