Ευρωεκλογές α λα ελληνικά

Αθήνα-Βρυξέλλες, Αθήνα-Στρασβούργο. Η κλασική διαδρομή της/του ευρωβουλευτή ύστερα από έναν μικρό προεκλογικό μαραθώνιο. Σε λίγες ώρες, το βράδυ της Κυριακής 26 Μαΐου, θα γνωρίζουμε τους 21 ευρωβουλευτές που θα εκπροσωπήσουν τη χώρα μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Μια δύσκολη επιλογή για πολλούς, καθώς στα ψηφοδέλτια υπήρχαν αξιόλογες προσωπικότητες με πλούσια εμπειρία, με ισχυρό κοινωνικό αποτύπωμα, αλλά και με έντονη παρουσία στα πεδία στα οποία δραστηριοποιούνται. Το ζήτημα όμως είναι η επόμενη μέρα για την Ελλάδα και κυρίως αυτά που συζητούνται στις Βρυξέλλες ή και στο Στρασβούργο, τα οποία φαντάζουν απόμακρα για πολλές και πολλούς που θεωρούν ότι τα όσα αποφασίζονται εκεί, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αποτελούν κενό γράμμα. Κι όμως, επηρεάζουν δραματικά την καθημερινότητά μας και ως εκ τούτου οφείλουμε να ξέρουμε.

Πόσοι όμως ακούσαμε ουσιαστικά τι διακυβεύεται σε αυτές τις ευρωεκλογές; Ακούσαμε τι αφορά αυτή η εκλογική αναμέτρηση; Ολοι συνομολογούν ότι οι συγκεκριμένες ευρωεκλογές αποτελούν την πιο κρίσιμη εκλογική διαδικασία των τελευταίων ετών, εν μέσω προβλέψεων και εκτιμήσεων πως το ευρωπαϊκό οικοδόμημα σταδιακά θα καταρρεύσει. Οι αντιευρωπαϊκές δυνάμεις θεριεύουν και απειλούν την ΕΕ, η οποία αναζητεί τον δρόμο της. Μόνο που στην Ελλάδα συζητήσαμε και συζητάμε όσα αφορούν την τρέχουσα εσωτερική πολιτική αντιπαράθεση. Μια προεκλογική περίοδος με αμιγώς ελληνικά χαρακτηριστικά: Αλέξης Τσίπρας ή Κυριάκος Μητσοτάκης; Στο μεγαλύτερο μέρος της καμπάνιας τους είχαμε την αίσθηση ότι η εκστρατεία τους έγινε με το βλέμμα στις βουλευτικές εκλογές. Για την Ευρώπη ελάχιστα ειπώθηκαν, λες και δεν μας αφορά αυτό που θα συμβεί, ειδικά σε μια περίοδο που το ευρωπαϊκό όραμα ξεθώριασε. Και είναι άδικο για τους ευρωβουλευτές να συζητάμε μόνο για τις όντως πλούσιες απολαβές που τους περιμένουν. Κι όμως, μέχρι πριν από λίγα έτη το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο χαρακτηριζόταν «νεκροταφείο ελεφάντων» και ουσιαστικά αποτελούσε μια «τιμητική αποστρατεία» για έμπειρους πολιτικούς. Στις περισσότερες χώρες η αντιμετώπιση είναι διαφορετική και δεν αφορά μία διαδρομή Αθήνα-Ανω Ραχούλα ή Κάτω Παναγιά-Αθήνα. Τα όσα διακυβεύονται στην ΕΕ είναι πολύ πιο σημαντικά από τα προηγούμενα χρόνια και η παρουσία των ευρωβουλευτών μας στις Βρυξέλλες ή στο Στρασβούργο δεν μπορεί να εξαντλείται σε δημόσιες σχέσεις, γευστικά γεύματα και δείπνα συνοδεία εξαίσιου κρασιού στα σικάτα εστιατόρια της βελγικής πρωτεύουσας. Αυτές οι εκλογές μπορούν να αφήσουν πίσω την κλασική ελληνική νοοτροπία και στην Ευρωβουλή να εκλεγούν πραγματικά πρόσωπα που δύνανται να δώσουν ουσιαστικές μάχες για ένα καλύτερο μέλλον της Ελλάδας και να μη γίνουν «τουρίστες πολυτελείας». Η χώρα, ύστερα από τρία μνημόνια και περίπου δεκαετή διαδρομή στον μνημονιακό λαβύρινθο, έχει τη δύναμη να βγει στο ξέφωτο. Αλλιώς για μία ακόμα φορά θα επιβεβαιωθεί ο χαρακτηρισμός, όσο ακραίος κι αν είναι, περί «Ψωροκώσταινας», με ό,τι αυτό σημαίνει για την ελληνική παρουσία στα κέντρα λήψης των αποφάσεων.