«Αν η Μποβαρί αξίζει κάτι, είναι πως δεν θα της λείπει η ψυχή» σημειώνει ο Γκιστάβ Φλομπέρ το 1852, περίοδο κατά την οποία είχε καταπιαστεί με τη συγγραφή του διασημότερου μυθιστορήματός του. Πολλές δεκαετίες μετά, η δημοτικότητα που εξακολουθεί να απολαμβάνει η «Μαντάμ Μποβαρί» επιβεβαιώνει πως πράγματι έχει ψυχή, αντανάκλαση της τολμηρής ψυχής του δημιουργού της, ικανή να συγκινεί (ακόμα και να προκαλεί) το διεθνές αναγνωστικό κοινό. Επιβεβαιώνει και την τεράστια αξία ενός βιβλίου που επηρέασε όσο λίγα την ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Είναι προφανές, η τραγική ιστορία της γυναίκας που επέμενε να ζει με τους δικούς της όρους, ικανοποιώντας τις επιθυμίες και τα πάθη της, σε μια κοινωνία που δεν συγχωρούσε όποιον και κυρίως όποια παρεξέκλινε από την αυστηρά προκαθορισμένη πορεία και που τιμωρούσε σκληρά τα ηθικά παραπατήματα, θα ήταν αρκετή για να του χαρίσει την αθανασία, ακόμα και αν ήταν το μοναδικό έργο του. Ομως ο Φλομπέρ, που εφέτος συμπληρώνονται δύο αιώνες από τη γέννησή του, δεν είναι σε καμία περίπτωση ο συγγραφέας του ενός μυθιστορήματος. Είναι ένας σπουδαίος λογοτέχνης που πάντα, ακόμα και σήμερα, εμπνέει με τη δύναμη του έργου του και με την πρωτοποριακή ματιά του.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
